Sturm und Drang

[Memorius]

Sturm und Drang - Rock'n'Roll Children (2008)

tracklista:

1.Last of the Heroes 04:00

2.River Runs Dry 04:27

3.Break Away 03:34
4.Sinner 04:19

5.A Million Nights 04:18

6.Alive 03:25

7.These Chains 03:49
8.That's the Way I Am 04:27

9.Life 03:46

10.Heaven (Is Not Here) 04:57

rok wydania: 2008

gatunek: melodic power metal/ melodic heavy metal

kraj: Finlandia

skład zespołu:

André Linman - śpiew, gitara

Alexander Ivars - gitara

Henrik Kurkiala - gitara basowa

Calle Fahllund - perkusja

Jesper Welroos -instrumenty klawiszowe


Tak, byli skazani na sukces i to najprawdopodobniej cokolwiek by w roku roku 2008 nie nagrali i nie wydali.
Młodzież ze STURM UND DRANG była jednak zbyt uzdolniona i ambitna, by nagrać "cokolwiek". W listopadzie 2008 Helsinki Music przedstawia wypieszczoną produkcyjnie przez duet Mika Jussila & Jimmy Westerlund płytę pod jakże pasującym i znamiennym tytułem "Rock'n'Roll Children" z kolejną porcją znakomitego power metalowego melodyjnego grania, które natychmiast trafiło na metalowe, i nie tylko, listy radiowych przebojów.

Grupa okrzepła, gra jeszcze bardziej pewnie, a wokalnie Linman zrobił spory postęp i nie brzmi jak dobrze śpiewający nastolatek, a jak rasowy metalowy wokalista, zdecydowany i z rockowym pazurem w głosie. Jest ostrzej, jest mocniej gitarowo i to słychać w pewnie zagranych melodyjnych power metalowych hitach Last of the Heroes i Break Away, przypominających numery STRATOVARIUS z drugiej połowy lat 90tych. Żywiołowo w gitarach, wdzięcznie w partiach klawiszowych, autentycznie, szczerze... Nadal jest coś z hard rocka z dociążonymi gitarami jak w River Runs Dry, That's the Way I Am i Sinner, ale w zgrabnym połączeniu ze skandynawskim chwytliwym power metalem i melodic heavy metalem. Takie kompozycje są tu ukłonem w kierunku radia, ale takie były wymogi budowania wizerunku muzycznych idoli młodzieży, słuchającej nie tylko metalu. Nie udało się stworzyć takiego balladowego hita jak Indian i choć A Million Nights ma w sobie pewne elementy tego ultra killera, to całościowo jest po prostu tylko bardzo zgrabną kompozycją o romantycznym, ale nie do końca heroicznym jak tamta, klimacie. Wprost sięgają do gatunku hard'n'heavy w Alive i tu niestety wchodzą na obszary AC/DC i KROKUS w prostocie przekazu. Triumfują jednak we wspaniałym, klasycznie fińskim These Chains i tu grają jak SONATA ARCTICA w najlepszych latach i zachwycają w refrenie! No i ta słynna, genialna partia instrumentalna, godna kunsztu STRATOVARIUS z Timo!
I może tylko końcówka tej płyty, zwłaszcza Life, jest zbyta muzycznie naiwna...

Choć grają bardzo pewnie, to można odnieść wrażenie, że sola gitarowe są mniej finezyjne i zaawansowane niż na płycie poprzedniej. To często bardziej uwypuklone po prostu wiodące motywy poszczególnych kompozycji.

Trochę bardziej produkt niż artystyczne dzieło muzyki metalowej, ale produkt solidny w każdym aspekcie i muzyka podobała się w Europie i Japonii, które doczekały się własnych wydań z numerami bonusowymi.

ocena: 7,9/10

new 16.02.2021