Dark Nightmare

[Memorius]

Dark Nightmare - The Human Liberty (2009)



Tracklista:
1. Harmony of the Universe 04:24
2. Invaders 05:05
3. Hawks of War 03:45
4. Blood Land 06:21
5. World of Illusions 04:20
6. Brotherhood of Money 05:02
7. Don't Give Up 06:14
8. Dragonlakes 06:33
9. Obsessions 04:42
10. Planked Soul of Sorrow 09:08

Rok wydania: 2009
Gatunek: epic heavy metal
Kraj: Grecja

skład zespołu:
Yiannis Papadimitriou - śpiew, gitara
Manolis Tegos - gitara
George Karagiannis - instrumenty klawiszowe
Alfonso Migdanis - bas
Dimos Konstantinidis - perkusja

DARK NIGHTMARE duchowe dziecko gitarzysty i wokalisty Papadimitriou jakoś nie mogło bardzo długo dorosnąć. Od lat zespół "przyszłościowy" z "nadziejami" po bardzo udanych nagraniach demo nie potrafił przezwyciężyć przyziemnych problemów codziennych greckiej sceny metalowej i wyjść z podziemia, w którym szanowany i ceniony tkwił, nie mogąc się wydostać na światło dzienne. W końcu jednak album się ukazał się nakładem Eat Metal Records w 2009 roku, po tym jak lider szerzej dał znać o sobie w średnio udanym projekcie FINAL ANSWER.

"The Human Liberty" mamy zebrane to, co najlepsze powstało przez te lata i bardzo dobrze, bo te nagrania nie powinny pogrążyć się w mroku zapomnienia jako skromne wersje demo, oraz utwory nowe dotąd niepublikowane.
DARK NIGHTMARE tym zestawem utworów dobrze zagranych musiał zniszczyć i zniszczył. W dobie narzekań na niską jakość kompozycji i ogólną nudę w true heavy graniu Grecja nadal pozostaje tą twierdzą dumnie wznoszącą się ponad innymi a DARK NIGHTMARE to jedna z najwyższych wież. Surowość, ekspresja, melodie i autentyzm to główne wyznaczniki tego albumu.
Tym razem zamiast krótkiego intro, jakie zazwyczaj otwiera podobne płyty z epic heavy power, mamy rozbudowaną kompozycję instrumentalną, mocno osadzoną w graniu lat 80tych, a nawet 70tych, gdzie delikatny romantyczny motyw główny prowadzi cały czas gitara wzbogacona o basowe pochody i dialogi z drugim gitarzystą. Niebawem nadchodzi jednak Invaders i ten prowadzony w średnim tempie pełen dumy utwór z długim riffowym wstępem to absolutna klasyka epickiego grania metalu. Bojowe chóry w tle, gitarowe ozdobniki i przede wszystkim wokal. Ten wokal jest ozdoba płyty i Papadimitriou tym głosem patetycznym, wysokim nadaje tu ton, choć granie instrumentalne tu przeważa. Porywająca kompozycja, pełna elegancji i dostojeństwa. Ten wyborny styl można też odnaleźć w Blood Land z niesamowitą melodią w najlepszych tradycjach epickiego grania. Kompozycja utrzymana jest w marszowym tempie i trzeba tu także docenić odległe klawiszowe tło dodatkowo budujące uroczysty nastrój. Zresztą, tak dobranych i rozplanowanych klawiszy już dawno nie było w podobnym graniu.
Zespół doskonale odnajduje się w szybszych utworach gdzie, jak w World Of Illusions, nic nie zatraca z bojowego i podniosłego stylu, jaki prezentuje. Trzeba pochwalić grę perkusisty Konstantinidisa. Perkusja jest tradycyjna, agresywna i gęsta, dużo blach, które syczą i wibrują wspierane basem i tu nie mamy do czynienia z takim opukiwaniem zestawu jak na debiucie HOLY MARTYR, grającego podobną muzykę.
W przypadku speed epic power metalowego Hawk Of War można by się przyczepić do niepotrzebnego w pewnym momencie zwolnienia tempa, ale sola gitarowe nadrabiają to w dwójnasób.
Zespół czaruje też w rytmicznym Don't Give Up z fantastycznym basem i rockowym luzem ubranym w epicki tradycyjny styl heavy metalowy. Dragonlakes to znów spokojniejsze granie dostojne i z zaskakująco rozwiązanym refrenem, łamiącym nieco główny motyw utworu. Piękne sola i ozdobniki gitarowe, zresztą sola na całym albumie są wyborne, pełne treści i emocji. W Dragonlakes zespół pozwolił sobie na moment bardzo delikatnego grania, z gitarą akustyczną i taki czas wyciszenia tu bardzo ładnie pasuje. Od pozostałych utwór różni się nieco Brotherhood Of Money, znacznie bardziej tradycyjny w formie heavy metal z elementami power, bez epatowania epickością, ale za to z wyeksponowanymi klawiszami, basem i urzekającym refrenem klasycznym dla lat 80tych. Na tym tle Obsessions prezentuje się może i słabiej i standardowo, ale niesamowity Planked Soul of Sorrow całkowicie zaciera wrażenie lekkiego zawodu. Te dziewięć minut epickiego, niezbyt szybkiego grania rozwija się powoli, rozkwita, nabiera mocy i w końcu eksploduje w transowym motywie przewodnim, jaki tu się pojawia nieoczekiwanie i akustycznym zakończeniu tyleż eterycznym co i pełnym mocy... Jedna z najlepszych tego rodzaju kompozycji, jakie się pojawiły gatunku w ostatnich latach, kto wie, czy nie lepsza od Necromancer ZANDELLE.

