Nightwish

[SteelHammer]

Nightwish - Oceanborn (1998)



Tracklista:
1. Stargazers 04:28            

2. Gethsemane 05:22     

3. Devil & the Deep Dark Ocean 04:46     

4. Sacrament of Wilderness 04:12             

5. Passion and the Opera 04:51                 

6. Swanheart 04:44          

7. Moondance 03:32        

8. The Riddler 05:16         

9. The Pharaoh Sails to Orion 06:28           

10. Walking in the Air (Howard Blake cover) 05:27

Rok: 1998
Gatunek: Symphonic Metal
Kraj: Finlandia

Skład:
Tarja Turunen - śpiew
Emppu Vuorinen - gitara

Sami Vänskä - bas

Jukka Nevalainen - perkusja

Tuomas Holopainen - instrumenty klawiszowe

Debiut nie był zbyt wielkim sukcesem i poza sceną lokalną nie został zauważony. Muzyka była eklektyczna, gotycka, ze zbyt mocnym brzmieniem, a sama realizacja też pozostawiała wiele do życzenia.

Zespół widać wyciągnął wnioski, bo Holopainen postanowił już nie śpiewać, skład wzbogacił się o basistę (Sami Vänskäjest), jest więcej metalu, więcej wtrąceń neoklasycznych i świetne zrealizowanych teł klawiszowych. 

Stargazers to standard gatunku i bardzo dobre, lekkie i zwiewne wprowdzenie, Gethsemane to próba położenia większego nacisku na orkiestracje i nadania muzyce głębi, z bardzo dobrymi klawiszami i śpiewem Tarji.

Ciekawym eksperymentem jest tutaj Devil & the Deep Dark Ocean, w którym wyprzedzili KALMAH dusznym klimatem, a może i jest coś z CHILDREN OF BODOM.

Sacrament of Wilderness to znów ornamentacje neoklasyczne i ta kompozycja wręcz płynie dzięki tym ozdobnikom, ale można odnieść wrażenie, że zabrakło zakończenia. Passion and the Opera stoi na heavy metalowym fundamencie, który starają się przykryć orkiestracjami i operowym śpiewem Tarji. Kompozycja bardzo prosta, opierająca się na prostej melodii i zagrywkach, ale co by nie mówić słychać wpływ tego utworu na muzykę metalową po dziś dzień, szczególnie w dość niepasującej drugiej połowie. Swanheart to prosta i dobrze zagrana ballada, ale znów zabrakło konkretnego zakończenia. Moondance to kompozycja instrumentalna z kategorii poprawnych, które nie polegają na popisach, a służą raczej za przedłużające się interludium.

The Riddler to dobra, choć sztampowa kompozycja z przesadzonym tłem klawiszowym, za to The Pharaoh Sails to Orion wyborne, zabija mocą i realizacją, bardzo dobrym parapetem i klimatem. Zrealizowane lepiej niż Passion czy Riddler. Definicja tego albumu i bardzo udane podsumowanie.

Jest jeszcze cover Howarda Blake’a i jest to podobne do Swanheart, chociaż tutaj akurat jest to jednak zbyt przerysowane.  

 

Za mix i mastering odpowiadają mistrzowie Mikko Karmila i Mika Jussila i ten styl soundu zostanie użyty dla debiutu innego fińskiego arcydzieła, SONATA ARCTICA. Wyborny sound, ale może i tak momentami podobieństwa do CHILDREN OF BODOM nie dziwią, skoro ci dwaj panowie i tam odpowiadali za brzmienie.

Kompozycyjnie jest znacznie lepiej niż na albumie poprzednim, chociaż są jeszcze pewne naleciałości i brak zdecydowania, ale ogółem muzycy spisali się znacznie lepiej niż poprzednio, bo i mieli więcej do pokazania.

Album okazał się większym sukcesem niż poprzedni i NIGHTWISH zostało zauważone poza Finlandią, ale zespół nie pokazał wszystkiego.

 

Ocena: 8/10

 

SteelHammer