Opera Magna

[Memorius]

Opera Magna - Poe (2010)

tracklista:

1.El cuervo 01:52

2.El pozo y el péndulo 04:42

3.Un sueño en un sueño 05:36

4.La máscara de la muerte roja 04:35

5.Annabel Lee 02:02
6.El demonio de la perversidad 04:12

7.El entierro prematuro 05:56

8.El retrato oval 03:32

9.El corazón delator 04:32

10.La caída de la casa Usher 04:35

11.Edgar Allan Poe 10:29

rok wydania: 2010

gatunek: symphonic power metal

kraj: Hiszpania

skład zespołu:

Jose Vicente Broseta Parreño - śpiew

José Fernando Asensi Lanza - śpiew

Francisco Javier Nula Sánchez - gitara, gitara akustyczna

Enrique Mompó Calvo - gitara

Alejandro Penella García - gitara basowa

Adrià Romero - perkusja

Rubén Casas Cañizares - pianino, instrumenty klawiszowe

oraz

Julia Möller - śpiew (2,5,8)

Drugi album OPERA MAGNA został pomyślany jako zestaw kompozycji osnutych na prozie Alla Edgara Poe. Zespół przygotowywał się do nagrań z niezwykłą starannością, pojawił się także w składzie utalentowany perkusista Adrià Romero, zaś José Fernando Asensi skupił się na produkcji oraz przyjął obowiązki drugiego wokalisty. Zagrał także przyjęty jeszcze w roku 2006 klawiszowiec Rubén Casas. Płyta ukazała się w marcu 2010 nakładem madryckiej wytwórni DFX Records, niebawem także w Meksyku dla Ameryki Południowej (Agora Discos) i w Japonii (nowo utworzona RedRivet Records).

Oczywiście można się było spodziewać, że OPERA MAGNA swoich fanów nie zawiedzie i potwierdzi znakomity poziom kompozytorski i wykonawczy, ale efekt przeszedł chyba oczekiwania nawet najbardziej zagorzałych miłośników grupy i symfonicznego power metalu. Jak się posłucha El pozo y el péndulo, to już wiadomo, że tu się będą działy rzeczy niezwykle i tak faktycznie jest. Jose Vicente Broseta, wspierany przez Asensi, wznosi się na wyżyny swojego kunsztu, śpiewając w operowym praktycznie stylu jak natchniony, gitarowa robota duetu jest na niebotycznym poziomie zaawansowania, sekcja rytmiczna po prostu dewastuje, a plany symfoniczne i klawiszowe i symfoniczne dobitnie pokazują, że przyjęcie do zespołu akurat Rubéna Casasa Cañizaresa nie było dziełem przypadku. Pęd power metalowy na tym albumie łączy się z barokowym przepychem aranżacyjnym, pojawiają się elementy neoklasyczne, operetki, muzycznego teatru i wiele innych, a wszystko tak przepięknie wkomponowane w symfoniczną całość!

OPERA MAGNA te znane ponure historie opowiada w romantyczny sposób i jeśli jest tu jakiś mrok, to pełen nieodpartego uroku, tak jak w fantastycznym El demonio de la perversidad, czy też w zrobionym z wysmakowanym rozmachem El entierro prematuro. Te refreny są po prostu porywające. Ten z Un sueño en un sueño, ten z El corazón delator! Maestria gitarowa w La máscara de la muerte roja, w tym neoklasyczna! Uroczysty nastrój w łagodnym songu symfonicznym El retrato oval doskonale ubarwia ogólny klimat tej płyty i nie jest to tylko przerywnik od szybkich power symfonicznych natarć... I w jaki triumfalny i pompatyczny sposób wyszedł im La caída de la casa Usher! I Wielki Finał niezwykle udany w Edgar Allan Poe. Bogato, melodyjnie, podniośle i pewnie najbardziej dramatycznie i emocjonalnie w znakomitych refrenach. Gitarzyści i klawiszowiec mają tu swoje specjalne partie, jeszcze raz podkreślając kunszt wykonania. A Jose Vicente Broseta, po prostu wspaniały. Przepiękne, rozległe, niemal jak ze ścieżki wysokobudżetowego filmu łagodne partie instrumentalne to ozdoba tego albumu, podobnie jak dodatkowe głosy w tym niemieckiego sopranu Julii Möller w trzech kompozycjach. Chóry, potężne majestatyczne i monumentalne, przypominają te najlepsze z RHAPSODY, a wszystko podkreśla nienaganna produkcja i wycyzelowany w najmniejszych szczegółach sound autorstwa Fernando Asensi.

Uczta dla fanów symfonicznego, melodyjnego power metalu. Poziom dla większości grających taką muzykę zespołów nieosiągalny.

ocena: 10/10

new 25.07.2022