Son of Sorrow

[Memorius]

Son of Sorrow - Rulers Of a Dying World (2018)

tracklista:

1.1 a.m. 04:18

2.Spiders 04:28

3.Just to Get 04:31

4.Faith in Extinction 05:44
5.Cage 04:51

6.Always 04:01

7.Share the Light 05:06

8.Since December 04:05

9.Rulers (Of a Dying World) 05:01

10.La Piel 03:21(bonus track)

rok wydania: 2018

gatunek: gothic metal

kraj: Hiszpania

skład zespołu:

Alex Padina - śpiew

Manu Piñeiro Sanchez - gitara

Alejandro Peréz - gitara

Carlos Cano - gitara basowa

Unai García - perkusja

Odkąd rozwiązane zostały takie tuzy gothic metalu z kręgu suomi metal jak SENTENCED czy CHARON, odkąd ograniczył działalność nagraniową ENTWINE, a POISONBLACK zwrócił się bardziej w stronę alternatywnego rocka, o dobrą płytę z tego wymierającego gatunku bardzo trudno. Trudno nawet i o słabą, bo po prostu tego prawie nikt już nie gra.

SON OF SORROW podjął wyzwanie i to debiut tej hiszpańskiej grupy, założonej w roku 2015 z brytyjskim wokalistą w składzie. Niskonakładowy album wydany w maju to płyta z cyklu "wszystko już było", ale...

No tak, było dawno i chyba pora na coś nowego.

Hiszpanie i Portugalczycy mają coś wspólnego w pojmowaniu takiego grania z Finami i ten album mógłby z powodzeniem wyjść w Finlandii. Padina ma głos idealny do śpiewania takich melancholijnych  numerów w encyklopedycznej rytmice gatunku, a gitarzyści wybornie kopiują styl Mistrzów z Kraju Tysiąca Jezior.

Tak, bardzo atrakcyjne są melodyjne, potoczyste numery 1 a.m. , Just to Get, Always, łagodne, aksamitne, spowite delikatnym mrokiem, tchnące ciepłą rezygnacją. Podobnie, choć bardzo wolno toczy się Share the Light z ambientowym planem drugim i to chyba jedyny utwór z trochę słabszym refrenem. Jest przebojowo w ramach gatunku w Since December, ale to przebojowość w stylu DARKSEED, a nie HIM czy TDF. Podobnie pięknie brzmi melancholijny, nieco posępny Spiders z klawiszowymi ornamentacjami. Ale przecież gothic metal ma być posępny i melodyjnie smutny. Echa PARADISE LOST mocno słyszalne w muzycznych ozdobnikach Faith in Extinction, kompozycji niepokojącej w swoim wyrazie, pulsującej podskórną rozpaczą, choć Padina prowadzi to głosem tak spokojnie. Pięknie wydobyto pokłady refleksyjnej zadumy w delikatnym Cage, po raz kolejny pojawia się w tle narracja... Pięknie...

Ponura epickość jest osią Rulers (Of a Dying World) i rozegrali to po mistrzowsku od pierwszej do ostatniej sekundy. Fragmenty w stylu blackened gothic przechodzą płynnie w zwiewne oniryczne partie wokalne z kapitalną melodią, poruszającą melancholią i spokojem. Wokalizy, plan drugi - wszystko takie wysmakowane..

Jest na tym, albumie wszystko. Ciepłe wokale, cieple skromne sola, gustowne ornamentacje klawiszowe, jest klimat. Realizacja perfekcyjna w ramach gatunku.
Ta płyta przypomina o dawnych, choć wcale tak dawnych czasach, gdy gothic metal, to była taka muzyka, a nie rockowe radiowe rozkrzyczane grupy z ładną panienką przy mikrofonie i mikroskopijną dawką metalu jakie obecnie się określa mianem" gothic metal".

Wspaniała nowa płyta w starej konwencji.
Thx SON OF SORROW!


ocena: 9,8/10

new 10.10.2018