Stygian Fair

[Memorius]

Stygian Fair - Aradia (2023)

tracklista:

1.Ancient Lies 04:02

2.Masters of the Sea 04:06

3.Aradia 04:57

4.Tapping of the Vein 03:43

5.Let It go 04:02

6.Panoptikon 03:44

7.Unto Oblivion 03:40

8.Grief Collector 05:04

9.Tainted Dream 03:22

10.Devil in the Details 04:16

rok wydania: 2023

gatunek: power metal/heavy metal

kraj: Szwecja

skład zespołu:

Andreas Stoltz - śpiew, gitara

Emil Holmqvist - gitara

Anders Hedman - gitara basowa

Per-Olov Jonsson - perkusja

"Aradia" to czwarta płyta STYFIAN FAIR z Umeå, której premiera przewidziana jest przez włoską wytwórnię Rockshots Records na 25 sierpnia 2023.

Jest to także pierwszy album, gdzie ostatecznie zagrał i zaśpiewał znany z HOLLOW i BINARY CREED Andreas Stoltz, który był jej członkiem w początkowym okresie działalności i powrócił w 2021 roku. Do tej pory grupa prezentowana miejscami niespójną mieszankę klasycznego heavy metalu, epic hard rocka i innych podgatunków melodyjnego metalu z wokalistą Pontusem Åkerlundem i te ich płyty były jednak bardzo nierówne.

Teraz można mówić o power metalu z elementami tradycyjnego heavy i jest to płyta gatunkowo i stylistycznie dookreślona. Wokal Stoltza zmienia także sporo w samym odbiorze tego, i śpiewa on tak, jak przyzwyczaił do tego w swoich innych zespołach, w sposób zróżnicowany, ale ogólnie zdecydowany na wzmocnienie brzmienia ekipy.

To ten chłodny raczej styl szwedzki z surowymi stalowymi gitarami, choć melodyjny z drobnymi orientalnymi ornamentacjami w otwierającym ten LP Ancient Lies. Podobnie jest w spokojnie rozegranym Aradia z ciekawymi riffami po części power/thrashowego pochodzenia oraz nieco szybszym, zdecydowanie się posuwającym do przodu Tapping of the Vein, z mrocznym refrenem wysokiej klasy. W epickim Masters of the Sea zagranym w średnim tempie i ze świetnym refrenem nawiązują do estetyki TAD MOROSE z Urbanem Breedem, podobnie w Panoptikon, ale tu jest i nieco progresywnego szlifu i tak może z tego powodu ten utwór jest mniej interesujący. W Let It go wykorzystują natomiast łagodny, niemal rockowy refren, jako kontrapunkt do surowego stylu zwrotek i jest dzięki temu stworzony ciekawy klimat ogólny tej kompozycji. Takie zmienne nastroje wykorzystali także bardzo skutecznie w interesującym Unto Oblivion, który ma pewne cechy aranżacyjne i melodyczne wspólne z BINARY CREED i w Grief Collector, który można uznać za najbardziej progresywny i za emanujący najbardziej posępnym klimatem, zwłaszcza w znakomitej partii centralnej. Tainted Dream to z kolei taki przykład ambitniej potraktowanego melodic power, przy czym w zdecydowanie w szwedzkim, zdystansowanym stylu. Devil in the Details kończy ten album i to kończy w sposób frapujący w melodii chwytliwej, eleganckiej i z pogranicza heavy i power metalu.

Aradia to czarownica, córka bogini Diany. Dobry czar rzuciła na STYGIAN FAIR, który nagrał najlepszy do tej pory swój album, przy czym zasługa w tym Andreasa Stoltza jest także niewątpliwa.

ocena: 8,3/10

new 6.08.2023

Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości wytwórni Rockshots Records