Sorcerer

[Memorius]

Sorcerer - Lamenting of the Innocent (2020)

tracklista:

1.Persecution 00:57

2.The Hammer of Witches 05:17

3.Lamenting of the Innocent 08:47

4.Institoris 04:53

5.Where Spirits Die 06:47

6.Deliverance 05:24

7.Age of the Damned 08:00

8.Condemned 07:12
9.Dance with the Devil 08:16
10.Path to Perdition 08:00

rok wydania: 2020

gatunek: epic heavy/doom metal

kraj: Szwecja

skład zespołu:
 Anders Engberg - śpiew

Kristian Niemann - gitara

Peter Hallgren - gitara
Justin Biggs - gitara basowa

Richard Evensand - perkusja
oraz
Conny Welén - instrumenty klawiszowe

W nieco zmienionym składzie SORCERER przystąpił do nagrywania swojej trzeciej płyty, bo pojawiła się nowa sekcja rytmiczna - Justin Biggs (ex REVOLUTION RENAISSANCE) i Richard Evensand (między innym w swoim czasie w TIAMAT), a Hagel skoncentrował się na kompozycjach. Płyta została oczywiście wydana ponownie przez Metal Blade Records w końcu maja 2020 roku.

Fenomenalny album poprzedni mocno rozbudził apetyty na epic heavy/doom najwyższych lotów także teraz.
Początek jest godny roku 2017 i The Hammer of Witches rozpoczyna się znakomicie od ultra klasycznego motywu a la CANDLEMASS. A Anders Engberg jak zwykle w wyśmienitej formie i gitarowe sola dewastujące w klasycznym stylu! Ostre partie wokalne mieszają się z łagodnymi. Moc! Długi, rozbudowany utwór tytułowy pojawia się tym razem wcześnie, ze słuchowiskowym wstępem i jest ponuro i tajemniczo. Powolne kruszące akordy z długimi wybrzmiewaniami i posępny melodyjny monumentalizm towarzyszy już do końca Lamenting of the Innocent. Jeszcze jeden wspaniały łagodny refren w kolekcji SORCERER i po raz kolejny niesamowity popis wokalny Andersa. Zwarty i mocny Institoris, to ten mroczny chłód i niepokój jaki emanował z kompozycji SORCERER na debiucie, ale i tu ten mrok rozprasza nieco lżejszy refren. Znów gdzieś echa BLACK SABBATH Martin Era, ale i SOLITUDE AETURNUS z najdawniejszych czasów. Zniszczenie! A Where Spirits Die to smutek i nostalgia w dramatycznej oprawie gitarowej, to nokturn i elegia w jednym. Bardzo poruszające, bardzo plastyczne w artystycznym wyrazie. I piękna niespodzianka w Deliverance. Tak, to śpiewa Johan Längquist, pierwszy i aktualny wokalista CANDLEMASS. Pełen bezbrzeżnego smutku song z gitarami akustycznymi i smyczkami (Svante Henryson, niegdyś basista w ekipie YNGWIE MALMSTEEN) i drugim głosem Andersa... Takie cudowne w tym łagodnym smutku... Potem jednak atak przypuszczają kruszące miarowe gitary i pełen tajemniczości wokal Andersa Engberga o ogromnym zasięgu i ponura opowieść Age of the Damned eksploduje w kapitalnym pełnym rozmachu i przestrzeni refrenie. Co za refreny, co za refreny na tej płycie! I są dzwony! Nareszcie są dzwony i łagodne chóry w Condemned, który jest kompozycją nieco lżej zaaranżowaną w stylu brytyjskich Mistrzów gatunku. Wielka elegancja i spokój tchnie tego utworu, choć są i momenty bardziej energiczne. Wstrząsający początek symfoniczny Dance with the Devil prowadzi do kolejnej morderczej serii kruszących riffów, łamanych przez perfekcyjny rockowy śpiew Engberga i tu mix mocy i łagodności jest perfekcyjny! Doskonała narracja w środkowej części i finezyjne zagrania gitarzystów w solach.
I dzieło wieńczy przepełniony epickim patosem Path to Perdition z przecudownej urody dialogiem gitarzystów na początku.
Moc rażenia zwalistych heavy/doomowych akordów ogromna, co więcej z towarzyszeniem wysublimowanego głębszego planu klawiszowego. No i ten refren, szkoda że już ostatni na tej płycie. Magia!

Mix i mastering to Ronnie Björnström i Conny Welén, i sound bez wątpienia jest równie wyborny jak ten z roku 2017. Mocarne gitary, wyrazisty bas, odpowiednio głośna perkusja. Perfekcyjne umiejscowienie wokalu pomiędzy gitarami na planie wysuniętym i znowu Imperator Anders Engberg na Tronie.

Niesamowita seria SORCERER ma swój ciąg dalszy. Absolutnie genialna płyta!
Ta ekipa ze Sztokholmu to obecnie niekwestionowani królowie epickiego heavy/doom metalu na świecie.


ocena: 10/10

new  3.06.2020