Metallica

[Memorius]

Metallica - Death Magnetic (2008)

tracklista:

1.That Was Just Your Life 07:07

2.The End of the Line 07:51

3.Broken, Beat & Scarred 06:25

4.The Day That Never Comes 07:55

5.All Nightmare Long 07:57

6.Cyanide 06:39

7.The Unforgiven III 07:45

8.The Judas Kiss 08:00
9.Suicide & Redemption 09:56

10.My Apocalypse 05:00

rok wydania: 2008

gatunek: heavy/thrash metal

kraj: USA

skład zespołu:

James Hetfield - śpiew, gitara (rytmiczna)

Kirk Hammet - gitara (prowadząca)
Robert Trujillo - gitara basowa
Lars Ulrich - perkusja

Och co za sensacja! Co za emocje! 12 września 2008 METALLICA wydaje nową płytę ! Ach te pamiętne chwile spędzone w ten dzień w internecie w ramach szerokiej społeczności tych, który z ich już skreślili i tych którzy nadal wierzyli, że może coś z tego będzie. Te godziny oczekiwania aż się tow sieci pojawi, żeby posłuchać, wstępnie ocenić, dokopać lub piać zachwytu.
Najpierw było jakieś fake, ktoś tam coś puścił pod tym tagiemz a granicą wschodnią i wszyscy byli rozgoryczeni...
Niebawem jednak się pojawiło...
Okładka jak to okładka METALLICA, od lat paskudna i początkowo to mi się nawet wydawał, że to jest trumna otoczona rojem much (co nie dziwi), potem jednak okazało się że po prostu źle na to patrzyłem...
Od patrzenia wiedzy o kondycji Mistrzów w roku 2008 nie przybywa, więc trzeba było tego po prostu uważnie posłuchać.

No i sprawdzić co prezentuje Roberto Agustín Miguel Santiago Samuel Trujillo Veracruz, bo ogólnie SUICIDAL TENDENCIES to nie są klimaty, które są mi jakoś bliskie...

Od startu falstart. Łomotliwy i bez myśli przewodniej That Was Just Your Life to typowy dla tego okresu heavy/thrash z domieszką modern w tym ohydnymi semi rapowymi wokalami Hetfielda. Miałkie, drażniące granie w Broken, Beat & Scarred bez żadnej określonej melodii czy też All Nightmare Long, brzmiący jak nieco udomowiona metalowo wersja koszmarków z roku 2003... Totalna porażka. Cyanide przypomina gorsze klimaty z "Load/Reload" i to naprawdę te gorsze i jeden z najgorszych, grafomańskich tekstów jaki wysmażyła METALLICA w swojej historii.Emocore na sterydach. Ponadto nieco marnego post thrashu w rwanym The Judas Kiss.  Coś tam przebłyskuje lekko w lepszym thrashowym kierunku w The End of the Line , tyle że jak już słuchać takiego metalu, to może lepiej dać szansę EXODUS? Ciekawiej to rozgrywali w tym okresie. I wcześniej.

Ma tu chyba coś miłego dla każdego, bo jest i balladowy heavy metal  w The Day That Never Comes, sklecony z Unforgiven i czegoś tam jeszcze i ogólnie nudny i wtórny. Pianino i smyczki wprowadzają do The Unforgiven III jednak jest i część trzecia. Musi być jakoś podobnie do poprzednich, czyli znakomicie. Jest dobrze, choć dziewczęta już nie zaliczą w ogólnej masie tej kompozycji do swoich ulubionych "piosenek". Klimat się zatracił, ale na tle reszty to chwila nieco lepszej muzyki. W instrumentalnych kolosach METALLICA zawsze miała coś do powiedzenia ale tym razem dziesięciominutowy Suicide & Redemption to zbiór przypadkowych riffów i takie coś to zespoły doświadczone grają sobie pewnie jako live jam na rozgrzewkę przed właściwą próbą. Okropne paskudne sola gitarowe kompromitujące obu jakże zasłużonych gitarzystów. Na koniec jakiś zupełnie niesłuchalny numer gdzie nu metal miesza się z niby progressive i jakimś post thrashowym speedem.

Marne sola, prymitywne i mechanicznie odegrane, taki sobie wokal Hetfielda. Ogólnie wykonanie bez zaangażowania. Po prostu zagrali coś tam i tyle. Samo brzmienie wyraziste, ale jakieś takie sztuczne, czuć ogromną ingerencję elektroniki w tworzenie soundu. W sumie odpychające.
Ekipie METALLICA wydawało się chyba, że cokolwiek nagrają to się w ramach magii nazwy spodoba. W przeważającej większości się nie podobało, a nielicznym którym się to podobało, pewnie podobał się i "St. Anger".
Być może o gustach się nie dyskutuje, ale już o kondycji twórców muzycznych i owszem, dyskutuje się.


ocena: 3/10

new 3.09.2020