Satan's Host

[SteelHammer]

Satan's Host - This Legacy Will Never Die (2022)



Tracklista:
1. Deadman's Walk 06:32     
2. Minuet ~ Vampyre en Amor 05:36     
3. From the Dark 06:02     
4. Malediction 06:34     
5. Shadow's Blood 07:44     
6. Astarte 06:22     
7. Altars in Hell 06:46     
8. This Legacy Will Never Die 04:14     
9. Warcry 06:42     
10. Mysticum 09:19

Rok wydania: 2022
Gatunek: Black/Heavy/Power Metal
Kraj: USA

Skład:
Harry ‘The Tyrant’ Conklin - śpiew
Patrick Evil (Patrick Elkins) - gitara
Derek Moros - bas
Anthony Lopez - perkusja

Siedem lat to długo i przez taki okres czasu wiele się może zmienić. Patrick Evil myślał, komponował, i w końcu w 2022 roku, razem z Conklinem i Lopezem, z nowym basistą, który miał szansę zadebiutować, 29 kwietnia 2022 został wydany długo wyczekiwany album, ponownie przez wytwórnię Moribund.

Przy okazji Pre-dating God pisałem, że zmiany są potrzebne, bo zespół zaczynał brzmieć jak kopia samego siebie i zaczynały się problemy wielu innych grup US Power, jak niewyróżniające się melodie i zlewające się ze sobą kompozycje.

Widać Elkins myślał podobnie i chciał pociągnąć SATAN'S HOST w innym kierunku, ale bardzo niezdecydowanie i to raczej gra pozorów niż realna zmiana. Nadal jest Conklin, który ma partie dobre, bardzo dobre, ale i niesamowicie manieryczne i sztucznie, taki kalejdoskop wokalny, gdzie słychać to wokalne niezdecydowanie jest w From the Dark, ale i Deadman's Walk ma pewne naleciałości JAG PANZER, przynajmniej jeśli chodzi o formę. Falsety są, delikatnie mówiąc, średnio udane. Materiał raczej nie przerósł wokalisty, bo Tyrant ma talent, co słychać na innych albumach i rozchodzi się tutaj o kompozycje. I ich jakość.

Z wierzchu, może się to wydawać, że to nowy kierunek, bo brzmienie jest znacznie bardziej przybrudzone, nie jest tak mocne i selektywne jak na albumach poprzednich, można powiedzieć, że przybliża ich do POSSESSED i są nawet momenty, kiedy uderzają w growl (Minuet), ale to tylko pozory, bo to nadal SATAN'S HOST albumów poprzednich. Zagrywki gitarowe są dokładnie takie same, tak jak tempa i aranżacje. Wystarczy posłuchać Altars in Hell, który brzmi jak odrzut z By the Hands of the Devil. Na tamtym albumie to byłoby może dobre z jakimś potencjałem, tutaj jest to prawie killer razem z From the Dark.

Najbardziej zabrakło pomysłów na melodie, popełniane są błędy poprzednich albumów, czyli niepotrzebne i sztuczne wydłużanie kompozycji. Po co Malediction, w którym niewiele się dzieje trwa 6 minut trudno powiedzieć, tak jak jednostajny Shadow's Blood.

Mysticum to 9 minut toporności ostatnich płyt JAG PANZER i to jest bardzo przeciętny, momentami miałki heavy metal, szczególnie w refrenie. Trudno powiedzieć, co to jest, czy heavy metal bez pomysłu czy CIRITH UNGOL w bardzo krzywym zwierciadle. A może coś jeszcze innego. Jest tutaj dobrych pomysłów, jak zakończenie Minuet, kilka dobrze przemyślanych melodii, ale to wszystko tonie w morzu chłodnej zachowawczości. Nawet sola gitarowe nie są zbyt wyszukane i brzmią raczej jak kopia czasów minionych.

Najgorszy na całym albumie jest bez wątpienia Warcry. To jest bardzo nieudolna próba złagodzenia SLAYER lat 1988-1990. Poważna pomyłka przy pracy i straszna wpadka, która pokazuje brak pomysłu.

Album zmarnowanego potencjału zespołu, który powrócił silny, ale z czasem się staczał, aż w końcu osiadł na mieliźnie.

Tyrant momentami śpiewa ciekawie i przykuwa uwagę, ale to o wiele za mało, aby uznać ten album za dobry, szczególnie kiedy większość kompozycji jest przeciętna i nie bardzo jest do czego wracać.

Przykro pisać o rozczarowaniu, kiedy liczyło się na mocny powrót, ale niestety tak bywa.

Ani to mocne jak POSSESSED, ani brudne jak VENOM, ani nawet kontrowersyjne jak SLAYER.

Przeciętny album obiecującej grupy.

Ocena: 5.5/10

SteelHammer