Flashback of Anger

[Memorius]

Flashback of Anger - T.S.R. (2014)

Tracklista:

1. Mother's Soldier 05:52

2. False Idols 04:46

3. Gynophobia 05:22

4. Don't Let Me Fade 04:34
5. The Great Fire 06:37

6. Black Prince 05:01

7. Shattered Promises 05:18

8. My Angel 06:03

9. Hiroshima & Nagasaki (Is This Mankind?) 07:55

10. Power Play 05:03

Rok wydania: 2014

Gatunek: progressive/melodic/power metal

Kraj: Włochy

Skład zespołu:

Alessio Gori - śpiew, instrumenty klawiszowe

Giulio Cercato - gitara

Matteo Bonini - gitara

Emanuele Giorgetti - instrumenty klawiszowe

Andrea Torricini - bas

Antonio Sigismondi - perkusja

Drugi album FLASHBACK OF ANGER powstał po dosyć długiej przerwie i wydany został przez IceWarrior Records w końcu sierpnia 2014 roku. W składzie znalazł się nowy basista Andrea Torricini znany z VISION DIVINE. Pełny tytuł albumu to "Terminate and Stay Resident".

Zespół sporo zmienił i poprawił w swojej muzycznej propozycji. To nadal melodyjny progressive power metal, ale bardziej dynamiczny niż poprzednio, mniej ugrzeczniony i urozmaicony formalnie. Sporo się tu dzieje w niektórych kompozycjach i na pewno dużo dobrego w naprawdę ekscytującym z rozmachem zrobionym i pulsującym gitarami Mother's Soldier. Gori śpiewa znacznie lepiej niż w roku 2009, z dużo większą swobodą i pewnością siebie, swobodnie lawirując pomiędzy gitarami i klawiszowymi pasażami, pozostając nieustannie na pierwszym planie.

Świeżo i dynamicznie prezentuje się melodyjnie power metalowy False Idols z dodatkowymi łagodnymi fragmentami o poetyckim charakterze. Budują atmosferę wyważoną pomiędzy LABYRINTH a VISION DIVINE z ostrzejszymi gitarami w bujającym, a zarazem inteligentnie skonstruowanym Gynophobia z bardzo dobrymi wokalami wysokimi i niższymi Gori. Świetne, wysmakowane sola gra Cercato, a gitara rytmiczna Bonini tworzy w tym momencie wysokoenergetyczne podkłady. Śmielej poczyna sobie także Giorgetti i może nie są to popisy wirtuozerskie, ale na pewno dostosowane do wysokiej klasy gry obu gitarzystów. To także słychać w pięknym Shattered Promises przypominającym te pełne energii, a zarazem ciepła kompozycje SECRET SPHERE. Balladowe songi stanowiące odbicie klasyków LABYRINTH są na pewno wyzwaniem i tu Don't Let Me Fade jednak poziomem odstaje od nagrań słynniejszych zespołów z Italii, podobnie jak symfonicznie zaaranżowany rozmarzony My Angel. Za to centralnie umieszczony The Great Fire, agresywny w niemal speed/thrashowych ornamentacjach jest znakomity w dramatycznych klimatach, heroicznych i pełnych rozmachu rozległych refrenach z dużym uwypukleniem elementów progresywnych, melodyjnych i refleksyjnych.

A w Black Prince gościnnie zaśpiewał Fabio Lione i jest tu postacią centralną, której podporządkowane są dosyć skomplikowane, epickie zagrywki gitarzystów i plan klawiszowy, dalszy, ale wyrazisty. Mocarny refren, mocarne basowe natarcia Torricini! Najdłuższy jest antywojenny Hiroshima & Nagasaki (Is This Mankind?), bardzo szybki i aż się na początku można zastanowić, co tu w takim szybkim graniu można zrobić przez prawie osiem minut. Można, dzieje się dużo, jest dramatyzm, jest trochę łagodniejszych partii i w ostatecznym rozrachunku nudzić się nie można. Jest także na tyle progresywnie w przystępny sposób, że fani tego elementu na pewno powinni być zadowoleni. No i ten Power Play... Nowoczesny, pokręcony, z atrakcyjną melodią i zapadającym w pamięć modern metalowym refrenem. Coś tu jest z tego stylu późnego ARTHEMIS w takim, a nie innym budowaniu atrakcyjności melodii.

Mastering wykonał Jonathan Mazzeo i trzeba przyznać, że nie ustępuje tu wyczuciem Mistrzowi Simone Mularoni.

Jest to wysokiej klasy album, dorównujący płytom włoskiej ekstraklasy w gatunku, lecz niestety niesłusznie jakoś pomijany, zbywany milczeniem i mało spopularyzowany, przez co mało znanym szerzej publiczności. A jest wart popularyzacji, zdecydowanie.

ocena: 8,7/10

new 16.09.2021