Ta grupa powstała w 1987 roku, w stanie New Jersey. Album "Iceman" wydany niemiecką wytwórnię Rising Sun Productions został nagrany już w nieco odmiennym niż pierwotny składzie i niestety okazał się jedynym. Niestety, bo ten zespół, choć bardzo mało znany, grał bardzo dobry speed/power z elementami thrashu, progresji i można to nazwać kombinacją wczesnego QUEENSRYCHE, FLOTSAM AND JETSAM z czasów "When The Storm Comes Down" i tradycyjnego rock/metalu z USA. Wokalista Vincent James przypomina barwą głosu A.K Knutsona, a manierą wysokich wokali Geoffa Tate. Vic LeCar to wirtuoz gitary, a partie basu Michelsa są imponujące w każdym utworze.

Wysoki, bardzo wysoki poziom wykonania PLATINUM łączy z udanymi, atrakcyjnymi melodiami, intrygującymi liniami melodycznymi, nieco zapożyczonymi z grania alternatywnego metalu. Trudno wymarzyć sobie lepsze otwarcie niż kapitanie zrobiony "Iceman", kumulujący w sobie wszystkie największe atuty zespołu.
Nawet gdy wykorzystują bardzo klasyczne power metalowe riffy w niemal epickim rycerskim "Freedom Fighters" obudowują to w znacznie bogatszy sposób, niż to zwykle robiły inne zespoły.
Ta grupa potrafiła nawet wokół prostej melodii o hard rockowym pochodzeniu stworzyć coś zupełnie nowego, jak w "Still in Love With You" z fantastycznymi partiami wokalnymi, pełnymi dramatyzmu. No i te sola gitarowe LeCara są doprawdy imponujące. W przeciwieństwie do wielu innych gitarzystów amerykańskich tego okresu, w zespołach grających power, ten gitarzysta zadbał o treść tych solówek i każda w zasadzie jest tu miniaturową opowieścią. Często grając wolniej, zachowywali eleganckie zdystansowanie, co najlepiej słychać w "Straight Through the Heart" lub bezwzględną konsekwencję, jak w rozgrywanym w średnim tempie power metalowym "Here to Fight", opartym na klasycznym rockowym fundamencie.
"Clock Strikes Twelve" to znów przykład bujającego grania power metalu, zmieszanego z atrakcyjnym metalem stadionowym i ogólnie te melodie, jakie proponują, są na tym LP bardzo rozpoznawalne i chwytliwe. Takiego grania w stylu AGENT STEEL czy VICIOUS RUMORS nie ma tu wiele, ale gdy nawiązują jednoznacznie do klasycznego speed power amerykańskiego, robią to po swojemu, z wyczuciem i elegancko jak w "Give It All You Got" z nieomal nieuchwytną domieszką glamu. Słabszy jest może łagodniejszy "Cut Me Loose" w tradycji amerykańskiego stadionowego rock/metalu, a "Middle of the Night" wnosi tu nie za wiele poza ciekawymi chórkami w refrenach i ładnym solem, ale na koniec prezentują nietypowy "Do Ya", gdzie zbiega się i power metal progresywny i rock i thrash i jest okazja do za prezentowania wysokich umiejętności perkusisty Don Versaillesa.

Muzyka PLATINUM jest w sklasyfikowaniu trudna. Jest to bardzo umiejętnie połączona mieszanka tego, co przyniosła w amerykańskim metalu druga połowa lat 80-tych, podana w ciekawy sposób i co najważniejsze z zachowaniem proporcji pomiędzy surowością i melodią oraz dynamiką a elegancją.
Jak wiele innych zespołów, PLATINUM nie sprostał twardym regułom muzycznego biznesu lat 90-tych i został rozwiązany w niedługim czasie, w roku 1993.