Gloom

[Memorius]

Gloom - Catharsis (2017)

tracklista:

1.Souls Walk Apart 03:35
2.Heart Dead Remains 04:54

3.Lovesong (The Cure cover) 03:25

4.Lillyann 05:25

5.No One Ever 03:02

6.IFatal Trust 03:58

7.Catharsis 02:47

8.The Last Chapter 07:08

rok wydania: 2017

gatunek: heavy/gothic metal

kraj: Słowacja

skład zespołu:

Martin Pazdera - śpiew

Igor Tinák - gitara, instrumenty klawiszowe

Miroslav Maľcovský - gitara basowa

Radoslav Priputen - perkusja

Po ustabilizowaniu składu GLOOM minęło jeszcze trzy lata, zanim ukazał się nowy album. Wydany został  przez Metal Age Productions w marcu 2017.

Nowym wokalistą jest tu Martin Pazdera i to dobry głos do śpiewania heavy gothic, choć nie tak rozpoznawalny jak Marián Dráč. Ogólnie grupa umiejscowiła się dosyć zdecydowanie pomiędzy TO/DIE/FOR (chociażby Fatal Trust) a CHARON i zaprezentowała w tym obszarze album niedługi, ale na wyrównanym poziomie. Już na początku solidny, przebojowy i bardzo typowy dla gatunku dosyć szybki Souls Walk Apart prezentuje dobre zgranie zespołu i parcie ku melodyjnej przebojowości goth rocka, zresztą nie kryją tych fascynacji, umieszczając tu także cover THE CURE. Ważniejsze są jednak własne kompozycje i spokojnie prowadzony w wolnym tempie Heart Dead Remains z pianinem prowadzącym całość w tle to przykład dobrego nastrojowego gothic w melancholijnej otoczce. Taki bardziej radiowy i z rejonów gothic rocka jest łagodny i smutnawy w klimacie jest Lillyann, może bardziej w stylu ENTWINE, z dodatkowym drugim wokalem i jest w tym niestety trochę sztampy. Gdy grają dynamiczniej, to bardzo dobrze wychodzi to w No One Ever, choć sama melodia oryginalności w obszarze gatunku raczej nie ma. Sam utwór tytułowy to w zasadzie instrumentalna delikatna miniatura ze smyczkami i gitara akustyczna i kilkoma słowami. Może lepiej by się prezentowała na końcu albumu? Na końcu jest jednak najdłuższy The Last Chapter i Catharsis ma w sobie coś z intro do tego utworu, który nosi w sobie cechy lżej zagranego melodic doom/death/gothic bez growla i jest tu dużo melancholii, smutku i cichej rozpaczy skandynawskiej. Brzmi to dobrze, jednak tyle razy już było w niemal identycznej formie i melodii.... Na pewno świetna jest tu część instrumentalna z pełnymi romantycznych uniesień partiami solowymi gitary.

Zasadniczo zostało to wszystko bardzo dobrze zagrane, słychać jednak pewne zubożenie gitarowych planów w stosunku do debiutu i pianino nie może skutecznie zastąpić drugiej gitary. Po raz kolejny może się podobać mix i mastering i sound jest klarowny tak w planach dalszych, jak i w brzmieniu poszczególnych instrumentów.
Album zachowawczy, ostrożny w operowaniu czymś bardziej oryginalnym i nietypowym i jednak pozbawiony prawdziwego hita w ramach gatunku.


ocena: 7,7/10

new 5.04.2020