Claymorean (ex-Claymore)

[SteelHammer]

Claymorean - Eulogy for the Gods (2021)



Tracklista:
1. Hunter of the Damned 03:47     
2. Battle in the Sky 04:28         
3. The Burning of Rome (Cry for Pompeii) 07:09        
4. Lords of Light 06:51         
5. Spirit of Merciless Time 02:42        
6. Mystical Realm (Deorum in absentia) 07:17        
7. In the Tombs of Atuan 04:53        
8. Blood of the Dragon 06:52

Rok wydania: 2021
Gatunek: Heavy Metal
Kraj: Serbia

Skład:
Dejana "Betsa" Pavlović - śpiew
Vlad Invictus - śpiew, gitara
Uroš Kovačević - gitara
Goran Garčević - bas
Marko Novaković - perkusja

CLAYMOREAN zrobiło sobie długą przerwę od nagrań, poświęcając ten czas nie tylko na dopracowanie kompozycji, ale i poszukiwania perkusisty, którego udało się pozyskać w 2020 roku, a jest nim 20-letni debiutant Marko Novaković.

Kolejny, 4 już album po reaktywacji i 5 ogółem, zostanie wydany przez Stormspell Records, którego premiera w wersji cyfrowej odbędzie się 1 września 2021 roku, a CD dwa tygodnie później, 15 września.

Tym razem zespół poszedł w bardziej klasyczny heavy metal, który staje się coraz bardziej popularny. Najbardziej oczywistymi inspiracjami wydają się tutaj BENEDICTUM, DORO i CRYSTAL VIPER, ale jest też tutaj CLOVEN HOOF i bardziej klasyczne, stadionowe podejście, co słychać już w otwierającym Hunter of the Damned. Zaskakuje, jak długą drogę zespół przeszedł i o ile ciekawszy jest wolniejszy i bardziej amerykański Battle in the Sky od wszystkiego, co grali w tym stylu na albumach poprzednich. Zaskakuje lekkość The Burning of Rome, w którym dominującą rolę ma Pavlović. Śpiewa ten repertuar ze znacznie większym przekonaniem i ma też tutaj więcej charyzmy, nie brzmi tak manierycznie jak na albumach poprzednich.

Znacznie ciekawiej jednak brzmią w kompozycjach krótszych jak Spirit of Merciless Time niż Mystical Realm i Lords of the Light, które są do siebie bardzo podobne i to raczej wspomnienia setek albumów epic metalowych, które taką muzykę grały i grają ciekawiej. Słuchając albumu rozróżnia się te dwa utwory tylko dlatego, że pomiędzy nimi jest szybszy i bardziej energiczny In The Tombs of Atuan, w którym słychać ożywienie całego zespołu. Kończący album, nagrany ponownie Blood of the Dragon wyróżnia się na tle całego albumu i nie ma się czemu dziwić, skoro nie tylko gościnnie zagrał na gitarze, ale i za samą kompozycję odpowiada sam Ced.

Tym razem brzmienie nie jest tak nowoczesne jak na albumach poprzednich i Boris Šurlan tym razem poszedł w bardziej klasyczny sound z mocniejszą perkusją. To był dobry wybór, bo dzięki temu znacznie lepiej wypada nie tylko wokalistka, ale i repertuar jest bardziej przystępny. No i nie próbują tuszować brak pomysłu potężnym soundem.

Ogromnym atutem jest w końcu prawdziwy perkusista, który wnosi sporo życia do tej muzyki, a którą automat by bezwzględnie zabił.

CLAYMOREAN nigdy nie był zespołem oryginalnym czy świeżym, ale można odnieść wrażenie, że tym razem się z tym faktem pogodzili, nagrywając album heavy metalowy bez spiny i silenia się na oryginalność, co ma swoje plusy i minusy.

Na pewno z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że to najlepszy album CLAYMOREAN, jaki mi przyszło do tej pory usłyszeć.

Ocena: 7.3/10

SteelHammer

Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości wytwórni Stormspell Records.