Adamanter

[Memorius]

Adamanter - The Shadow Mirror (2003)

tracklista:

1.Immemory 00:43

2.Killing Ride 02:59

3.The Shadow Mirror 01:21

4.Theater of Madness 04:11

5.Darkness to the End 02:52

6.Bloodstorm 04:32

7.A Leaf in the Whirl 04:38

8.Elisewin 04:37

9.Dancing Through the Clouds 04:43

10.Father 05:17

11.The Dark and the Ocean 05:35

rok wydania: 2003

gatunek: melodic power metal

kraj: Włochy

skład zespołu:

Mario Mosca - śpiew

Massimiliano Cammarota - gitara

Nicola Massimo - gitara

Fabio Russo - gitara basowa

Massimiliano Mosca - perkusja

Umberto Micillo - instrumenty klawiszowe

Pochodzący z Neapolu ADAMANTER powstał w roku 1997. Wokalistą w tej grupie był obdarzony wspaniałym, dramatycznym głosem Mario Mosca, który w roku 2000 wybornie zaprezentował się na jedynej płycie progressive/power metalowego SILENT FIELD, także z Neapolu. W roku 2003 ADAMANTER wydał swoją płytę nakładem greckiej wytwórni Black Lotus Records i był jednym z nielicznych włoskich zespołów power metalowych, które debiutowały poza Italią.

ADAMANTER gra power metal epicki, pełen ekspresji i z elementami progresywnymi, najbardziej zaznaczonymi w partiach klawiszowych. Pierwszoplanową postacią jest Mario Mosca i jego występ jest bezdyskusyjnie najwyższej klasy. Tworzy heroiczną atmosferę bez najmniejszego wysiłku, śpiewa dalekosiężnie z teatralnym zacięciem, jest wysunięty na plan pierwszy, należycie wyeksponowany i to on prowadzi całość pewnie i zdecydowanie. Niestety o grze instrumentalistów można powiedzieć tyle, że to solidna ekipa, bo w opcji mixu i masteringu album został niestety zrealizowany kiepsko. Gitary są suche, bzyczące, sound sekcji rytmicznej jest płaski, a perkusja brata Mario, Massimiliano, głucha. Wpływa to mocno na odbiór całości, a szkoda, bo są tu kompozycje wysokiej klasy, przy czym pięć pierwszych stanowi mini koncept pod tytułem "Minstrel Of Pain". Centralnym punktem jest tu wspaniały power metalowy Theater of Madness, triumf italian fantasy metalu z rozległym heroicznym refrenem. Łagodnie wycisza się to w prowadzonym przez pianino i z planem symfonicznym, refleksyjnym Darkness to the End.
W dumny i podniosły sposób rozgrywają klasyczne dla stylistyki włoskiej rozpędzone i rycerskie Bloodstorm z kapitalnym solowym natarciem gitarowym oraz Dancing Through the Clouds ozdobionym speed metalowymi gitarami o głośnym, rozkrzyczanym refrenem w epickim stylu. Dostojniej i bliżej KALEDON jest w A Leaf in the Whirl, dodają trochę teatralnej atmosfery fantasy opowieści w Elisewin i tu jednak nie są w stanie wyjść poza schemat THY MAJESTIE w średniej formie, może także dlatego, że jednak partie klawiszowe są tu bardzo przeciętne. Muzyczna narracja THY MAJESTIE przebija także w Father, wkrada się jednak nieco nerwowości i chaosu i oczarowania nie ma. Za to zakończenie bardzo gustowne, bo gitary ładnie się komponują z pianinem w wolniejszym The Dark and the Ocean o refleksyjnym, nastrojowym klimacie. Tylko ten sound... To powinno być zdecydowanie bardziej wygładzone, głębsze...

Płyta wydana w Grecji, słabo promowana we Włoszech i w obliczu potężnej krajowej konkurencji miała małe szanse, by zwrócić na zespół szerszą uwagę, mimo niewątpliwej wartości muzycznej, abstrahując już od brzmienia. Grupa została niebawem rozwiązana, a jej członkowie już na metalowej scenie się nie pojawili. Tylko Mario Mosca kontynuował jeszcze przez kilka lat działalność w innym power metalowym zespole z Neapolu - LARSEN, ale ta grupa poza kilkoma demo nie zwojowała nic i także przeszła do historii.

ocena: 8/10

new 8.12.2021