Doomocracy

[Memorius]

Doomocracy - Unorthodox (2022)

tracklista:

1.Aeons of Winter 00:32

2.Eternally Lost 05:41

3.Prelude to the Apocalypse 04:01
4.The Hidden Gospel 01:13

5.The Spiritualist 06:14

6.Novum Dogma 06:15

7.Death: A State of Mind 02:20
8.Our Will Be Done 05:42

9.October 14th 1582 01:23

10.Unorthodox 06:14

11.Catharsis 08:05

rok wydania: 2022

gatunek: epic progressive doom metal

kraj: Grecja

skład zespołu:

Michael Stavrakakis - śpiew

Angelos Tzanis - gitara

Harry Dokos - gitara

Manolis Schizakis - gitara basowa

Minas Vasilakis- perkusja

oraz:

Miguel Robaina - instrumenty klawiszowe

Sakis Bandis - pianino

Zgodnie z oczekiwaniami DOOMOCRACY nie powiedział ostatniego słowa w roku 2017 i teraz w listopadzie 2022 powraca z nowym, trzecim albumem "Unorthodox" wydanym w listopadzie przez ateńską wytwórnię No Remorse Records.

DOOMOCRACY powraca konceptualnym albumem o filozoficzno - religijnym przesłaniu, osadzonym w realiach XVI wieku. Jest to historia o herezji, nietolerancji, karze z grzechy, historia ponura, posępna i dramatyczna. Tworzenie teatralnej narracji osiągnięto poprzez wykorzystanie interludiów i charakterze progresywnym, częściowo ambientowych i te wszystkie najważniejsze dla rozwoju fabuły akcenty zostały rozłożone bardzo rozsądnie. Tym razem postawiono na absolutnie dominujące wokale Michaela Stavrakakisa, będącego w wybornej dyspozycji i potwierdzającego swoją czołową pozycję w kategorii epic doom metalowych wokalistów na świecie. Magnetycznie przyciąga do siebie, skupia na sobie większość uwagi i całościowo czuje się najstarszy SOLITUDE AETURNUS w takiej nieco bardziej progresywnej formie. Trzeba zwrócić uwagę na fakt, że tym razem sound gitar nie jest taki kruszący jak na albumach poprzednich, właśnie taki bardziej pod SOLITUDE AETURNUS z lat 1991 -1992. Te gitary tworzą tło, malują klimat, ale jednak nie dominują i jeśli się weźmie pod uwagę, że mix i mastering wykonał Mistrz Mike Wead oraz Simon Johansson z MEMORY GARDEN, to nie dziwi bliskość brzmienia ze szwedzkim stylem soundu epic doom i doom metalu. Jest zresztą i w samym klimacie dużo z debiutu tak MEMENTO MORI jak i z płyt MEMORY GARDEN i tu jeśli chodzi o atmosferę, to wiele punktów stycznych jest z ich ostatnim albumem "1349" z ubiegłego roku.

Ta płyta pod względem zawartości jest dosyć zwarta i jednorodna stylistycznie, dominują tempa umiarkowane i tych typowo bardzo wolnych doom metalowych zagrań jest stosunkowo mało, choć w obszary power doom także DOOMOCRACY wchodzi tylko kilka razy. Pojawiają się klimatyczne wstawki, strzeliste chóry w gotyckim stylu, wszystko jednak cały czas jest podporządkowane dramatycznej, plastycznej i teatralnej narracji wokalnej Michaeal Stavrakakisa. Tzanis i Dokos dawkują sola oszczędnie, z umiarem, zawsze tworzą one dodatkowy element podkreślający klimat i dopowiadający historię. Wplecione zostały dla zwiększenia autentyzmu miejsca i czasu muzyczne motywy lewantyńskie i taka swoista kulminacja jest tu w znakomitym, bardzo wyróżniającym się pod względem melodii Novum Dogma. Ogólnie, jest to pod względem budowania klimatu album miejscami zaskakujący, bo napięcie to narasta, to opada i jakiegoś przygniatającego epickimi riffami monumentalizmu w finałowym Catharsis z solem Mike Wead'a nie ma, co nie znaczy, że to zakończenie nie można uznać za majstersztyk.

Generalnie klimat i atmosferę mistyczną postawiono jednak ponad doom metalową epicką chwytliwość kompozycji i za pierwszym razem te utwory często pod względem melodii wydają się być mało zróżnicowane. Przy kolejnych przesłuchaniach ujawniają bardziej swoją głębię, jednak mimo wszystko nie mają takiej siły rażenia jak te z dwóch poprzednich płyt.

Warto tu dodać, że okładka tego albumu jest jednym z ostatnich dzieł Mariusza Lewandowskiego, zmarłego w lipcu tego roku znakomitego polskiego artysty, który tworzył okładki i oprawę graficzną dla wielu zespołów metalowych, szczególnie w ciągu kliku ostatnich lat.


ocena: 8,7/10

new 13.11.2022