Ogólnie, co by nie powiedzieć o może nieco skromnej produkcji, album jest wspaniały. Jest wspaniałym przykładem, jak można grać z pasją, energią, wdziękiem true epicki metal bez popadania w prymitywizm, sztampę i komiksowość. Jest ta płyta również przykładem na to, że można być oryginalnym. DARK NIGHTMARE gra po prostu jak DARK NIGHTMARE. Gra jak najlepsi greccy herosi heavy metalu. Ścisła czołówka.

Ocena: 9,5/10

2.02.2010

[Memorius]

Dark Nightmare - Beneath the Veils of Winter (2012)

tracklista:

1.The Batllefield Caliing My Name 06:44

2.Beneath the Veils of Winter 06:25

3.Are We Free? 05:49

4.Living a Lie 04:36

5.The Art of Dreaming 03:57

6.Sometimes 06:06

7.Tears 05:36

8.The Voyage 06:07

9.The Wizard (Uriah Heep cover) 02:59

Rok wydania: 2012
Gatunek: power metal
Kraj: Grecja

skład zespołu:
Yiannis Papadimitriou - śpiew, gitara, instrumenty klawiszowe
George Karagiannis - instrumenty klawiszowe
Nikos Michalakakos - bas
Dimos Konstantinidis - perkusja

Jest to druga płyta DARK NIGHTMARE, tym razem nagrana w nieco skromniejszym składzie. Jest tylko jedna gitara Yiannisa Papadimitriou, pojawił się także nowy basista Nikos Michalakakos (SPITFIRE, RAGENHEART).

Poprzeczka została zawieszona bardzo wysoko, bo debiut tej grupy był po prostu znakomity. Tam jednak wybrane zostały do prezentacji utwory z dosyć długiego okresu poprzedzającego nagranie tej płyty, tu zaś Papadimitriou musiał przygotować w ciągu tych trzech prawie lat zupełnie nowy zestaw kompozycji.

Spokojne, symfoniczne rozpoczęcie płyty ma charakter epicki i taki jest otwierający ten album The Batllefield Caliing My Name. Dużo tu jednak typowo powermetalowych zagrywek, wokal Yiannisa wysoki i dramatyczny i trochę to wszystko jest średnie, nawet gdy lider zaczyna grać solo, które jest dosyć skromne i pozostawia wrażenie niedosytu.

