Nagrania z najnowszego albumu WAYLANDER wydanego przez Listenable Records w czerwcu, pochodzą z lat 2004 -2007. Może dlatego słychać zróżnicowanie kompozycji - te bardziej surowe to wyraźnie wcześniejsze, nawiązujące do "The Light, The Dark and the Endless Knot" z 2001.

Album dzieli od poprzednika wiele lat i skład również jest nieco inny. Grupa wciąż jednak pozostaje wierna swojej stylistyce, opartej na celtyckim folklorze i muzyce tradycyjnej Irlandii. Przez te lata muzycy trochę złagodnieli i słychać to zarówno w zwiększeniu dawki melodii, jak i delikatniejszym potraktowaniu wszystkiego w procesie produkcji. Wokalnie także jest nieco inaczej. Wciąż surowo, ale już nie tak blackowo i może dlatego to "bojowe" wrażenie, jakie sprawiały wcześniejsze nagrania, ustąpiło miejsca rustykalnej prostocie, potęgowanej przez instrumenty ludowe mające tu dużo miejsca i swobody, także w brawurowo prowadzonych partiach solowych. W nagraniu tego albumu wzięło udział wielu gości i to oni przede wszystkim są tu odpowiedzialni za nie-metalowe instrumenty. Mnie najbardziej do gustu przypadł flet w wykonaniu Sarah McGoldrick - zgrabny, lekki i często rozjaśniający ciepły, ale mimo wszystko mroczny sound gitary. Brutalności na tym LP nie ma dużo, są jednak momenty surowe i ponure, gdzie melodia schodzi na dalszy plan.
Przede wszystkim zdecydowanie wysuwają się na czoło prawdziwe, celtyckie motywy, bo zespół pochodzi z Irlandii Północnej. Prawdziwa kobza, prawdziwe instrumenty strunowe używane w Irlandii. Tu specyficzny klimat jest najważniejszy i temu jest to granie podporządkowane. Wokale stawiają ten album na obrzeżach zainteresowania ludzi interesujących się black metalem jako gatunkiem. Brzmienie nie jest ciężkie, a konstrukcja kompozycji opiera się na zmiennych, wolniejszych partiach z wokalami i szybszych, gdzie nieraz oprócz gitar dochodzą do głosu inne instrumenty. Doskonała perkusja na tym LP jest godna szczególnej uwagi, także ze względu na nietypowe często w metalowej muzyce zagrywki, wywodzące się z tradycyjnego wykorzystania instrumentów perkusyjnych w muzyce ludowej.
Bardzo to przemyślana płyta i bardzo odległa od komisowych nieraz, plastykowych produkcji tego gatunku. Tu topór oczywiście także chce się nieraz podnieść, ale zaraz niespodziewanie zawiśnie on w powietrzu przy okazji nagłego zachwytu nad pewnymi aranżacjami i smaczkami, jakie tu co chwila się pojawiają.
Nie jest album do odsłuchu jednorazowego i oceniania go z perspektywy poszczególnych kompozycji. W zasadzie stanowią one wszystkie razem spójną opowieść, często też zapraszają do pląsów w rytm niemal hipnotycznie powtarzanych motywów. W długich kompozycjach, jak "To Dine in the Otherworld" czy "Elemental Chaos", zespół umiejętnie reguluje napięcie i buduje nastrój aż do zawsze udanej kulminacji, nie nudząc i nie przewlekając zbędnie nawet najciekawszych motywów. W krótszych, jak w bardzo atrakcyjnym melodycznie "Walk with Honour", maksymalnie wykorzystują każdą sekundę.

Na pewno najdojrzalszy album tego zespołu, jednocześnie hermetyczny gatunkowo, poniekąd monolityczny i majestatyczny, ale tym majestatem dumnych, choć ubogich i prostych Celtów. Płyta bez epickiego rozmachu i zadęcia, za to staranna w szczegółach i niuansach.