Lost Horizon

[Memorius]

Lost  Horizon - Awakening The World (2001)

tracklista:

1.The Quickening 01:06

2.Heart of Storm 06:16

3.Sworn in the Metal Wind 05:44

4.The Song of Air 00:59

5.World Through My Fateless Eyes 05:09

6.Perfect Warrior 03:56

7.Denial of Fate 03:39

8.Welcome Back 05:41

9.The Kingdom of My Will 09:15

10.The Redintegration 01:42

rok wydania: 2001

gatunek: power metal

kraj: Szwecja

skład zespołu :

Ethereal Magnanimus (Daniel Heiman) - śpiew

Transcendental Protagonist (Wojtek Lisicki) - gitara, instrumenty klawiszowe

Cosmic Antagonist (Martin Furängen) - gitara basowa

Preternatural Transmogrifier (Christian Nyqvist) - perkusja

Gdy Wojtek Lisicki wyemigrował z Sopotu do Szwecji i zamieszkał w Goteborgu, zapewne nie przypuszczał jak ważną rolę odegra w umacnianiu szwedzkiej sceny power metalowej. Pierwsze prawie dziesięć lat to czasy trudne, to czasy niespełnionego HIGHLANDER, gdzie spotkał się między innymi z Joacimem Cansem, który potem zasłynął w HAMMERFALL.

W roku 1998 HIGHLANDER przeszedł definitywnie do historii i na jego gruzach narodził się LOST HORIZON. W składzie pojawił się wtedy jeszcze nieznany Daniel Heiman, który miał w dorobku tylko niewiele znaczący epizod w zasłużonym DESTINY. Ekipa przybrała nietypowe dla power metalu pseudonimy, pomalowała się w legendarne już dziś barwy wojenne i w sierpniu 2000 roku nagrała w Goteborgu album, który wstrząsnął metalowym światem.

Poza pewnymi wyjątkami, całość materiału przygotował Wojtek Lisicki, w pewnym stopniu wykorzystując przetworzone pomysły z nigdy nie opublikowanych nagrań HIGHLANDER. To jemu i genialnemu wokalowi Heimana historia zawdzięcza jeden z najbardziej zjawiskowych i wpływowych albumów z power metalem i jak twierdzą niektórzy, najlepszy power metalowy debiut w historii tego gatunku muzycznego w Europie.

O "Awakening The World" napisano już bardzo, bardzo dużo i każdy pisał trochę coś innego, bo muzyka ta ma to do siebie, że budzi różne asocjacje, powoduje różne porównania, wywołuje różne emocje. Niemal wszyscy są jednak zgodni, że została tu wniesiona jakaś nowa jakość, jakieś podniesienie europower metalu na kolejny poziom. Na tym albumie LOST HORIZON nie przechodzi chorób wieku dziecięcego, startuje z pozycji grania bardzo dojrzałego, będąc jednocześnie i HAMMERFALL i PERSUADER, ale będąc przede wszystkim LOST HORIZON.

Oczywiście, dziś po prawie 20 latach można wymienić inne zespoły debiutujące w równie dojrzały sposób, ale to prawie dwie dekady doświadczeń i rozwoju gatunku.

Szybki power metal o bojowym, heroicznym, ale nie do końca epickim charakterze, to Heart of Storm, to także Sworn in the Metal Wind i właśnie ten numer pokazuje jak speed, power, elementy thrashowe i tradycyjny heavy metal spod znaku MANOWAR można połączyć w jedną całość. Dbałość o atrakcyjność melodii jest wszech obecna i to bardzo jest słyszalne w  pełnym przepięknym motywów World Through My Fateless Eyes. Te ozdobniki Lisickiego są tu fantastyczne i podobne w klimacie i formie będzie można potem usłyszeć w FALCONER. W Perfect Warrior jest coś z pogodnego dostojeństwa WARLORD, Denial of Fate to zagrany po męsku melodyjny power metal z refrenem, który mógłby stanowić ozdobę niejednego wysmakowanego numeru AOR i ten element przejęło potem mnóstwo szwedzkich i nie tylko grup, tworząc specyficzny podgatunek chwytliwego radio-friendly power metalu. LOST HORIZON jest także bardziej tajemniczy i niepokojący w refleksyjnym i onirycznym z początku Welcome Back, który potem przeradza się w narastający w mocy power metal.

Szczególne miejsce zajmuje na tym LP kolos The Kingdom of My Will o epickim charakterze, po części speedowy, po części w wolniejszych partiach inteligentnie ubarwiony progresywnymi inkrustacjami. Może należałoby tu oczekiwać nieco lepszego, podniosłego refrenu, jednak LOST HORIZON, jak już wspomniałem, nadmiernego monumentalizmu i patetyczności.
Tak na dobrą sprawę LOST HORIZON ani razu nie wchodzi na obszary niemieckiego helloweenowego speed power metalu, nie próbuje także odświeżać tradycyjnego rycerskiego heavy metalu lat 80 tych w nowocześniejszych aranżacjach.

Wykonanie jest wspaniałe. Lisicki gra niesamowite sola, zupełnie nieraz inne od tych, które można usłyszeć na płytach z podobną muzyką, zabarwione motywami orientalnymi, z nutką progresywności, a moc i energia gitary jest doprawdy imponująca. Heiman operuje głównie dosyć wysokimi wokalami, z dużą dozą ekstatycznego zaangażowania i brzmi bardzo świeżo. Sekcja rytmiczna jest fantazyjna i rozpędzona i trzeba koniecznie podkreślić energię natarć basowych Martina Furängena, starego druha Lisickiego z HIGHLANDER.