Za to delikatny w pierwszej fazie Beneath the Veils of Winter rozwija się wspaniale w powtarzalnym, ale znakomitym motywie głównym wspartym drugim planem i tu dramatyczny, wysoki momentami śpiew jest ładnie wpasowany w chłodną całość. 

Living a Lie to potoczysty grecki epicki power metal z ekspresyjnym wokalem i znakomitym refrenem. Udana jest także wolniejsza część poprzedzająca solo. W The Art of Dreaming dużo akustycznej gitary, metalu mało i można ten instrumentalny numer traktować jako wstęp do Sometimes, także zaczynający się od gitary akustycznej i przechodzący w galopujący, ale nieco melancholijny epicki power metal z gitarą solową Papadimitriou w roli głównej.

Tej gitary akustycznej jest na "Beneath the Veils of Winter" dużo, może nawet nieco za dużo, bo melodia Tears jest bardzo poruszająca, ale większy ciężar by tu wcale nie zaszkodził. The Voyage kieruje zespół na obszary melodyjnego power metalu o nieco progresywnym zacięciu, jednak dawka epiki i rycerskiego klimatu jest tu największa na całym albumie.

Are We Free? jako typowy melodyjny numer powermetalowy wydaje się dosyć trywialny i jakby realnie pozbawiony mocy. Epickie teatralne wokale nie bardzo ratują całość, przywodzącą na myśl hard'n'heavy w motywie głównym.

Na cover wybrany został chyba nieco niefortunnie utwór URIAH HEEP, który powinien brzmieć jednak zupełnie inaczej. Tu brak przestrzeni oryginału.

Na oklaski zasługuje solo Papadimitriou, który na tym LP zagrał wiele bardzo dobrych, czytelnych solówek, choć jednak nie tak zapadających w pamięć jak na debiucie w 2009 roku, może poza tym gdy gitara płacze w The Voyage.

Pewne pomysły, które na tym albumie są ozdobnikami na tym LP mogłyby stać się motywami głównymi, ale niestety tak się nie stało. Trochę za dużo ogranych riffów zostało wysuniętych na plan pierwszy. Chyba jednak brakuje tu drugiej gitary i klawisze w tle nie potrafią tego nadrobić.

Na pewno należy ponownie wyróżnić perkusistę Konstantinidisa, który bardzo dobrze się rozumie z Michalakakosem oraz gustowne, nienachalnie granie Karagiannisa. Śpiew Papadimitriou bardzo dobry, technicznie doskonalszy niż na pierwszej płycie. Jest to zdecydowanie album power metalowy z elementami epic heavy, a nie odwrotnie. Album solidny, choć brzmieniowo nieco zbyt surowy i zrealizowany w zbyt prosty, niemal jednoplanowy sposób. Melodie są dobre, ale poza kilkoma nie bardzo rozpoznawalne.

Gdzieś ten grecki duch uleciał nieco i do debiutu jednak bardzo dużo brakuje.

ocena: 7,9/10

new 26.07.2018

[Memorius]

Dark Nightmare - Tortured Souls (2016)

tracklista:

1.I-Life 03:53

2.Crown of Innocence 04:47

3.Eternal Forest 07:50

4.Waiting for the Light 06:10

5.Slaughter 06:17

6.Land of Ashes 06:47
7.Streets of Despair 05:30
8.Borders of Pain 04:37

9.Crimson 731 08:35

Rok wydania: 2016
Gatunek: power metal
Kraj: Grecja

skład zespołu:
Yiannis Papadimitriou - śpiew, gitara
George Karagiannis - instrumenty klawiszowe
Nikos Michalakakos - gitara basowa
Dimos Konstantinidis - perkusja

Jest to trzecia płyta DARK NIGHTMARE, wydana przez Eat Metal Records w kwietniu 2016 roku.

