Sturm und Drang

[Memorius]

Sturm und Drang - Learning to Rock (2007)

tracklista:

1.Broken 04:21

2.Talking to Silence 04:12

3.Forever 03:17
4.Rising Son 03:40

5.The Raven 04:47

6.Indian 04:45

7.Learning to Rock 03:48

8.Fly Away 03:51

9.Mortals 03:46

10.Miseria 02:59

rok wydania: 2007

gatunek: melodic power metal

kraj: Finlandia

skład zespołu:

André Linman - śpiew, gitara

Alexander Ivars - gitara

Henrik Kurkiala - gitara basowa

Calle Fahllund - perkusja

Jesper Welroos -instrumenty klawiszowe

STURM UND DRANG. Jedna z najpiękniejszych historii spełnienia marzeń młodych ludzi o sławie w metalowym biznesie.

Indian - jedna z najpiękniejszych metalowych ballad w historii. I wspomnienia i wzruszenie tym większe, że byłem przy narodzinach potęgi i popularności tych nastolatków z Vaasa. Andy (rocznik 1992) miał wtedy 15 lat, a metal był narodowym dobrem kultury Finlandii. "Lerning to Rock" eksplodował w maju 2007 roku za sprawą Helsinki Music, fenomenalny mastering zrobił Mistrz Mika Jussila, a w Japonii młodzież oszalała na punkcie tych dzieciaków w listopadzie za sprawą własnego wydania, tyle że z inną okładką. Trzeba bowiem wspomnieć, że w Japonii szkoły katolickie prowadzone przez zakonnice to najbardziej szanowane i ekskluzywne przybytki nauczania. I Udo Dirkschneider jako gość specjalny na eksportowej europejskiej reedycji.

Nie tylko Indian. Na tej płycie są wyborne melodic power metalowe numery, takie jak Broken czy The Raven i przypomina to klimatem debiut SONATA ARCTICA, a także porywający i kapitalnie poprowadzony gitarami Talking to Silence.

 I bujają, cieszą i radują w podbarwionym radiowym rockiem, ale w pełni power metalowym Forever. Jaki refren! Z wielkim wdziękiem grają hard'n'heavy w atrakcyjnym Rising Son i mało kto nagle wyciąga z rękawa taki fajny refren po ogranych riffach zwrotek. Jednak tytułowy Learning to Rock w tej kategorii jest bardzo przeciętny i power metal jednak lepiej im tu wychodzi. Bo i Mortals jest po prostu dobry. Fińska szkoła power metalu bardzo dobra w łagodnym Learning to Rock i lekcja jak to robić na poziomie najlepszych odrobiona jest tu na najwyższą ocenę. Finezyjnie, lekko, bez kompleksów!

Czy André Immanuel Linman jest dobrym wokalistą? No jasne, że tak i jeśli ktoś uważa, że to śpiew naiwny, to wolę taki "naiwny" od bezbarwnego 50% power metalowych wokalistów dwa razy od niego starszych. No, jak miał zaśpiewać inaczej romantyczny song Miseria? I te sola, finezyjne i ta sekcja rytmiczna, jakże kompetentna i zdyscyplinowana. Na Odyna, to nastolatki!

STURM UND DRANG zrobił dla popularyzacji melodyjnego metalowego grania więcej, niż się ogólnie sądzi. Bo nie wszystko się liczy tylko ilością sprzedanych płyt i biletów na koncerty. Ci chłopcy przyciągnęli w kierunku metalu mnóstwo młodzieży, dla których do tej pory idolami były popowe gwiazdki. Zresztą, także i w kolejnych latach działalności.
Zjawisko!

ocena: 8,5/10

new 1.02.2021

[Memorius]

Sturm und Drang - Rock'n'Roll Children (2008)

tracklista:

1.Last of the Heroes 04:00

2.River Runs Dry 04:27

3.Break Away 03:34
4.Sinner 04:19

5.A Million Nights 04:18

6.Alive 03:25

7.These Chains 03:49
8.That's the Way I Am 04:27

9.Life 03:46

10.Heaven (Is Not Here) 04:57

rok wydania: 2008

gatunek: melodic power metal/ melodic heavy metal

kraj: Finlandia

skład zespołu:

André Linman - śpiew, gitara

Alexander Ivars - gitara

Henrik Kurkiala - gitara basowa

Calle Fahllund - perkusja

Jesper Welroos -instrumenty klawiszowe


Tak, byli skazani na sukces i to najprawdopodobniej cokolwiek by w roku roku 2008 nie nagrali i nie wydali.
Młodzież ze STURM UND DRANG była jednak zbyt uzdolniona i ambitna, by nagrać "cokolwiek". W listopadzie 2008 Helsinki Music przedstawia wypieszczoną produkcyjnie przez duet Mika Jussila & Jimmy Westerlund płytę pod jakże pasującym i znamiennym tytułem "Rock'n'Roll Children" z kolejną porcją znakomitego power metalowego melodyjnego grania, które natychmiast trafiło na metalowe, i nie tylko, listy radiowych przebojów.

Grupa okrzepła, gra jeszcze bardziej pewnie, a wokalnie Linman zrobił spory postęp i nie brzmi jak dobrze śpiewający nastolatek, a jak rasowy metalowy wokalista, zdecydowany i z rockowym pazurem w głosie. Jest ostrzej, jest mocniej gitarowo i to słychać w pewnie zagranych melodyjnych power metalowych hitach Last of the Heroes i Break Away, przypominających numery STRATOVARIUS z drugiej połowy lat 90tych. Żywiołowo w gitarach, wdzięcznie w partiach klawiszowych, autentycznie, szczerze... Nadal jest coś z hard rocka z dociążonymi gitarami jak w River Runs Dry, That's the Way I Am i Sinner, ale w zgrabnym połączeniu ze skandynawskim chwytliwym power metalem i melodic heavy metalem. Takie kompozycje są tu ukłonem w kierunku radia, ale takie były wymogi budowania wizerunku muzycznych idoli młodzieży, słuchającej nie tylko metalu. Nie udało się stworzyć takiego balladowego hita jak Indian i choć A Million Nights ma w sobie pewne elementy tego ultra killera, to całościowo jest po prostu tylko bardzo zgrabną kompozycją o romantycznym, ale nie do końca heroicznym jak tamta, klimacie. Wprost sięgają do gatunku hard'n'heavy w Alive i tu niestety wchodzą na obszary AC/DC i KROKUS w prostocie przekazu. Triumfują jednak we wspaniałym, klasycznie fińskim These Chains i tu grają jak SONATA ARCTICA w najlepszych latach i zachwycają w refrenie! No i ta słynna, genialna partia instrumentalna, godna kunsztu STRATOVARIUS z Timo!
I może tylko końcówka tej płyty, zwłaszcza Life, jest zbyta muzycznie naiwna...

Choć grają bardzo pewnie, to można odnieść wrażenie, że sola gitarowe są mniej finezyjne i zaawansowane niż na płycie poprzedniej. To często bardziej uwypuklone po prostu wiodące motywy poszczególnych kompozycji.

Trochę bardziej produkt niż artystyczne dzieło muzyki metalowej, ale produkt solidny w każdym aspekcie i muzyka podobała się w Europie i Japonii, które doczekały się własnych wydań z numerami bonusowymi.

ocena: 7,9/10

new 16.02.2021