Visions of Atlantis

[SteelHammer]

Visions of Atlantis - Pirates (2022)



Tracklista:
1. Pirates Will Return 06:07     
2. Melancholy Angel 03:55       
3. Master the Hurricane 07:18     
4. Clocks 03:55     
5. Freedom 04:01     
6. Legion of the Seas 04:35     
7. Wind Elysium 04:15     
8. Darkness Inside 04:30     
9. In My World 05:25     
10. Mercy 04:27     
11. Heal the Scars 03:55     
12. I Will Be Gone 05:37

Rok wydania: 2022
Gatunek: Symphonic Melodic Metal
Kraj: Austria

Skład:

Clémentine Delauney - śpiew

Michele "Meek" Guaitoli - śpiew
Christian Douscha - gitara
Herbert Glos - bas
Thomas Caser - perkusja

Po udanej trasie koncertowej i ciepło przyjętym Wanderers oraz Guaitoli, przyszedł czas na kolejny album. Tym razem obeszło się bez zmian w składzie i bez opóźnień, 13 maja 2022 Pirates zostanie wydane przez Napalm Records.

Pirates Will Return to ogromne zaskoczenie. Jest dumnie jak w BLOODBOUND/POWERWOLF, co nie dziwi, bo ten styl symfonicznego metalu zyskuje na coraz większej popularności, jest w tym też coś z TEMPERANCE, Melancholy Angel to TEMPERANCE i WITHIN TEMPTATION i są to zmiany idące w dobrym kierunku. Prosty, chwytliwy refren, znakomite orkiestracje i dobrze zaznaczone, choć niezbyt oryginalna melodia, ale wypada to lepiej od ostatniego SIRENIA, nie wspominając już o NIGHTWISH.

To zaskakujące, jak ten zespół dojrzał i nie spodziewałem się, że stać ich na coś takiego jak Master the Hurricane, w którym epiką i rozmachem zbliżają się do EPICA. To nie jest już symphonic fantasy albumów poprzednich. I Guaitoli w partii środkowej... W takiej muzyce on kwitnie! Nie jest to nic nowego, ale to ciekawszy kurs. Co innego Clocks, który budzi bardzo mieszane uczucia. TEMPERANCE z okresu inspiracji AMARANTHE i wychodzi z tego symfoniczne METALITE. Dobre przejścia, refren jednak jest strasznie dziecinny i nie ma takiej mocy przebicia jak hity AMARANTHE i TEMPERANCE. Wokalnie nie mam zbyt wiele do zarzucenia, bo wszystko zostało zaśpiewane znakomicie.

Freedom to balladowa, gatunkowa poprawność, ale na plus wypada tutaj duet, chociaż zakończenie za bardzo disneyowskie jak na mój gust. Podobnie przerysowany i bajkowy jest Heal the Scars, ale tutaj Delauney jest sama. Legion of the Seas to elegancko płynący symphonic power z ładnym, skandynawskim refrenem, niewiele też można zarzucić Wild Elysium, który nie wychodzi poza standardy power wolniejszych temp. Darkness Inside to przebojowość KRYPTERIA, ładny jest utrzymany w klimacie TEMPERANCE In My World, ale nie porywa, podobnie jak schematyczny Mercy. I Will Be Gone to klimaty AFTER FOREVER i WITHIN TEMPTATION. Dobre i obiecujące, jeśli chodzi o przyszłość zespołu, choć przewidywalne i oklepane.

Po latach podziękowano za współpracę Mika Jussila i nie ma miękkiego soundu Finnvox Studios, zastąpił go znakomity Jacob Hansen. Ten zespół tak nie brzmiał nigdy i wyciągnął on wiele z tego zespołu. Rzeczy, którzych nie spodziewałem się usłyszeć.

Brzmienie jest mocne i selektywne, blachy grzmią, i nie tylko podkreśla dojrzałość materiału, ale i samego zespołu. Thomas Caser tak żywo nie grał w tym zespole nigdy i ma sporo energii. Douscha nieśmiało stara się gitarowo urozmaicać kompozycje i dobrze mu to wychodzi. To kontynuacja kierunku obranego na Wanderers i pozostaje liczyć na więcej.

Album równy kompozycyjnie, bez wybitnych mielizn, ale killerów nie ma też zbyt wielu. Schematycznie, przewidywalnie, ale dobrze zagrane.

Wydawało się, że VISIONS OF ATLANTIS przez te wszystkie lata woli trzymać się na uboczu i swojej wypracowanej przez lata niszy, tym LP zaskoczyli i wypłynęli na szerokie wody, sięgając po inspiracje dalej niż EDENBRIDGE i NIGHTWISH i odświeżając nieco swój sound i image.

Może bez innowacji, ale bez wątpienia jest to najlepszy album, jaki ten zespół nagrał.

Chwała piratom i oby nadal pływali pod tą banderą, jedynie dopracowując styl.

Ocena: 7.9/10

SteelHammer

Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości wytwórni Napalm Records.