Emerald Sun

[Memorius]

Emerald Sun - Kingdom of Gods (2022)

tracklista:

1.Book of Genesis 04:12

2.Heroes on the Rise 05:11

3.Hellbound 03:50

4.Legions of Doom 04:18

5.Gaia (The End of Innocence) 04:17

6.Kingdom of Gods 05:44

7.Raise Hell 04:00

8.The Hunter 04:45
9.We Will Die on Our Feet 03:54

10.Where Warriors Belong 04:57

rok wydania: 2022

gatunek: power metal heavy/power metal

kraj: Grecja

skład zespołu:

Stelios Tsakirides - śpiew

Pavlos Georgiadis - gitara

Fotis Toumanides - gitara basowa

Vassilis Stavrianidis - perkusja

Pod koniec stycznia 2022 niemiecka wytwórnia El Puerto Records wydała kolejny album EMERALD SUN. Tym razem skład nieco inny, z jednym tylko gitarzystą, nowym, ale znanym na greckiej metalowej scenie perkusistą Vassilisem Stavrianidisem, ale blaski i cienie muzyki tej ekipy pozostały.

Album promowany był od grudnia 2021 singlem Hellbound i był promowany źle. Ten akurat utwór jest tu najsłabszym elementem płyty jako typowa teutońska heavy/power łupanina, wywodząca się ze słusznych i znacznie lepiej zrealizowanych idei PRIMAL FEAR. Po prostu słaby, siłowy i ograny pod względem melodii niemiecki heavy/power metal. W tej kategorii nieco tylko lepszy jest Raise Hell i tak przy okazji po raz kolejny się okazuje, że Tsakirids niespecjalnie dobrze sobie radzi w tej mocniejszej konwencji. Nie jest także Adamsem i to słychać w muzycznie zbliżonym do bojowych fantasy songów MANOWAR udanym Kingdom of Gods z obowiązkowym gromem na wstępie. Dostojnie, majestatycznie, dumnie - true epic!

Nierówny to album. Po prostu nierówny. Przecież zaczyna się od znakomitego helleńskiego power metalowego, jakże heroicznego Book of Genesis i zarówno ta melodia jak i chóralny refren są znakomite. Zresztą, te chóry ogólnie to na tym albumie potęga, zaśpiewane krystalicznie i absolutnie bezbłędnie. Polatują epicko ku niebu, także w Legions of Doom, który został w ten sposób uratowany przez powszedniością ogólnej melodii zwrotek, jako generyczny dla EMERALD SUN power metal. Podobnie Gaia, przy czym nieco szkoda tego majestatycznego, hymnowego refrenu (moc!) w tej raczej bladej ogólnej oprawie całości...

Jest jednak i trochę kontrowersyjnie w Heroes on the Rise, gdzie wyśmienite dynamiczne motywy gitarowe zostały rozmyte w helloweenowej interpretacji w stylu początkowej działalności Greków. A przecież jest tu także nostalgiczna i poruszająca część pełna poetyckiej metalowej łagodności. Nierówne to wszystko nawet w obrębie poszczególnych kompozycji. Zastanawia biegunowość stylistyczna Hellbound i melodic heavy metalowego The Hunter z bogatym planem drugim i przepięknym bujającym refrenem i zastanawia, czemu akurat tutaj Stelios Tsakirides zaśpiewał tak amatorsko. A przecież ten refren jest wspaniały muzycznie! Dumny, power metalowy porywający początek We Will Die on Our Feet przynosi rozczarowanie w dalszej części, mimo tych mocarnych chórków i świetnej gitarowej ornamentacji, jaka się przewija przed zwrotkami. Sztandarowy przykład niezdecydowania EMERALD SUN w budowaniu kompozycji na ten album. I czy na pewno trzeba było dawać na koniec pieśń minstrela Where Warriors Belong? Nie jest zła, ale ta melodia już tak bardzo wyeksploatowana przez innych i lepiej zagrana ostatnio chociażby przez Włochów i Francuzów.

W sferze wykonania zasługują na wyróżnienie wyborne partie perkusji Stavrianidisa oraz na pewno obudził się z letargu Pavlos Georgiadis i zagrał tu mnóstwo karkołomnych partii solowych i ognistych riffów power metalowych na poziomie światowym. Brak klawiszy na plus, tym bardziej gdyby miały być tak infantylne jak na poprzedniej płycie.

Brzmienie bardzo dobre, jak to w przypadku EMERALD SUN jest od lat i średnio ostry sound gitary komponuje się z lekko cofniętą sekcją rytmiczną.

Cóż, nie jest kompromitacja z 2018, ale i nie ten poziom z 2015...

ocena: 7,5/10

new 31.01.2022