Grave Digger

[Memorius]

Grave Digger - Witch Hunter (1985)

Tracklista:

1. Witch Hunter 04:24

2. Night Drifter 03:10

3. Get Ready for Power 05:05

4. Love Is a Game 05:43

5. Get Away 02:59

6. Fight for Freedom 03:54

7. School's Out (Alice Cooper cover) 02:41

8. Friends of Mine 05:23

9. Here I Stand 04:49

Rok wydania: 1985

Gatunek: Speed/Heavy Metal

Kraj: Niemcy

Skład zespołu:

Chris Boltendahl - śpiew, gitara basowa

Peter Masson - gitara, gitara basowa

Albert Eckardt - perkusja

oraz
René Teichgräber - gitara basowa ("Love Is a Game", "School's Out")

Już bez Lackmanna GRAVE DIGGER nagrał swój drugi album i Chris Boltendahl zaprezentował się na nim jako basista w części utworów. Płyta ukazała się w maju 1985 roku nakładem Noise Records i zasadniczo była kontynuacją tego heavy metalu, który dominował na debiucie zespołu.

Poza topornym coverem Alice Coopera, zespół zaprezentował sporo heavy metalu inspirowanego speed metalem, który w Niemczech właśnie się konstytuował, po części pod wpływem grup amerykańskich i kanadyjskiego EXCITER.

Kwadratowe granie GRAVE DIGGER postawił w centrum i ta ich specyficzna prosta toporność oraz surowość (nieco w stylu VENOM) jest tu mocno wyrażona w szybkich Witch Hunter i Night Drifter, przy czym melodyjność zostaje zachowana na umiarkowanym poziomie. Można odnieść wrażenie, że spychana jest ona celowo na dalszy plan, co słychać w nieco sztucznie brutalizowanym Get Ready for Power oraz Here I Stand, a także w szybkim, surowym Get Away, dosyć prymitywnym i tylko w refrenie są tu przebłyski ciekawszego grania. Ponury styl VENOM uwydatnia się najbardziej w Friends of Mine. Łagodne, melancholijne oblicze zespół pokazuje w balladowym Love Is a Game, jednak i ten song jest potem poprowadzony ostro i surowo i w zasadzie pewien klimat łagodnych fragmentów w ostatecznym rozrachunku przepada. Perkusyjne solo jest wstępem do Fight for Freedom i ten instrument dominuje w tym nieco dziwnym, epickim i teatralnie zaaranżowanym utworze z kilkoma rodzajami wokalu Boltendahla. Tak naprawdę wyszło to dosyć eklektycznie i chyba tylko partie Alberta Eckardta można tu uznać za interesujące.

Brzmienie jest twarde, surowe, mocne i bardzo niemieckie, choć w tym czasie jeszcze tak powiedzieć nie można było.
W sumie ta płyta wyznaczyła w Niemczech pewien trend na granie surowe i speedowe i tak prezentowało się sporo innych zespołów z tego kraju w drugiej połowie lat 80tych i w latach 90 XX wieku. Taki styl zdobył uznanie sporej wiernej grupy fanów, nie dawał jednak szans na wypłynięcie na szersze wody, zdominowane przez bardziej melodyjnie i łagodniej grające zespoły. Jeśli jednak porównać ten album z podobnymi z USA i Kanady, to GRAVE DIGGER wypada raczej blado...


ocena: 6,3/10

new 2.03.2020