Arkania

[Memorius]

Arkania - La Bestia Dormida (2012)

tracklista:

1.La bestia dormida 03:33

2.Hey tú!! 04:19

3.Armaggedon 04:42

4.Musa hasta el alma 04:01

5.Gabrielle 04:34

6.Qué será de ti 03:14

7.Nadie más 04:31

8.Sirenas 03:23

9.XXIV 03:51

10.Los ojos del alma 03:48

11.Armas de cristal 04:39

rok wydania: 2012

gatunek: melodic power metal

kraj: Hiszpania

skład zespołu:

Ícaro (Ángel Santamaría Escosa) - śpiew

José Luis Godoy Aparicio - gitara

Francisco Ballesteros Sánchez - gitara

José Antonio Gallardo - gitara basowa

Jonathan Sánchez Piña - perkusja

Manuel Martínez Barneto - instrumenty klawiszowe

Grupa ta powstała z inicjatywy kilku do tej pory bliżej nieznanych muzyków i wokalisty Ícaro w Madrycie, w roku 2004. Pierwszy okres działalności to dwa poprawne albumy z melodyjnym power metalem w latach 2007 i 2009. Poprawne, bo melodie były tylko co najwyżej dobre, a aranżacje z wykorzystaniem smyczków i nieco niezbornych partii klawiszowych o cechach progresywnych i czasem neoklasycznych mało przekonujące. Później zespół zmienił front i zainteresowania, przyjęto drugiego gitarzystę Francisco Ballesteroasa Sáncheza (Mr. Takito) i nagrał trzeci album - "La Bestia Dormida" wydany nakładem własnym w lutym 2012 roku.

Tym razem jest to melodic power metal beż żadnych komplikacji, gitarowy, gdzie instrumenty klawiszowe pełnią tylko rolę wspomagającą, bardziej intensywną w power metalowym rozumieniu, z kompozycjami masywniejszymi niż poprzednio, a co najważniejsze, w końcu pojawiły się chwytliwe melodie zwrotek, prowadzące do równie atrakcyjnych refrenów. To ma wszystko bardzo dobrą rockowa podbudowę, rockową, bez heroizmu i epickości i na tej płycie ARKANIA przypomina SYLVANIA z debiutu. Bardzo dobrze się słucha takich potoczystych, optymistycznych utworów jak La bestia dormida, Musa hasta el alma, gdzie gitarzyści grają naprzemienne solówki, dyskretne, dosyć nowoczesne klawisze pobrzmiewają w tle, a Ícaro w końcu śpiewa to co mu najbardziej pasuje, w zdecydowanej power rockowej formule, tak jak w Hey tú!! Tak do końca te symfoniczno - progresywne ciągoty z odrobiną heroizmu nie opuściły ich w Armaggedon i ta kompozycja w znacznej mierze, mimo gitarowej intensyfikacji, należy do ich poprzedniej epoki. W środku stawki znajduje się znakomity, bezpretensjonalny latino power Gabrielle z zaraźliwym, chwytliwym refrenem i gdy ARKANIA nic nie kombinuje, to gra porywające tak jak tutaj rzeczy. Czasem startują do tych fajnych refrenów z pozycji speed/power jak w Qué será de ti, a czasem gdzieś z motywów power metalowych mających korzenie fińskie jak w niezłym, ale z ogranym tym razem europower refrenem Nadie más, czy też Sirenas. Bardziej iberyjski jest na pewno pełen emocji i swobody XXIV i ten utwór wyróżnia się także ciekawymi, lekko mroczniejszymi momentami przy ogólnej pozytywnej energii. Z kolei romantyczny song Los ojos del alma z wykorzystaniem pianina jest niestety mało ciekawy i generyczny, mimo próby wprowadzenia uroczystego nastroju i hymnowej formy przekazu. Za to pełen wdzięku iberyjski power metal w zamykającym ten album Armas de cristal jest fantastyczny i to zdecydowanie największa niespodzianka z tego LP pod względem melodii. No, ten refren to ekstraklasa!

Jak to brzmi? Może trochę w stylu fińskim (piękny bas i syczące blachy przy ciepłych gitarach), bo to masterował Mika Jussila w Finnvox Studio w Helsinkach. Ogólna jakość soundu wyborna.

Nie osiągnęli tutaj ogólnie poziomu ścisłej hiszpańskiej czołówki, bo to bardzo trudne zadanie, ale jest to bardzo dobra płyta, wskazująca na spore umiejętności zespołu i talent Ícaro.

Grupa była jednak nieustannie nękana roszadami w składzie i kolejna płyta została nagrana z udziałem Ícaro, ale instrumentaliści zmienili się prawie wszyscy.

ocena: 8/10

new 27.07.2022