Skład tym razem nie uległ zmianie, grupa jednak bardziej przemyślała swoje kompozycje i bardziej wraca duch epickiego greckiego power metalu z debiutu. I-Life po przeciętnym początku rozkręca się w dynamiczny i świetnie inkrustowany heroicznym motywem gitary solowej power metalowy numer w typowej manierze greckiej. W tej kompozycji gościnnie zagrał  Georgios Garbidis z WISHDOOM. A dalej jest jeszcze dumniej i bardziej uroczyście w zagranym w tempie umiarkowanym Crown of Innocence z przepięknym, poruszającym refrenem.

Yiannis Papadimitriou jest w doskonałej formie i słychać, że to jego życiowa forma. Do tego gra doprawdy wspaniałe sola gitarowe, pełne treści, i pełne metalowego żaru. Doskonale prezentują się utwory w nieco wolniejszych tempach w tym po prostu genialny Waiting for the Light z wybornymi partiami perkusji, planem klawiszowym i przeszywającą heroiczną podniosłą melodią. Niewiele tylko ustępuje mu niemal symfoniczny w swoim wyrazie, posępny Slaughter.
Dwa razy DARK NIGHTMARE prezentuje utwory zdecydowanie dłuższe, bardziej rozbudowane. Pierwszy z nich to pełen poetyckiego dramatyzmu i greckiego epickiego stylu Eternal Forest, bardzo dobry, ale chyba można tu było ciekawiej zbudować część instrumentalną. Drugi to umieszczony na końcu, po części progresywny, po części oniryczny, z żeńskimi wokalizami Crimson 731, który jako kompozycja power metalowa rozkręca się dopiero prawie w  połowie. Ładna partia gitarowa, ale chyba trochę tym razem jednak nastąpił niepotrzebny skręt w kierunku progressive metalu. Najlepsza jest epicka, poruszająca końcówka.
Greckie, jak zwykle wysmakowane gitary akustyczne można usłyszeć w Land of Ashes, epickim i z elementami power doom. Pięknie śpiewa tu Giannis Papadimitriou, a i melodia, podniosła, monumentalna jest równie piękna. Tylko w Grecji tak grają, naprawdę tylko w Grecji... I jeszcze więcej wspaniałego epickiego power metalu greckiego w szybszym, ale z wolniejszymi majestatycznymi partiami wokalnymi (te refreny !) Streets of Despair. Grają także bardzo szybko w pełnym energii Borders of Pain udowadniając, że można takie rzeczy grać maksymalnie rycersko i heroicznie także w takim tempie nic nie tracąc z klimatu. Są tu jednak także i wolniejsze fragmenty, a gra sekcji rytmicznej i sola gitarowe są po prostu fenomenalne.
Wspaniały, wspaniały utwór!

Brzmienie jest bardzo klarowne, ostre, z grzmiącą perkusją, metalicznym basem (wybornie zrobiony!) i mocno zarysowanymi klawiszami tam, gdzie występują. Lider ustawiony centralnie, niezbyt wysunięty przed gitary, ale słyszalny doskonale. Bardzo udany sound, rozpoznawalny od razu jako grecki. Stworzył go Tasos Karapapazoglou, niegdyś basista i klawiszowiec ELWING.
Tym albumem DARK NIGHTMARE wraca do ścisłej czołówki epickiego, power metalowego grania z Hellady.


ocena: 9,5/10

new 23.08.2020

[Memorius]

Dark Nightmare - Beyond The Realm Of Sorrow (2022)

tracklista:

1.Tears from the Sky 05:02

2.Hold Me in the Light 06:04

3.Timerider 04:04

4.Haunted Life 05:45

5.The Fields of Screaming Souls 05:19

6.The Pain of Our Soul 02:15
7.Fighting in a Flow of Time 07:03
8.Old Man Tales in the Woods 05:52

Rok wydania: 2022
Gatunek: power metal/heavy metal
Kraj: Grecja

skład zespołu:

