Panzer

[Memorius]

Panzer - Fatal Command (2017)

tracklista:

1.Satan's Hollow 04:05

2.Fatal Command 04:57

3.We Can Not Be Silenced 03:33

4.I'll Bring You the Night 05:29

5.Scorn and Hate 05:27

6.Afflicted 04:42

7.Skullbreaker 05:44

8.Bleeding Allies 04:38

9.The Decline (...and the Downfall) 05:16

10.Mistaken 04:54

11.Promised Land 04:22

rok wydania: 2017

gatunek: heavy/power metal

kraj: Niemcy

skład zespołu:

Schmier - śpiew, gitara basowa

V.O. Pulver - gitara
Pontus Norgren - gitara

Stefan Schwarzmann - perkusja

W roku 2016 z Czołgu wysiadł Herman Frank, jednak pancerny skład został uzupełniony aż o dwóch gitarzystów. Pierwszym był V.O. Pulver, który zrealizował poprzedni album, a drugim Pontus Norgren z HAMMERFALl i w ten sposób PANZER stał się ekipą międzynarodową. W październiku 2017 Nuclear Blast zaprezentował drugi album zespołu.

Jeśli debiut był w pewnym stopniu zdominowany przez kruszący heavy/thrashowy styl Franka, to teraz dwaj gitarzyści wygrywają wspólnie różne bardziej heavy/power metalowe motywy i zasadniczo jest to płyta nieco lżejsza gatunkowo.
Już na samym początku otwierają to wybornym "painkillerowym" Satan's Hollow i niemal przenosimy się do roku 1990, także za sprawą świetnego stylu śpiewania Schmiera, pod Halforda oczywiście. Potem jednak jest dużo więcej od siebie dynamicznym i surowym Fatal Command i tu styl niemiecki jest zdecydowanie słyszalny. Bardzo ciekawe melodie nieco pod PRIMAL FEAR można usłyszeć w  zagranym w umiarkowanym tempie We Can Not Be Silenced, natomiast także niezbyt szybki I'll Bring You the Night to raczej w ogólnej aranżacji dosyć przeciętne nawiązanie do ACCEPT/U.D.O. To samo można powiedzieć o Scorn and Hate, który po bardzo frapującym epickim classic metalowym rozwija się w kierunku typowych dosyć szybkich kompozycji Udo z chórkami i odrobiną wokalnej brutalności Schmiera. Taki twardszy, ale łagodzony lżejszymi partiami śpiewu i gitary jest Afflicted, zaś Skullbreaker jest wolny, nieco monotonny i próba wytworzenia tu mrocznego klimatu jest nieudana. Ogólnie to ta środkowa część albumu, nienagannie zagrana jest jednak mało pomysłowa i na myśl przychodzi solidny, ale niczym niewyróżniający się inny niemiecki band - SQUEALER. W Bleeding Allies nieco skręcają w obszary heavy/thrash metalu z głównego nurtu, w The Decline (...and the Downfall) z bardzo dobrym refrenem grają ciężki klasyczny, heavy metal w miarowym tempie o cechach epickich, jednak generalnie to takie kwadratowe teutońskie granie bez własnego szlifu poza finezyjną niemal progresywną partią gitary solowej. W Mistaken są fajnie podzielone na left i right channel wokale, ale poza tym to raczej coś jak PRIMAL FEAR w słabszej dyspozycji i dopiero w ostatnim Promised Land dają popis porywającego heavy/power metalowego grania w twardej niemieckiej manierze, choć i tu echa stylu Dirkschneidera w refrenie.

Po raz kolejny wyborna, wybijająca się ponad ogólne standardy gra sekcji rytmicznej z miażdżącym basem Schmiera ora znakomite sola gitarzystów.  Po raz kolejny wyśmienita produkcja, soczysta i głęboka w brzmieniu instrumentów i oczywiście zrealizował to V.O.Pulver, przy czym inaczej ustawiając brzmienie gitar, niż w oku 2014.

Wysokiej klasy muzycy nagrali średniej klasy album z heavy/power metalem i zabrakło może nieco większej oryginalności i chwytliwości kompozycji. W roku 2018 Schmier opuścił PANZER, traktując go zresztą zawsze jako mniej ważny niż nieśmiertelny i okryty wieczną chwałą DESTRUCTION. Na razie jak do tej pory jego następca nie został oficjalnie wybrany.

ocena: 7,3/10

new 10.12.2020