Na wycieczkę niemieckim czołgiem "Tygrys" po polach bitewnych Rosji i nie tylko zaprasza STUKA SQUADRON. Ta ekipa z Londynu rozmiłowana w rozkazach, meldunkach i niemieckich mundurach z czasów drugiej wojny światowej czasem zupełnie niesłusznie, z racji swojego image, zaliczana jest to zespołów NS metalowych. W rzeczywistości panowie ukrywający się pod fantazyjnymi pseudonimami bawią się historią i pokazują swój do niej stosunek w muzyce, która jest klasycznym, tradycyjnym heavy metalem. Pojęcie "epicki" niekiedy pojawiające się w ich przypadku przy słowach heavy metal jest mocno na wyrost, bowiem grupa hołduje raczej tradycjom brytyjskiego heavy wyrosłego na gruncie NWOBHM od czasu do czasu o nieco większym ciężarze gatunkowym. Jest to ekipa zdecydowanie podziemna, poza sceną lokalną raczej nieznana i ten album jest pierwszym w ich dorobku. Wydany własnymi środkami zwrócił jednak uwagę angielskich fanów i krytyków i miał się doczekać reedycji w lutym 2012 przez Metalbox Recordings z Londynu.

Intro w postaci "Into The Breach" przypomina raczej nagrania w stylu psychodelic stoner/ doom dalej jednak już wszystko idzie utartą tradycyjną heavy metalową ścieżką.
W średnim tempie i rytmice NWOBHM toczy się "Tales Of The Ost" z bardzo dobrą perkusją i niestety mocno średnim wokalem Jamesa Duke Fang-Begley'a, który ogólnie tak sobie na tym albumie wypada, przy czym wysokie zaśpiewy ma akurat udane. W spotykanych tu natomiast wolniejszych fragmentach lirycznych wyraźnie są obnażone jego braki w umiejętnościach.
Zespół lubuje się w języku niemieckim i atak bombowców nurkujących Stukas w "Stuka Squadron" poprowadzony jest wstępem w tym języku. Ten numer jest dosyć długi i ogólnie utwory na tym albumie do krótkich nie należą. Dzieje się tu jednak niezbyt dużo i składają się one z powtarzanych sekwencji prostych heavy metalowych riffów, które oryginalnością nie grzeszą.
Podobnie jak sola gitarowe, rockowe i dosyć amatorsko brzmiące. Taki garaż i piwnica lat 80-tych. Często brakuje im pomysłów na dobra melodię i takiej nie ma w "On The Volga Bridge" z fatalnym refrenem i podjazdami pod IRON MAIDEN. W "Tiger I" bardziej surowo i znów maidenowsko z chórkami bojowymi i śladowymi ilościami starego BLACK SABBATH. Groch z kapustą i po raz kolejny nic interesującego. Krótki i zapewne symboliczny song "The Fall" jakoś napomina nieudolnie zrobioną kopię nagrań SABATON, a "Lovercraft" to mdły i bezbarwny, tradycyjny heavy metal bez żadnej historii muzycznej. Potem jeszcze dwa długie pseudoepickie kawałki, przy czym "Zabulon's Inferno" przypomina numery true rycerskich bandów amerykańskich lat 80-tych i różni się od brytyjskiego stylu reszty LP. Tu jest też chyba najlepszy żywy refren zagrany szybciej i z większa werwą. W "One Eyed God King" MANOWAR spotyka BLACK SABBATH i komiks, i ta mieszanka jest mało przyswajalna. Na koniec, z innej bajki, lekko punkowy "We Drink The Blood" i śmiało można powiedzieć, że ta grupa poza swoim image niczym zainteresować nie jest w stanie.

Nieprofesjonalny i raczej marnie zrealizowany heavy metal po prostu. Jeśli żart, to też nie najwyższych lotów.

Tracklista:

1. Totenmarsch (Anthem of the Subterranea) 04:23

2. Pit of Fire 05:22

3. The Last Valkyrie 04:48

4. Tiger II 07:12

5. It Is Him 01:52

6. One Man Blitzkrieg 05:41

7. Montague Summers 03:40

8. Warriors of the Undead 01:39

9. Zeppelin 06:59

10. Destroyer of Worlds 05:27

11. The Weeper 05:42

12. Our Bloody Ragnarok 03:18

13. Angel of Mons 06:05

Rok wydania: 2023

Gatunek: Heavy Metal

Kraj: Wielka Brytania

Skład zespołu:

Captain Strange (Dave Hartley) - śpiew

Der Mastergoth (Paul Miles) - gitara

Count Axis (Matteo Napolitano) - gitara

Sir Graveghoul Terrorsound - gitara (2 i 10)

Lord Graham Pyre (Graham Cushway) - bas

Max Flieger - perkusja

Evil Ernst The Stormtrooper of Death (Ernesto Nogara) - perkusja (2, 7 i 10)

STUKA SQUADRON rozpadł się w roku 2012, a część jego członków założyła IRON KNIGHTS, który nagrał dwie płyty i ponownie reaktywowano w niemal oryginalnym składzie STUKA SQUADRON. Jakoś im się specjalnie wiodło i ekipa powoli się wykruszała, aż w końcu Lords Graham Pyre sformował w roku 2023 zespół praktycznie od nowa i z poprzedniego składu został tylko Captain Strange, czyli Dave Hartley, pozyskany w roku 2019, niegdyś przed wielu laty niespełniony wokalista DENDERA. Ruszyło z nagraniami i w grudniu 2023 nakładem włoskiej wytwórni Metal on Metal Records wydany został album "Zeppelin". Warto jednak zwrócić uwagę na to, że płyta została nagrana faktycznie kilka lat temu, jeszcze przez muzyków z poprzedniego składu, a to mieszane włosko-greckie towarzystwo.

Idee i stylistyka muzyczna oraz image (co pewnie jest tu najważniejsze) zmianom od roku 2011 nie uległy. Mundury (niemieckie), broń i wydłużone ponad miarę pseudo heroiczne kompozycje pozostały i tylko Captain Strange śpiewa jednak lepiej niż James "Duke Fang" Begley. Słychać jednak wyraźnie, że liderem i pomysłodawcą tego wszystkiego jest Lord Graham Pyre i brną uparcie tą samą drogą co kiedyś. Trochę atmosfery apokaliptycznego teatru metalowego (Totenmarsch, Montague Summers, Our Bloody Ragnarok), potęgowanego przez narracyjne interludia, raczej lotów niższych niż pułap zeppelina i dużo heavy metalowego chaosu, czy też niezdecydowania, takiego podobnego miejscami do tego, jaki wytwarza Rage Sadler w KAINE. Niemniej, lepsze to już niż ten nudny brytyjski heavy metal mainstreamu z ukłonem w kierunku barowego hard rocka i melodic rocka... Trudno uznać za udany taki numer jak One Man Blitzkrieg czy Zeppelin i czasem słuchając tego wszystkiego, ma się wrażenie jakiejś parodii TANK, jak w Angel of Mons. Najsłabiej wypada Destroyer of Worlds, gdzie glam się miesza z próbami nieco ostrzejszego metalowego grania. Jest parę dobrych momentów (Tiger II), klika dobrych solówek, niezłe partie perkusji Nogaro, ale to wszystko.

Poprawna realizacja mixu i masteringu, klasyczna, bez fajerwerków.

Nadal, mimo upływu lat, STUKA SQUADRON to bardziej audiowizualna ciekawostka, niż dobry heavy metalowy zespół.

ocena: 5,2/10