DT
08.08.2020, 07:25:03
Terra Atlantica - Age Of Steam (2020)
![[Obrazek: 140642-Terra-Atlantica-Age-of-Steam.jpg]](https://www.metalkingdom.net/album/cover/2020/06/3/140642-Terra-Atlantica-Age-of-Steam.jpg)
tracklista:
1.Rebirth 1815 01:30
2.Across the Sea of Time 04:30
3.Mermaids' Isle 04:38
4.Age of Steam 04:56
5.The Treachery of Mortheon 04:47
6.Forces of the Oceans, Unite! 05:25
7.Quest into the Sky 03:53
7.Quest into the Sky 03:53
8.Believe in the Dawn 05:50
9.Gates of the Netherrealm 05:47
9.Gates of the Netherrealm 05:47
10.Rage of the Atlantic War 06:04
11.Until the Morning Sun Appears 08:06
11.Until the Morning Sun Appears 08:06
rok wydania: 2020
gatunek: melodic power metal
kraj: Niemcy
skład zespołu:
Tristan Harders - śpiew, gitara, gitara basowa
Nico Hauschildt - perkusjaW roku 2017 TERRA ATLANTICA zachwycił pełnym ciepła i morskiej przygody albumem "A City Once Divine", a teraz 14 sierpnia 2020 przypomina o sobie drugą płytą "Age Of Steam", wydaną przez znaną niemiecką wytwórnię Pride & Joy Music.
Czasem w swojej muzyce warto coś zmienić i pójść w innym kierunku. W przypadku TERRA ATLANTICA dobrze, że tak się nie stało. To kontynuacja melodic power koncepcji wypracowanej przez zespół wcześniej, koncepcji słusznej i zrealizowanej po raz drugi z ogromną dbałością o szczegóły i niezwykle starannie odegranej przez jeden z najbardziej zgranych zespołów obecnej sceny niemieckiego melodic power. Hardes to bardzo kompetentny wokalista, gitarowa robota bez zarzutu i bez klasycznej teutońskiej siłowej, często prymitywnej mocy, świetne partie basu i perkusji. Wszystkie pochwały, jakie skierowałem pod adresem TERRA ATLANTICA przy okazji recenzowania ich pierwszej płyty mogę bez zmian powtórzyć.
Bardzo dobrze wybrany został jako tytułowy Age of Steam i to wizytówka stylu zespołu na tym albumie, choć jeśli chodzi o aranżacje, to kilka innych kompozycji brzmi zdecydowanie bardziej bogato, jak chociażby znakomity pełen energii i werwy The Treachery of Mortheon. Warto zauważyć także gustowne neoklasyczne ornamentacje bez epatowania neoklasyką na siłę. Tła symfoniczne są bardzo zgrabne, dopasowane i różnorodne, oczywiście sporo tu z estetyki włoskiej i po części francuskiej, najważniejszy jest tu jednak doprawdy sympatyczny klimat tej morskiej przygody, jasny, pogodny i bezpretensjonalny. Klasyczny melodic power łączą z wolniejszymi partiami o bardziej uroczystym charakterze z ogromną swobodą (Across the Sea of Time, Rage of the Atlantic War, Until the Morning Sun Appears). Łagodniejsze i spokojniejsze kompozycje w wolniejszych tempach ujawniają wokalny talent Tristana Hardersa do śpiewania takich utworów (Mermaids' Isle, Quest into the Sky), bardzo dobre są także w tych i pozostałych chórki i wokale poboczne. Bardzo udany jest także delikatny song Believe in the Dawn z wykorzystaniem gitary akustycznej i pastelowego planu drugiego, a Tristan zaśpiewał to wyśmienicie. Pokładowy folk pod żaglami jest dyskretny i nie ma tu przerysowania pirackimi motywami i udawania piratów z RUNNING WILD i ALESTORM nawet w fanfarowym i dostojnym Forces of the Oceans, Unite! a Gates of the Netherrealm bardzo ciekawie się rozwija w opcji przechodzenia od melodyjnego metalu symfonicznego do dynamicznego power metalu i można powiedzieć, że ten numer zawiera w sobie najwięcej niespodzianek i jest jako historia opowiedziany w bardzo inteligentny sposób. Świetne chórki dopełniają całości. Drugim takim bogato zaaranżowanym utworem jest Rage of the Atlantic War, który jest jednym z hitów tego albumu.