Ten album został wyprodukowany według sprawdzonej szwedzkiej metody i gitara jest stosunkowo surowa i stalowa, bas warkoczący, a perkusja dość głośna z nastawieniem na przestrzenne brzmienie, szczególnie blach. Ogólnie "sharp & clear" jednak bez przerysowania.

Absolutna encyklopedyczna klasyka europower metalu.

ocena: 9,9/10

new 10.01.2019

[Memorius]

Lost  Horizon - A Flame To The Ground Beneath  (2003)

tracklista:

1.Transdimensional Revelation 02:14

2.Pure 06:25

3.Lost in the Depths of Me 08:45

4.Again Will the Fire Burn 04:08

5.The Song of Earth 01:20

6.Cry of a Restless Soul 08:22

7.Think Not Forever 05:58

8.Highlander (The One) 11:56

9.Deliverance 03:27

rok wydania: 2003

gatunek: power metal

kraj: Szwecja

skład zespołu :

Ethereal Magnanimus (Daniel Heiman) - śpiew

Transcendental Protagonist (Wojtek Lisicki) - gitara
Equilibrian Epicurius ( Fredrik Olsson) - gitara

Cosmic Antagonist (Martin Furängen) - gitara basowa

Preternatural Transmogrifier (Christian Nyqvist) - perkusja

Perspicacious Protector ( Attila Publik) - instrumenty klawiszowe

W rozszerzonym o Publika i Olssona składzie LOST HORIZON nagrał drugą płytę, gdzie przeważającą większość muzyki i tekstów napisał ponownie Wojtek Lisicki. Album został wydany przez Music for Nations w lutym 2003 roku, choć faktyczna premiera odbyła się w Japonii, w styczniu (Victor).

Ambientowo i progresywnie się to zaczyna w Transdimensional Revelation, potem jednak nadciąga Pure i jest to numer rozczarowujący, mało power metalowy i raczej plasujący się w kategorii melodyjnego metalu progresywnego i jest równie interesujący jak kompozycje LIONS SHARE z sąsiednich płyt, czyli nie za bardzo. Oczekuje się czegoś więcej, więcej magii, a ta pojawia się dopiero w fenomenalnym, rozległym i pompatycznym, a zarazem heroicznym Lost in the Depths of Me.

Piękne motywy gitarowe wspierane "kosmicznymi" klawiszami i mocarny epicki wokal Heimana. Oczywiście jest to power metal bardziej wysublimowany niż na pierwszej płycie, ktoś mógłby powiedzieć epicko-progresywny i być może można by się przychylić do tej opinii.

Prostej, rozpędzonej łupaniny ze smokami w tle tu nie ma i byli i tacy, którzy to wytykali, ale oni się po prostu nie znają, albo znają tylko na FREEDOM CALL. Jest za to jeden z najpiękniejszych, poruszających utworów power metalowych z onirycznymi wokalami Heimana oraz przecudownej urody, niezapomnianym refrenem i chyba każdy wie, że chodzi o Again Will the Fire Burn. Magia, poetycka magia power metalu. No i czy może być większa magia galopującego epickiego power metalu niż w Cry of a Restless Soul? Stalowy pegaz w białych chmurach! Jaki wspaniały i zarazem pełen delikatności rozmach epicki klawiszy w Think Not Forever! A potem Heiman i wtórujący mu gitarzyści. Coś pięknego, coś pięknego... Melodie z tej płyty są po prostu kosmicznego pochodzenia, to wytwór umysłu natchnionego.

No i wreszcie Highlander (The One). Niektórzy porównują te kompozycję do stylu MANOWAR, ale chyba nie słuchali uważnie niczego poza pewnymi fragmentami. Jest tu dużo, dużo więcej i dużo więcej, niż przepiękne tło klawiszowe... Łagodny, epicki potwór!

Jest to album wspaniale zrealizowany, pod tym względem jedyny w swoim rodzaju. Wojciech Lisicki, Tobias Lindell, Baskim Zuta i inni bohaterowie... Majstersztyk mixu i masteringu!

Jeśli uznać, że na pierwszej płycie Heiman śpiewał wybornie, a wszyscy wybornie grali, to tym razem chyba to trzeba policzyć każdemu podwójnie, tym bardziej, że te kompozycje są wykonawczo znacznie trudniejsze.

Kończy się to wszystko dosyć tajemniczo w instrumentalnym Deliverance, który tak naprawdę niczego nie kończy.

Jest także miniatura The Song of Earth.
Niestety, Fire i Water już nie będzie.

Różnie się o tym mówi, czemu tak się stało, ale w 2004 Heiman i Olsson odeszli i założyli HEED, marny zespół power metalowy, który pozostawił po sobie tylko jedną płytę. LOST HORIZON pozostał w zawieszeniu do dziś, choć chyba raczej już tylko formalnie i magicznie pozwala myśleć o ewentualnym powrocie. Dziesięć lat temu Wojtek Lisicki mówił o nowej płycie...
Zjawiskowy zespół, jeden z najbardziej zjawiskowych zespołów w historii power metalu, a ta płyta, gdyby nie Pure, byłaby absolutnie, absolutnie kultowa. Na pewno jest jednak ponadczasowa i bezwzględnie wpływowa, choć nikt nigdy potem czegoś takiego nie nagrał.
A co do absolutnej kultowości, to może i taka jest, tylko ja się po prostu nie znam.

ocena: 9,9/10

new 2.10.2019