Pharaoh

[Memorius]

Pharaoh - After the Fire (2003)

tracklista:

1.Unum 00:57

2.After the Fire 05:08

3.Flash of the Dark 05:30

4.Forever Free 05:12

5.Heart of the Enemy 03:49

6.Solar Flight 04:59

7.Now Is the Time 06:28

8.Never, Not Again 04:16

9.Slaves 05:07

rok wydania: 2003

gatunek: power metal

kraj: USA

skład zespołu:

Tim Aymar - śpiew

Matt Johnsen - gitara

Chris Kerns - gitara, gitara basowa
Chris Black - perkusja


PHARAOH to grupa początkowo była traktowana jako pewnego rodzaju projekt poboczny grupy dosyć znanych muzyków metalowych z Filadelfii, do których w 1998 jako wokalista dołączył jeden z najlepszych głosów power i progressive metalowych Tim Aymar. Muzycy zajęci byli zasadniczo innymi projektami, perkusista Chis Black rozkręcał kultowy niebawem podziemny rock/metalowy SUPERCHRIST i prace nad pierwszą płytą, rozpoczęte w 1999, ciągnęły się z licznymi przerwami do maja 2002 roku.

Album był gotowy w roku 2003 i premiera nastąpiła nakładem Cruz del Sur Music w kwietniu tego roku.

PHARAOH zaprezentował power metal melodyjny i lżejszy pod typowego USPM, po części inspirowany style europejskim i z ekspozycją doskonałego śpiewu Aymara. Wizytówką stylu tego albumu jest znakomity After the Fire już niemal na samym początku tego LP. W podobnym stylu utrzymany jest szybki, dynamiczny w ostrych gitarach Solar Flight. Trzeba jednak zauważyć, że w dużym stopniu muzyka z tego albumu nawiązuje także do bardziej melodyjnego progresywnego power metalu z USA z lat 90-tych, z okresu gdy pewna i to spora grupa zespołów oparła się naporowi grunge i grała taki metal z mniejszym lub większym powodzeniem. Takim charakterystycznym dla tego nurtu utworem jest tu Forever Free. 

Dużo tu grania heroicznego, bojowego przypominającego lata 80-te w power metalu z USA, o mniejszej mocy i mocnych zapadających w pamięć refrenach jak ten z Flash of the Dark, choć akurat i w tej kompozycji można wyłowić pewne nuty grania progressive power. Podobnie ma się rzecz z mającym łagodne balladowe otwarcie Heart of the Enemy, który potem przeradza się w mocny heavy metalowy numer rycerski.

Bardzo  klasyczny dla stylu PHARAOH, jaki rozwijał się później, jest także umiarkowanie szybki, mocno napędzany perkusją, zwarty i dosyć masywny, a przy tym z wyrazistą melodią, Now Is the Time. Melancholijne power metalowe granie to także jeden z atutów PHARAOH już na tej płycie i ten styl zaprezentowali w bardzo dobrym Never, Not Again, a nie jest tajemnicą, że Aymar w takich kompozycjach prezentuje się zawsze znakomicie.

W Slaves pojawiły się ślady stylu wczesnego IRON MAIDEN i to taka szybka, power metalowa wersja pewnych znanych tematów brytyjskich, a przy tym zdecydowanie z własnym rysem. Jest to równie wyborny numer jak After the Fire, a może nawet i najlepszy na całej płycie. Porywa w refrenie! Fenomenalny Aymar!

Samo wykonanie jest dobre i zazwyczaj nawet bardzo dobre, może się podobać zwłaszcza gar basisty i dynamika perkusji, choć naturalnie największą uwagę przykuwa Aymar i cięte, kąśliwe nieraz riffy gitarowe, które mu towarzyszą. Można także powiedzieć, że PHARAOH wypracował sobie własną, rozpoznawalną motorykę, która tak wielu zachwyca na ich płytach.

Jedno solo zagrał tu gościnnie w Solar Flight Jim Dofka.

Solidna typowa amerykańska produkcja pod względem soundu, z może nieco suchymi gitarami, ale za to z głośną i wyrazistą perkusją.

Bardzo dobry debiut, który zebrał wiele bardzo pozytywnych opinii i zachęcił muzyków do nagrania za trzy lata kolejnej płyty.

ocena: 8,6/10

new 22.11.2019