Serenity in Murder

[SteelHammer]

Serenity in Murder - The Highest of Dystopia (2015)



Tracklista:
1. Overture 00:58     
2. Noticed This Is the Betrayal 03:22     
3. All Behind You Are Enemies 01:53     
4. Hurt of Virtue 03:42     
5. Martyr for an Age 03:04       
6. Nocturnal Damnned 04:23     
7. Malefic Religion in Our Abyss 03:59     
8. Await Me Your Oath 04:38       
9. Under the Spell 03:43       
10. The Highest of Dystopia 03:47     
11. The Rule 02:52

Rok wydania: 2015
Gatunek: Extreme Melodic Metal
Kraj: Japonia

Skład:
Emi - śpiew
Freddy - gitara
Ryuji - gitara
Shohei - perkusja
Shuntaro - instrumenty klawiszowe

Gościnnie:
Olly - bas

Grupa z Tokio powraca po trasach koncertowych z kolejnym albumem, którego nagrania zaczęły się już w 2012 roku, kiedy w zespole był jeszcze basista Takumi, pełną parą ruszyły jednak w 2014, kiedy udało się pozyskać Brytyjczyka Olly Gregory.

Album ponownie został wydany przez Spiritual Beast 18 marca 2015.

Tym razem do miksu dochodzi USA, to słychać już w Noticed This Is the Betrayal, w którym wybrzmiewają echa ALL THAT REMAINS. Zespół nadal zachowuje swoją tożsamość i są tutaj wtrącenia klawiszowe i nostalgiczny klimat.

Największym minusem tego albumu jest brak zdecydowania i nierówność w wykonaniu jak i inspiracjach, momentami zapuszczając się za bardzo w rejony black metalu (All Behind You Are Enemies), bardzo oklepanego i ogranego i wspomnieniem lepszych czasów jest Hurt of Virtue z pogłosami CHILDREN OF BODOM. Bezradność próbują przykryć brutalizacją, słychać to w Martyr for an Age, w którym daleko im nie tylko do sceny szwedzkiej, ale też japońskiego MY MATERIAL SEASON.

Większy nacisk został położony na orkiestracje i to zaowocowało zmianą kierunku i poszli bardziej w stronę symphonic black metalu i te zmiany słychać bardzo mocno w Under The Spell, choć nie tylko, ale tutaj chociaż jest bardzo dobra partia środkowa. I chóry.

Kompozycjami nagranymi w 2012 roku są Nocturnal Damned i Malefic Religion in Our Abyss, w których słychać więcej KALMAH i debiut. Debiut szczególnie słychać w Malefic Religion w smutku i przestrzeni, ale to niestety nie ten poziom. Jest też lekki akcent DESTROY DESTROY DESTROY Await Me Your Oath i szkoda, że tak dobra melodia refrenu zmarnowała się na kompozycję ogólnie średnią. Czymś innym jest The tytułowy Highest of Dystopia, zagrany wolniej i pogłosami Gothenburga, zabrakło tylko czystych zaśpiewów w romantycznym, fantastycznie rozegranym, ciepłym i smutnym refrenie. Kończący album The Rule wywołuje mieszane uczucia, partie symfoniczne rodem z WINTERHORDE ciekawe, melodyjne solo również, ale czegoś tutaj zabrakło konkretnego, aby to zakończyc.

Brzmienie gitar, przestrzeń i selektywność są godne pochwały i pod tym względem Hiro-yuki nie zawiódł. Klawisze znów wspaniale wypunktowane i zaznaczone, świetne orkiestracje, ogólny sound jednak dość płaski, szczególnie bardzo sucha perkusja. Słychać jednak, jak długą drogę ten zespół przeszedł, bo w Nocturnal Damned i Malefic Religion in Our Abyss brzmią momentami tragicznie.

Każdy z muzyków zagrał na poziomie, bardzo dobrze to zostało zaśpiewane, ale kompozycjom zabrakło pewności, melodii i bezkompromisowości debiutu. Zagrali płytę inną, momentami mocniejszą, przypominającą bardziej DARK HAVEN, ale nie tak dobrą. I mimo, że tylko o niecałe 4 minuty krótszą od First Frisson in the World, to bardziej męczącą.

Potwornie nierówna płyta, na której zespół nie jest do końca pewien, czy chce grać ostry symphonic black metal, KALMAH, amerykański MDM czy może Gothenburg.

Muzyka może i dobra, ale słuchacza pozostawia zmieszanego.

Ocena: 7.5/10

SteelHammer