Metallica

[Memorius]

Metallica - St. Anger (2003)

tracklista:

1.Frantic 05:50

2.St. Anger 07:21

3.Some Kind of Monster 08:26

4.Dirty Window 05:25

5.Invisible Kid 08:30

6.My World 05:46

7.Shoot Me Again 07:10

8.Sweet Amber 05:27
9.The Unnamed Feeling 07:08

10.Purify 05:14

11.All Within My Hands 08:46

rok wydania: 2003

gatunek: Nu Metal (?)

kraj: USA

skład zespołu:

James Hetfield - śpiew, gitara (rytmiczna)

Kirk Hammet - gitara (prowadząca)

Lars Ulrich - perkusja

oraz

Bob Rock - gitara basowa

Nie można stale spijać śmietany z chlubnej (lub mniej) przeszłości. Trzeba w końcu czymś poradować fanów, wydać coś nowego, także ku chwale Vertigo, Electra i Sony. Jednak już bez Jasona, bo ten w roku 2001 pożegnał się z kolegami, by realizować skomplikowane muzyczne wizje w VOIVOD.
5 czerwca 2003 Vertigo wydaje "St. Anger" i nic już nie jest tak jak dawniej. Jak dawno dawniej? To oddzielne pytanie.
Trzej Muszkieterowie nie zdecydowali się dokooptować Czwartego i na basie zagrał jako muzyk sesyjny Bob Rock, Kanadyjczyk, który w 1994 zagrał na gitarze na jednej z płyt MOTLEY CRUE. Z metalem (o ile MOTLEY CRUE to metal, a nie glam) nie miał więcej wspólnego.

Zresztą, obycie z metalową muzyką w przypadku "St.Anger" nie było konieczne. Długi wykład na temat tego, czym jest Nu Metal, byłby wskazany, ale niepotrzebnie, by ten gatunek muzyczny promował. W każdym razie nie ma tu solówek, są za to zarówno emo zaśpiewy, jak i skandowania zbliżone do rapowania i pewna doza sampli. To co tu grają, można więc warunkowo zaliczyć do Nu Metalu i METALLICA jest absolutnie trendy. Tak, tego dzieciaki słuchali w tym czasie. Hedonizm "muzyczny" w oparach płonących opon samochodowych na przedmieściach wielkich miast.
Czasem nawet i w takiej muzyce są jakieś przebłyski. Jakieś melodyjniejsze refreny, jakieś chwile instrumentalnego triumfu. A tu nic, nic takiego nie ma. Ta "muzyka" została stworzona zupełnie na poważnie, w jakim czasie tak naprawdę, to trudno powiedzieć. Chyba najdłużej zajęło tworzenie tekstów, bo sama muzyka to produkt taśmowego powielania brutalnych, mechanicznie podawanych riffów i zupełnie nic ponadto. Pomiędzy nie wetknięte zostały marnej jakości emo motywy typowe dla alternative rocka z kampusa prowincjonalnego uniwersytetu.

Po co został nagrany taki album? Dla kasy oczywiście i to tej wyciągniętej od małolatów, którzy mieli ją wydać na SKLIPNOT czy podobne bzdurki. METALLICA wylądował w tym samym obszarze i to największa zdrada w historii metalowej muzyki.
Chwała temu, kto dosłuchał tego do końca. Pomnik temu, kto posłuchał jeszcze raz. A komu się to podoba, ten nie powinien się kręcić po metalowych salonach i garażach.


ocena: 0/10

new 23.08.2020