Mystic Prophecy

[Memorius]

Mystic Prophecy - Metal Division (2020)

Tracklista:

1. Metal Division 03:29

2. Eye to Eye 04:15

3. Hail to the King 03:44

4. Here Comes the Winter 05:13

5.Curse of the Slayer 03:53
6. Dracula 03:22

7. Together We Fall 03:59

8. Die with the Hammer 03:58

9. Reincarnation 03:54

10. Mirror of a Broken Heart 03:43
11.Victory Is Mine 04:09

Rok wydania: 2020

Gatunek: Heavy/Power Metal

Kraj: Niemcy

Skład zespołu:

Roberto Dimitri Liapakis - śpiew

Markus Pohl - gitara

Evangelos Koukoularis - gitara

Joey Roxx - gitara basowa

Hanno Kerstan - perkusja

Cztery lata minęły od wydania ostatniej płyty MYSTIC PROPHECY, trudno bowiem zaliczyć do poważnie traktowanej dyskografii wypełniony coverami "Monuments Uncovered". W tym czasie zaszły w grupie kolejne zmiany instrumentalistów i poza Pohlem to już nowy skład, w którym pojawiła się między innymi basistka ze Szwajcarii o artystycznym pseudonimie Joey Roxx. No, ta ekipa grała już covery w roku 2018, ale to jednak nie to samo, co realizacja własnego, autorskiego zestawu kompozycji. Te zostały przedstawione na wydanym przez Rock of Angels Records w styczniu 2020 albumie "Metal Division".

Mimo, że w zespole zaszły poważne zmiany, to muzyka pozostała taka sama jak na "War Brigade" i dominuje  mocny, treściwy i melodyjny heavy power metal, wykorzystujący solidne fundamenty stylu z 2016, a patrząc szerzej, ogólnie stylu poprzedzającego "Killhammer". Gitarowa dominacja Markusa Pohla jest nadal bardzo słyszalna, a doskonały klasyczny wokal Liapakisa nadaje całości wrażenia stylistycznej jednorodności i swoistego, rozpoznawalnego bezpieczeństwa w obranej konwencji.
"War Brigade" - "Metal Division". Semantyczne podobieństwo tych dwóch tytułów płyt nie jest z pewnością całkowicie przypadkowe. Tytułowy, mocny i nośny Metal Division z pewnością mógłby zająć mocną pozycję na LP z roku 2016 i to klasyczny numer MYSTIC w umiarkowanym tempie z potężnymi chóralnymi refrenami. Wysoka klasa, wysoka!

Eye to Eye jest bardzo dynamiczny i nawet w pewnych elementach nabiera stylu modern, można nawet by powiedzieć, że nowoczesności Killhammera, ale jednak refren pewne spekulacje zdecydowanie przecina. To kapitalny, fenomenalny refren, jeden z najlepszych refrenów MYSTIC od lat, eksplodujący wspaniałymi liniami melodycznymi i ogromną chwytliwością. Moc, po prostu moc w otoczeniu potężnych riffów granych z nieubłaganą siłą PARAGON. Zniszczenie!
Potem jest trochę łagodnie, nieco bardziej romantycznie i w zgodzie z obecnie panującymi tendencjami w melodic heavy/power. Potoczysty, epicki numer o Aleksandrze Wielkim Hail to the King łączy cechy utworu heroicznego z atrakcyjną melodią bez rycerskiego przerysowania, a Here Comes the Winter to przepiękny, sentymentalny numer w balladowym stylu, ale w mocnej gitarowej oprawie i tu Niemcy zbliżają się do recepty wypracowanej przez THE FERRYMEN. Już od czasów VALLE'S EVE R.D. jest mistrzem takiego emocjonalnego przekazu i tu jest równie wspaniały jak 20 lat temu w tamtym zespole.
Znaczna dawka podniosłej i dramatycznej heavy/power metalowej ekspresji cechuje kruszący, szybko zagrany Curse of the Slayer z kolejnym wspaniały refrenem. Doprawdy, tym razem MYSTIC PROPHECY solidnie, bardzo solidnie popracował nad tym elementem, który  w roku 2016 aż tak dobrze nie wyszedł. Tu te refreny są po prostu w większości porywające.
Do tego elementy melodic groove w bujającym i lekko żartobliwym Dracula, który świetnie się sprawdzi w metalowym radio i aż się przypominają początki BLOODBOUND. Klasyczny dla zespołu, zamaszysty i zdecydowanie zagrany, melodyjny Together We Fall jest bardzo dobry, jednak tym razem ten refren nie aż tak doskonały. Żeby jednak inne zespoły stać było na stworzenie "tylko" takich refrenów... Die with the Hammer rozpoczyna się bardzo delikatnie, ale potem poziom ostrego metalu gwałtownie wzrasta i maszyna MYSTIC PROPHECY jest bezwzględna i jeńców nikt nie bierze, jak na "Killlhammer", gdzie ta kompozycja z powodzeniem też mogłaby się znaleźć. Tempa się zmieniają, klimat także i Reincarnation to kompozycja refleksyjna, zagrana tylko miejscami nieco lżej, znakomita, pełna ekspresji podawanej w bardzo umiejętny sposób. Znowu mocarne, teatralne wokale Liapakisa! Podobny nastrój metalowej refleksji i melancholii podtrzymują w jeszcze jednym hicie Mirror of a Broken Heart. Piękne, piękne... A ponieważ lubią czasem postraszyć heavy/power metalowym mrokiem, to na koniec dają ponury i tylko w refrenie nieco jaśniejszy Victory Is Mine. Kapitalne solo gitarowe jest ozdobą tego albumu.

Jak zwykle wiele ciekawych solówek i duetów gitarowych oraz bardzo solidna robota nowej sekcji rytmicznej. Brzmienie perkusji jest tym razem jeszcze potężniejsze niż ostatnio i przez to Hanno Kerstan jest mocno wyeksponowany. Nie wydaje się jednak być tym speszony i gra bardzo dobrze.
Brzmienie to po prostu mocarny MYSTIC PROPHECY. Liapakis jako producent nie schodzi z dawno obranej, słusznej linii, a mastering Mistrza Henrika Udda to doskonała realizacja tych założeń. Realnie ten album ma lepsze i jeszcze bardziej przekonujące brzmienie niż poprzedni, a przy tym brzmi jednak bardziej tradycyjnie niż Killhammer".

Tyle lat na scenie, tyle płyt i zawsze słucha się ich z ogromną przyjemnością. Wielki to zespół, ekstraklasa światowa o własnym muzycznym obliczu, no i ponadto wydali album lepszy niż poprzedni. Dużo lepszy, wypełniony hitami i killerami.
Brawo Liapakis i Spółka!


ocena: 9,7/10

new 9.01.2020

przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości  Rock of Angels Records