Brzmienie jest dokładnie takie, jakie powinno być. Nie za ciężkie, nie za ostre i nie za bardzo nowoczesne. Pod tym względem zespół zachował swoje podejście z debiutu i to jest jak najbardziej słuszne.
To album godny polecenia, bez przykrych niespodzianek, na wyrównanym poziomie, przykuwający uwagę i z muzyką na tym samym poziomie co w roku 2017, a może nawet pod pewnymi względami jeszcze bardziej dopracowaną. Barwny i pełen wdzięku melodic power metal żeglujący po morzach i oceanach.
ocena: 8,5/10
new 8.08.2020
Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości wytwórni Pride & Joy Music
Czasem w swojej muzyce warto coś zmienić i pójść w innym kierunku. W przypadku TERRA ATLANTICA dobrze, że tak się nie stało. To kontynuacja melodic power koncepcji wypracowanej przez zespół wcześniej, koncepcji słusznej i zrealizowanej po raz drugi z ogromną dbałością o szczegóły i niezwykle starannie odegranej przez jeden z najbardziej zgranych zespołów obecnej sceny niemieckiego melodic power. Hardes to bardzo kompetentny wokalista, gitarowa robota bez zarzutu i bez klasycznej teutońskiej siłowej, często prymitywnej mocy, świetne partie basu i perkusji. Wszystkie pochwały, jakie skierowałem pod adresem TERRA ATLANTICA przy okazji recenzowania ich pierwszej płyty mogę bez zmian powtórzyć.
Bardzo dobrze wybrany został jako tytułowy Age of Steam i to wizytówka stylu zespołu na tym albumie, choć jeśli chodzi o aranżacje, to kilka innych kompozycji brzmi zdecydowanie bardziej bogato, jak chociażby znakomity pełen energii i werwy The Treachery of Mortheon. Warto zauważyć także gustowne neoklasyczne ornamentacje bez epatowania neoklasyką na siłę. Tła symfoniczne są bardzo zgrabne, dopasowane i różnorodne, oczywiście sporo tu z estetyki włoskiej i po części francuskiej, najważniejszy jest tu jednak doprawdy sympatyczny klimat tej morskiej przygody, jasny, pogodny i bezpretensjonalny. Klasyczny melodic power łączą z wolniejszymi partiami o bardziej uroczystym charakterze z ogromną swobodą (Across the Sea of Time, Rage of the Atlantic War, Until the Morning Sun Appears). Łagodniejsze i spokojniejsze kompozycje w wolniejszych tempach ujawniają wokalny talent Tristana Hardersa do śpiewania takich utworów (Mermaids' Isle, Quest into the Sky), bardzo dobre są także w tych i pozostałych chórki i wokale poboczne. Bardzo udany jest także delikatny song Believe in the Dawn z wykorzystaniem gitary akustycznej i pastelowego planu drugiego, a Tristan zaśpiewał to wyśmienicie. Pokładowy folk pod żaglami jest dyskretny i nie ma tu przerysowania pirackimi motywami i udawania piratów z RUNNING WILD i ALESTORM nawet w fanfarowym i dostojnym Forces of the Oceans, Unite! a Gates of the Netherrealm bardzo ciekawie się rozwija w opcji przechodzenia od melodyjnego metalu symfonicznego do dynamicznego power metalu i można powiedzieć, że ten numer zawiera w sobie najwięcej niespodzianek i jest jako historia opowiedziany w bardzo inteligentny sposób. Świetne chórki dopełniają całości. Drugim takim bogato zaaranżowanym utworem jest Rage of the Atlantic War, który jest jednym z hitów tego albumu.
Brzmienie jest dokładnie takie, jakie powinno być. Nie za ciężkie, nie za ostre i nie za bardzo nowoczesne. Pod tym względem zespół zachował swoje podejście z debiutu i to jest jak najbardziej słuszne.
To album godny polecenia, bez przykrych niespodzianek, na wyrównanym poziomie, przykuwający uwagę i z muzyką na tym samym poziomie co w roku 2017, a może nawet pod pewnymi względami jeszcze bardziej dopracowaną. Barwny i pełen wdzięku melodic power metal żeglujący po morzach i oceanach.
ocena: 8,5/10
new 8.08.2020
Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości wytwórni Pride & Joy Music
NIE JESTEM ATEISTĄ - WIERZĘ W HEAVY METAL
"Only The Strong Survive!"
"Only The Strong Survive!"