Drakkar

[Memorius]

Drakkar - Chaos Lord (2021)

Tracklista:

1. The Dreaming City 01:54

2. Lord of a Dying Race 05:41

3. Horns Up 04:22

4. Chaos Lord 05:52

5. Through The Horsehead Nebula 05:25

6. The Battle (Death From the Depths - Part II) 04:37

7. And He Will Rise Again 06:26

8. Firebird 04:33

9. The Pages of My Life 05:03

10. True to the End 06:35

Rok wydania: 2021

Gatunek: Power Metal

Kraj: Włochy

Skład zespołu:

Davide Dell'Orto - śpiew

Dario Beretta - gitara
Marco Rusconi - gitara

Simone Pesenti Gritti - gitara basowa

Daniele Ferru - perkusja

W mocno odnowionym składzie powraca z nową płytą DRAKKAR z Mediolanu. Jest nowy, drugi gitarzysta Marco Ruscoli z doom metalowego CRIMSON DAWN, jest także nowa sekcja rytmiczna  z Daniele Ferru, dobrze znanym z HOLY MARTYR.
Te zmiany nie są nowe, bo grupa zreformowała się już w roku 2017 i od tego czasu w 2018 i 2020 przypomniała o sobie dwoma EP. Teraz przyszła kolej na longplay, który będzie wydany nakładem Punishment 18 Records w dniu 26 marca 2021.

Zaczyna się to wszystko mocno i dynamicznie, w zdecydowanej stylistyce power metalowej, niemal heavy/power metalowej z bezwzględnie nacierającymi gitarami w bojowym Lord of a Dying Race, choć melodię trudno uznać za specjalnie oryginalną. Za to w Horns Up więcej patosu, a przy tym i dramatyzmu i tu mocne cięte riffy tworzą melodię potoczystą, nasyconą rockiem i sporo w tym ze stylu metalowych koncertowych wymiataczy ekip niemieckich w refrenach, które są tu wyborne! W Chaos Lord wprowadzają klimatyczny nastrój niepokoju i mroku już w instrumentalnym wstępie i ten utwór jest melodyjny, ale posępny. Jednak bardziej przykuwa uwagę dopiero w podniosłym refrenie o epickim charakterze i jest to jeden z najlepszych refrenów DRAKKAR na przestrzeni ostatnich lat. Epicko jest także w wolniejszym Through The Horsehead Nebula z wplecionymi skromnymi motywami folkowymi i rozległym chóralnym refrenem w stylu, chociażby WIZARD. W znacznym stopniu niemiecki styl power metalu dominuje także w The Battle, który jest kontynuacją utworu Leviathan Rising z EP "Cold Winter's Night" (2018). Dobry, tradycyjny power metal surowszej odmiany, choć ponownie z zapadającym w pamięć refrenem. Firebird robi podobne wrażenie. Trochę znajomych riffów Kasparka w And He Will Rise Again, jednak w tempie wolniejszym niż grywał zazwyczaj RUNNING WILD i po refrenie można już powiedzieć, że DRAKKAR na tej płycie ogólnie jest po niemieckiej stronie granicy power metalu i heavy metalu. Tyle że Włosi pozbawieni są tej typowej niemieckiej kwadratowej toporności. Potwierdza to The Pages of My Life w niemal power/heavy/thrashowej manierze pracy gitar i sekcji rytmicznej, obdarzony najbardziej poetyckim i romantycznym refrenem na tej płycie i łagodnymi partiami z gitarą akustyczną.
Być może tego heroicznego grania i epickiego klimatu w środkowej części albumu nie ma aż tak wiele, ale nadrabiają to w ostatnim True to the End, z majestatycznym refrenem i są tu z kolei pewne echa tego pompatycznego grania HOLY MARTYR, także w specyficznym tempie tej kompozycji.

Bardzo dobre partie wokalne Davide Dell'Orto oraz dużo ciekawych solówek, czasem bardziej finezyjnych, niż by to mogło wynikać z prostej ogólnej riffowej struktury tych kompozycji. Potężna, dynamiczna perkusja Ferru i odważny bas Gritti dają  temu wszystkiemu dodatkowej porcji power metalowej siły.
Masywne, dosyć surowe gitary, ciężki wyrazisty bas. Trochę może brakuje bardziej ostro zaznaczonych blach w perkusji Ferru. Brzmienie ogólnie bardzo klarowne, mocne, typowe bardziej dla heavy/power niż klasycznego włoskiego power metalu i stosownie dopasowane do charakteru kompozycji. Pod tym względem wydaje się to być najcięższa propozycja w dorobku grupy.

Tak więc Włosi grają jak Niemcy, ale z włoską gracją. Udana, bardzo dobra płyta, choć bez zdecydowanie wybijających się na plan pierwszy i ponad poziom killerów.


ocena: 8/10

new 5.02.2021

Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości wytwórni Punishment 18 Records