Crystal Eyes

[Memorius]

Crystal Eyes - Starbourne Traveler (2019)



Tracklista:
1. Gods of Disorder 03:44
2. Side by Side 04:12
3. Extreme Paranoia (re-recorded) 03:41
4. Starbourne Traveler 04:33
5. Corridors of Time 04:02
6. Paradise Powerlord 03:35
7. Into the Fire 04:09
8. In the Empire of Saints 05:15
9. Midnight Radio 04:03
10.Rage on the Sea (re-recorded) 07:06

Rok wydania: 2019
Gatunek: Melodic Power Metal
Kraj: Szwecja

Skład zespołu:
Mikael Dahl - śpiew, gitara,gitara akustyczna, instrumenty klawiszowe
Jonatan Hallberg - gitara
Claes Wikander - gitara basowa
Henrik Birgersson - perkusja

W grudniu, po latach milczenia przypomina o sobie CRYSTAL EYES albumem pod tytułem "Starbourne Traveler". Albumem klasycznej winylowej dlugości wydanym, jak poprzednio przez Massacre Records. Dahlowi poza Wikanderem towarzyszą inni muzycy, mało znani do tej pory i Jonatan Hallberg, który dołączył w roku 2017 do tej pory chyba w żadnym profesjonalnym zespole metalowym się w studio nie udzielał, podobnie jak perkusista Henrik Birgersson, który zastąpił Svantessona  w roku 2016.

Co się rzuca w oczy (i uszy) najbardziej? Chyba brak dobrych pomysłów na melodie (co nie jest niczym nowym w przypadku tej ekipy), ale szerzej mówiąc ogólnie brak pomysłów, skoro na albumie o winylowej długości znalazły się aż dwie kompozycje nagrane na nowo, bardzo stare, bo pochodzące jeszcze z demo z roku 1997 Extreme Paranoia i Rage on the Sea. Obie zostały umieszczone na kompilacyjnym CD z 1998, i teraz te solidne przesycone swoistym heroicznym duchem RUNNING WILD typowe power metalowe numery można usłyszeć w uwspółcześnionych wersjach. Miło, ale nowego materiału jest tu zaledwie nieco pół godziny, po pięciu latach.  Gdy się posłucha dynamicznych Gods of Disorder czy też w szczególności Side by Side, to jest jasne czemu akurat te, a nie inne kompozycje z przeszłości wybrano na płytę z 2019. Po prostu wariacja na temat RUNNING WILD. Czyżby "Ced" gdzieś tam przechodził w pobliżu? Naprawdę coraz trudniej zrobić coś w miarę oryginalnego w kasparkowej konwencji i po prostu tylko dobry Side by Side to potwierdza.

Pewnie na okładce powinien być umieszczony kolejny żaglowiec, ale Starbourne Traveler to już taki temat kosmiczny i w zasadzie nie więcej niż coś w stylu IRON SAVIOR, i niemiecki stylistyka wyrazu Sielcka jest tu zdecydowanie słyszalna.
Melodyjny power metal w opcji z "Condition Red" to Corridors of Time, to także Paradise Powerlord, gdzie może więcej słychać także AIRBORN z dwóch pierwszych płyt. A w Into the Fire wraca RUNNING WILD, przy czym w  ciekawym miksie z rysem kompozycyjnym Richtera w GAMMA RAY. Po raz kolejny Dahl gra pięknie na gitarze akustycznej w łagodniejszym songu In the Empire of Saints, takim jaki często można było usłyszeć w podobnym stylu w GAMMA RAY czy IRON SAVIOR.
W zasadzie jedynym ukłonem w kierunku Szwecji jest tu taki sobie numer radiowy Midnight Radio, nawiązujący do szwedzkiej stylistyki rock/metalowej lat 80tych i 90tych.

Do elementów pozytywnych należy z pewnością doskonały śpiew Dahla i można odnieść wrażenie, że czas działa w jego wypadku na korzyść, bo to mocny, metalowy wokal z  określonym zadziorem. Bardzo dobrze wypadł tym razem i zdecydowanie się wyróżnia. Ekipa jest zgrana, ale jaka jest realna wartość nowych członków trudno powiedzieć, bo te kompozycje są bardzo proste i wykazać w nich swoje realne umiejętności jest raczej niełatwo.
Znakomite jest brzmienie w opcji "sharp & clear" i to jeden z lepiej wyprodukowanych albumów z power metalem w tym roku. Bardzo to jest selektywne i wyraziste, a przy tym nie ma wrażenia sterylnego przerysowania.
Do tej pory CRYSTAL EYES starał się zachować pewną własną, wyrosłą z tradycji skandynawskiej stylistykę, tym razem jednak można odnieść wrażenie, że trochę stał się cover bandem klasyki niemieckiej. Nic w tym by złego nie było, gdyby nie ogólna powszedniość tych utworów, niezłych, ale po prostu zbyt wtórnych i wywołujących jednoznaczne asocjacje.Jest to płyta oparta na wzorcach bardzo bezpiecznych i Dahl swoje doświadczenie wykorzystał umiejętnie przedstawiając zestaw kompozycji schematycznych, ale takich które trudno krytykować pod względem ogólnego stylu, bo trzeba by krytykować sztandarowe zespoły sceny niemieckiej.

ocena 7/10

new 7.12.2019