Black Fate (GRC)

[Memorius]

Black Fate - Ithaca (2020)

tracklista :

1.From Ashes & Dust 01:35

2.Ithaca 05:30

3.Maze 03:55

4.Savior Machine 04:26

5.Fortress of Solitude 04:17

6.Nemesis 04:57
7.Secret Place 04:16

8.Reach for the Stars 04:36

9.Rainbow's End 03:49

10.One Last Breath 04:50

11.Queen of Shadows 04:38
12.Circle of Despair 05:33

rok wydania: 2020

gatunek: melodic progressive power metal

kraj: Grecja

skład zespołu:

Vasilis Georgiou - śpiew

Gus Drax - gitara

Vasilis Liakos - gitara basowa

Nikos Tsintzilonis - perkusja

Themis Koparanidis - instrumenty klawiszowe

Zapowiedzi prac nad nową płytą BLACK FATE się oczywiście sprawdziły i w październiku 2020 wytwórnia Rockshots Records wydaje album "Ithaca".

Ten skład pokazał już klasę w roku 2014, oczekiwania były więc spore. Grupa bez wątpienia je spełniła. Ta ekipa bardzo zgrana, ale mając dodatkowo takie atuty jak wyborny wokalista Vasilis Georgiou i niezwykle utalentowany gitarzysta Gus Drax można osiągnąć bardzo dużo, zwłaszcza jeśli gra się progresywnie ukierunkowany melodyjny power w sposób subtelny. BLACK FATE właśnie tak gra - subtelnie, poetycko, miejscami delikatnie i pastelowo, ale nie zatracając przy tym power metalowego charakteru całości. Sam tytuł płyty już tę poetycką subtelność sygnalizuje, a tytułowy Ithaca apetyt na takie granie jeszcze bardziej rozbudza. Pięknie to zostało zrobione w opcji łączenia średnio surowej gitary z planem klawiszowym Koparanidisa, który ponownie przygotował dla wszystkich utworów ten plan, niemal baśniowy, a zarazem bardzo inteligentny. Piękna, malowana emocjami melodia, wspaniałe solo Draxa. Mistrz! Ileż łagodnej elegancji i w bardzo przemyślany sposób budowanego klimatu jest w intrygujących i perfekcyjnie zagranych Maze, czy też w powalającym melodyjnym dramatyzmem Fortress of Solitude z fantastycznymi wokalami Georgiou.
Niezwykły, oniryczny i poetycki klimat ma symfonicznie zaaranżowany Nemesis zbliżony do stylu klasycznego ADAGIO.
Czasem może sama melodia jest nieco mniej ujmująca, jak w zwrotkach Secret Place czy Savior Machine, ale jak bardzo mocno nadrabiają tu w refrenach i partiach o charakterze symfonicznym z chórami. Wspaniale się prezentuje naznaczony grecką dumą, zagrany w umiarkowanym tempie romantyczny Reach for the Stars, nieco prostszy, ale z jakim ładunkiem zachwycającej przebojowości! Malowany gitarą akustyczną to przykład jak można włączyć pełen łagodności rock progresywny w obszary albumu power metalowego, by zaraz potem zagrać power metal progresywny czystej wody, klasyczny, na najlepszych światowych wzorach, gdzie melodia ma znaczenie największe. Piękny, poruszający refren, nie pierwszy i nie ostatni na tej płycie. No jak tu przejść obojętnie obok takiego refrenu jak ten z majstersztyku Queen of Shadows, utworu, w aranżację którego włożono na pewno wiele wysiłku, ale ten wysiłek się opłacił. Bogato, ciekawie i klimatycznie zarazem z nutą epicką.
Bez epatowania nadmierną długością kończą album jeszcze jednym wybornym, pełnym przestrzeni i łagodnej melodii z porywającą zwiewną częścią instrumentalną Circle of Despair. I tak hit za hitem, od początku do końca.

Fenomenalne, oryginalne kompozycje, wyśmienity śpiew Vasilisa i wirtuozerskie partie Gusa Draxa.
Mix i mastering wykonał Steve Lado. Już po raz drugi w tym roku (po raz pierwszy przy realizacji debiutu SACRED OUTCRY) pokazał klasę mistrzowską i ta płyta ma sound rozpoznawalny jako grecki, ale z domieszką pewnej miękkości, która dodatkowo dodaje tu szyku i elegancji.
Naznaczony cechami progresywnymi power metal grecki zaczyna od pewnego czasu na równi z heroicznie epickim stanowić czołówkę światową. Postęp, jaki uczynił BLACK FATE w dziedzinie kompozycyjnej, nie mówiąc już o samym wykonaniu, przesuwa ten zespół do ścisłej czołówki światowej.

ocena: 9,8/10

new 30.09.2020

Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości wytwórni Rockshots Records