Yiannis Papadimitriou - śpiew, gitara

Chris Tolis - gitara

George Karagiannis - instrumenty klawiszowe
Nikos Michalakakos - gitara basowa
Dimos Konstantinidis - perkusja

Powraca DARK NIGHTMARE, tym razem w ramach nowego kontraktu z uznaną wytwórnią Steel Gallery Records z Thessalonik. Czwarty album grupy zostanie oficjalnie zaprezentowany 4 listopada, a w składzie, poza znanymi już wcześniej muzykami, pojawi się drugi gitarzysta Chris Tolis.

Wyśmienity "Tortured Souls" doczekał się godnej kontynuacji. DARK NIGHTMARE przygotował materiał dojrzały, o mniejszym może niż kiedyś ładunku epickim, ale niezmiernie klimatyczny i w Hold Me in the Light po prostu poruszający smutkiem i nokturnową melancholią. Nawet solo gitarowe gdzieś tam zbliża się do stylistyki tych z PARADISE LOST. W umiarkowanych tempach i graniu rytmicznego heavy/power metalu DARK NIGHTMARE zawsze był świetny, a tu mamy takiego rewelacyjnego killera jak Tears from the Sky! I od razu trzeba powiedzieć, że Yiannis Papadimitriou jest wokalnie w niezwykle wysokiej formie i ten dramatyzm w głosie w wyższych partiach jest autentyczny i absolutnie niewymuszony. Klimat, klimat w oprawie soczystych riffów i masywnego, ale nienachalnego drugiego planu klawiszowego Karagiannisa... Pewna dawka epickiego power w helleńskim stylu też oczywiście jest i przepięknie brzmi w tej konwencji Timerider, dosyć szybki, z misternymi gitarowymi ornamentacjami oraz dodatkową dawką nostalgii w gustownej części instrumentalnej. Ten klimat budują umiejętnie w Haunted Life i rozpacz jest tu dominująca, ale równocześnie jak duma i dostojeństwo! Nie za szybko, monumentalnie... Klimat. Na to postawili i tego się trzymają w kroczącym w średnim tempie The Fields of Screaming Souls. I znowu epicko, znowu heroicznie i jakże poetycko jednocześnie. Jakie  porywające, a przecież niespecjalnie skomplikowane sola tu zostały zagrane. Wyborne są te kompozycje, wyborne melodie i refreny. Instrumentalna miniatura The Pain of Our Soul to jakby wrota do najdłuższego Fighting in a Flow of Time, gdzie po raz pierwszy szerzej wykorzystano gitary akustyczne i ten wstęp jest intrygujący, bo co może się tu pojawić dalej? Niespodziewanie przerywają to mocne gitary i bujające nieśpieszne akordy posuwają wszystko do przodu w mieszance dumy i posępności... Poezja... I chwila zadumy i znowu spokojne riffowanie i przepiękne solowe zagrywki obu gitarzystów. I jeszcze więcej mroku w ostatnim uroczystym i epickim Old Man Tales in the Woods, gdzie niemal ocierają się o heavy/doom w dostojnym funeralno-hymnowym stylu. I jeszcze raz w skromnym finale gitary akustyczne. Wspaniałe zakończenie tej płyty!

Całość została nagrana i wyprodukowana w Grecji, ze starannym masteringiem George Stournarasa specjalizującego się w bardziej ekstremalnych brzmieniach gitarzysty i wokalisty death metalowego MASS INFECTION. Ten sound przypomina między innymi ten z ELWING.

Nie za często nagrywa DARK NIGHTMARE, ale warto czekać na ich płyty. Jest to kolejny album wybitny, pokazujący jak potężną sceną w power i heavy metalu jest scena grecka.

Tak, to najlepszy do tej pory album DARK NIGHTMARE, doskonały, absolutnie doskonały. Arcydzieło!

ocena: 10/10

new 25.09.2022

Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości wytwórni Steel Gallery Records