Midnight Eternal

[SteelHammer]

Midnight Eternal - Midnight Eternal (2016)



Tracklista:
1. 'Till the Bitter End 03:59     
2. Repentance 03:38       
3. Signs of Fire 04:10       
4. Shadow Falls 03:50       
5. The Lantern 03:33     
6. Believe in Forever 02:49     
7. Midnight Eternal 03:22     
8. When Love and Faith Collide 04:32       
9. Like an Eternity 05:01     
10. Silence 03:49
11. Pilgrim and the Last Voyage 02:06     
12. First Time Thrill 08:52

Rok wydania: 2016
Gatunek: Symphonic Metal
Kraj: USA

Skład:
Raine Hilai - śpiew
Richard Fischer - gitara, śpiew
Greg Manning - bas, śpiew
Dan Prestup - perkusja
Boris Zaks - instrumenty klawiszowe

Założony w 2014 roku MIDNIGHT ETERNAL w USA szybko zyskał popularność po wydaniu EP w 2015 roku, zyskując kontrakt ze szwedzką wytwórnią Inner Wound Recordings, która wydała debiut 29 kwietnia 2016 roku.

Nie bez powodu wzbudzili zainteresowanie. Zaoferowali europower, jakiego NIGHTWISH nie gra od lat, łącząc to często z melodiami typowo szwedzkimi i można doszukiwać się tutaj naiwności oraz lekkości MORIFADE. Dobrym przykładem tego jest Signs of Fire z duetem wokalnym i w takich kompozycjach prezentują się znakomicie, szczególnie, że męski głos jest tutaj krystaliczny i bez skazy. Szwecja to też Repentance, co nie znaczy, że nie ma tutaj Finlandii. 'Till The Bitter End to podręcznikowy przykład muzyki NIGHTWISH wykonany przyzwoicie z rysami OPERATIKA ELEMENT. W końcu w składzie jest Richard Fischer z tego zespołu, z którym niestety realnie nic nie zdążył zagrać, ale sola gitarowe nie są tak bogate formalnie, jak w OPERATIKA. Sola są udane i swoją biegłość Fischer pokazuje w rewelacyjnym Shadow Falls w stylu OPERATIKA. Jest ostro, dynamicznie, subtelne dalsze plany w wykonaniu Boris Zaksa, który również nie dostał szansy w OPERATIKA ELEMENT, są tutaj wykonane dobrze, ale zdecydowanie bardziej skoncentrowano się na bardziej technicznych, krótszych solach Fischera, który czerpie inspiracje nie tylko z neoklasyki. Najlepsze sola są te najprostsze i w nieszczególnie rozpoczynającym się The Lantern zostało odegrane jedno z najbardziej udanych i najpiękniejszych na płycie.

Midnight Eternal można uznać za wizytówkę i na plus jest tutaj łatwy, szybko zapadający w pamięć refren w stylu Oceanborn i Wishmister NIGHTWISH. When Love And Faith Collide niestety nie wyróżnia się już niczym i to gładki, mainstreamowy female fronted metal jakich wiele, z bezbarwnym refrenem. To samo można powiedzieć o Like an Eternity, który jest niezdecydowany w swoich inspiracjach, łącząc EPICA z czasów Consign to Oblivion w refrenach ze zwrotkami w stylu NIGHTWISH. Utrzymany w szwedzkich klimatach Silence na szczęście jest udany i to przyjemnie niezobowiązujący melodic metal.

Pilgrim and the Last Voyage to typowy przerywnik instrumentalny, w którym ewidentnie słychać, że muzycy się powstrzymują.

Raine Hilai jest tutaj najbardziej kontrowersyjna. Często zbyt manieryczna, śpiewa bardzo wysokim głosem, charakterystycznym raczej dla japońskiej sceny i jej egzaltowany styl może być dla wielu męczący. Są momenty, kiedy śpiewa normalnie i w tych potrafi być przekonująca, jak w zamykającym album First Time Thrill ze wspaniałymi ornamentacjami w wykonaniu Fischera.

Tak profesjonalnie zagrana płyta oczywiście nie mogła być zrealizowana przez byle kogo i za brzmienie odpowiada tutaj Mistrz Tommy Hansen. Znakomite w sekcji rytmicznej, z wysuniętą gitarą w solach gitarowych.

To jedyny LP tej grupy, na którym można było usłyszeć byłych muzyków OPERATIKA ELEMENT i dobrze, że mieli szansę zaprezentować swoje umiejętności tutaj.

Album zebrał przychylne recenzje, gdzie elementem dzielącym krytyków i słuchaczy była wokalistka. Zespół nie dotrwał do nagrania kolejnej płyty i konflikt wewnętrzny doprowadził do ostatecznego zakończenia działalności w 2019 roku.

Raine Hilai i Greg Manning od tamtej pory nie pojawili się w żadnym zespole, a pozostali muzycy postanowili kontynuować działalność pod innym szyldem. Ale to już inna historia.

Ocena: 7.7/10

SteelHammer