Mandrágora Negra

[Memorius]

Mandrágora Negra - Símbolo de libertad (2022)

tracklista:

1.Mi última función 05:44

2.Jamás me rendí 04:40

3.Símbolo de libertad 04:47
4.Volver a renacer 04:35

5.Mi soledad 05:16

6.Vencerás 04:41

7.Despertar 05:58

8.Ella 04:35

9.Siempre a tu lado 05:08

10.Inmortal 04:28

11.Desde mi balcón 04:51

rok wydania: 2022

gatunek: melodic power metal

kraj: Hiszpania

skład zespołu:

Moisés Montero - śpiew

Leo Bidegay - gitara

Antonio Jesus García Ibañez - gitara

Maxi Fructuoso - gitara basowa

Garci - perkusja

W roku 2021 Montero i Maxi zebrali nowy skład i zespół nagrał album "Símbolo de libertad" wydany w marcu 2022 przez Heaven Musik.

MANDRAGORA NEGRA gra ponownie klasyczny melodic latino power metal, mając w składzie dwóch gitarzystów, zgrabnie i z wdziękiem rozwijają swoje kompozycje, które zaaranżowane są bardziej bogato niż w 2012. Przykład - znakomity po prostu tytułowy Símbolo de libertad, gdzie są i ostrzejsze power metalowe riffy, i szczypta lekko potraktowanej psychodelii, i urzekające solo klawiszowe. Podobnie starannie przemyślany jest powoli rozwijający się spokojny, refleksyjny song Mi soledad z duetem mieszanym.

Trochę dobrego sentymentalizmu z odrobiną manieryzmu Montero w Jamás me rendí, zagranym w speedowych tempach tam gdzie potrzeba i podobnie rozwiązany został Volver a renacer, choć tu melodia nie aż tak atrakcyjna. W takim bardziej standardowym power metalu jak Vencerás zespół wygląda dobrze, ale to chyba nie jest do końca ich klimat. No, ale za to dewastują w szybkim, potoczystym i pełnym energii oraz latino żaru Despertar. Och, pięknie to zostało zagrane i takie różne niespodzianki tu przygotowali... Zresztą, także Ella przyjemnie zaskakuje, gdy przyspieszają i ożywiają nagle średniej klasy semi akustyczną balladę. Jest nawet i heroicznie, z elementami riffów IRON MAIDEN w uroczystym, refleksyjnym Siempre a tu lado i tu wybornie zaśpiewał Moisés Montero, wykorzystując swoje doświadczenia z progressive metalowego KRAIT, w którym występował do roku 2012. W rytmicznym i gitarowo nieco mocniejszym Inmortal jest nieco odniesień do power metalu niemieckiego spod znaku EDGUY. Tylko może ten ostatni Desde mi balcón jako ballada o cechach hymnowych mogłaby być jednak mniej pastelowa.

Są tu oczywiście na tej płycie nieco słabsze fragmenty, ale staranność realizacji i aranżacji ogólnie jest godna najwyższego uznania. Gitarzyści, nowi przecież, grają z polotem, sekcja rytmiczna także im nie ustępuje.

Często takie powroty po latach w zupełnie nowych składach to niewypały, ale w tym przypadku wraca zespół bardzo profesjonalny, pewny siebie, proponujący muzykę, jakiej po tej ekipie z pewnością oczekiwano. Pozycja obowiązkowa dla fanów iberyjskiego melodic power i w tej kategorii płyta z czołówki roku 2022.

ocena: 8,7/10

new 14.08.2022