Sinner

[Memorius]

Sinner - Brotherhood (2022)

Tracklista:

1. Bulletproof 04:01

2. We Came to Rock 04:04
3. Reach Out 04:51

4. Brotherhood 04:22

5. Refuse to Surrender 03:37

6. The Last Generation 07:25

7. Gravity 05:09

8. The Man They Couldn't Hang 05:16

9. The Rocker Rides Away 04:42

10. My Scars 04:02

11. 40 Days 40 Nights 05:53

12. When You Were Young (The Killers cover) 03:17

Rok wydania: 2022

Gatunek: melodic heavy metal

Kraj: Niemcy

Skład zespołu:
Mat Sinner (Mathias Lasch) - śpiew, gitara basowa
Tom Naumann - gitara

Alex Scholpp - gitara

Markus Kullmann - perkusja

Mat Sinner i jego SINNER prezentuje nowy album. Tym razem w ramach kontraktu z nową, prężnie rozwijająca się niemiecką wytwórnią Atomic Fire Records z Donzdorf. Premiera płyty jest przewidziana na 15 lipca.

Wielu gości pojawiło się na tej płycie, gości znamienitych, przede wszystkim wokalistów (wśród nich Ralf Scheepers, Tom Englund i Ronnie Romero) jest także Oliver Palotai ubarwiający wszystko klawiszami. Może nawet ich rola jest trochę zbyt duża i momentami tak się to prezentuje jak 'Mat i Przyjaciele", wokalna różnorodność nie zawsze jest tu elementem na plus. Tym bardziej, że sam Sinner jest w bardzo dobrej formie wokalnej, operuje głosem mocnym i pewnym, ciągnie wszystko do przodu z uporem i zdecydowaniem, nawet gdy akurat jakiś utwór jest słabszy. Tym razem jest to mocniejszy melodic heavy metal niż poprzednio, masywny, ze zdecydowanym i dosyć twardym dwugitarowym atakiem Naumanna i Scholppa, klasycznie niemieckim, ale nie teutońskim. Kilka razy wyszło to na wysokim poziomie, nieco w manierze HERMAN FRANK i CHINCHILLA i dobrze się słucha takich numerów jak Bulletproof, We Came to Rock (mocarny refren!). Jak zwykle jednak w przypadku SINNER jest i taki heavy metal naznaczony hard rockiem (Reach Out, Refuse to Surrender), który jest średnich lotów i powiela pewne wcześniejsze wzorce i schematy klasyczne dla zespołu od zawsze. Co do Brotherhood z tej grupy, to broni się fajnym chóralnym refrenem o dużym ładunku pozytywnej energii.

Sola są proste, aranżacje przewidywane, no może poza najdłuższym The Last Generation, gdzie i klawisze i rozleglejsze plany dalsze i tak na dobrą sprawę nie wiadomo jak się w refrenie rozwinie ta prowadzona nostalgicznie i poetycko historia rytmicznych zwrotek. I jest bardzo dobrze w tych refrenach i ten utwór z powodzeniem by pasował na LP "Nature of Evil".

Gravity miał być pewnie w założeniu taki bardziej zakręcony, nieco teatralny, ale wyszło to słabo i ten refren tu po prostu jest nieudany. Tylko solo gitarowe trzyma jakiś sensowny poziom, tyle że jest za krótkie. Końcowa część tego albumu jest mniej interesująca. Takie tam siłowanie się z hard'n'heavy z masywnymi gitarami w The Man They Couldn't Hang i The Rocker Rides Away, choć tu jest nieco lepiej i jakoś to nie brzmi pretensjonalnie, mimo ogólnej prostoty. My Scars to klasyczny hard'n'heavy zagrany w przytłaczający sposób, na modłę amerykańską z melodią nad wyraz ograną zaś 40 Days 40 Nights... no sam nie wiem. Gdzieś nawiązuje i do THIN LIZZY, i do klasyki hard rocka, i w sumie nie bardzo pasuje do tego albumu, ale podobno w zróżnicowaniu siła... tak sobie.

Mix i mastering zrobił tym razem Jacob Hansen, nawiązał do drugiej połowy lat 90tych SINNER w tym aspekcie i to się może podobać, tyle że klimat utworów z tamtego okresu był jednak mroczniejszy. Chyba jednak Dennis Ward lepiej oddał ducha muzyki SINNER w roku 2019.

Trochę lepszych i trochę gorszych kompozycji, więcej metalu niż na "Santa Muerte", ale brak takiego hita, który by realnie wybił się ponad, po prostu, dobry poziom całości.

ocena: 7/10

new 8.07.2022

Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości wytwórni Atomic Fire Records.