Darksun

[Memorius]

Darksun - Tocar el sol (2010)

tracklista:

1.El sueño de Shiva 00:33
2.La luz interior 05:58
3.Camino a las estrellas 04:31

4.Tocar el sol 03:36

5.Ánima 04:00

6.Al morir los sueños 04:07
7.Resurrección 01:09
8.Frágil 04:08

9.Despertar 04:24

10.Estatuas de sal 04:06

11.El fin de la eternidad 05:31

12.Ánima (con Victor García) 04:00 (bonus)

rok wydania: 2010

gatunek: progressive melodic modern metal

kraj: Hiszpania

skład zespołu:

Daniel González Suárez - śpiew

Tino Hevia (Constantino Hevia Torano) - gitara

David Figueiras - gitara

Adrián Huelga Alba - gitara basowa

Jose Ojeda - perkusja

Liderzy DARKSUN nie zdołali utrzymać składu z albumu "Libera me". Do nagrania następnej płyty przystąpili już z nową sekcją rytmiczną i bez Any jako klawiszowca. Płyta została wydana jednak ponownie przez niemiecką wytwórnię FC Metal w kwietniu 2010 roku.

Tym razem znowu pewna zmiana koncepcji. Skromniejsze klawisze, mniej mroczne i przytłaczające brzmienie, dbałość o rozpoznawalność i atrakcyjność refrenów, no i elementy modern metalu słyszalne w wielu miejscach. La luz interior to od razu przykład takiego właśnie stylu. Ekstremalne wokale wspierające, progresywność przystępna choć wysmakowana i jeden z najpiękniejszych refrenów jaki stworzył DARKSUN w swojej historii. Absolutnie doskonały refren z przepiękną melodią! Mega klasyka latino metalu!

Po takim rozpoczęciu czeka się w napięciu co będzie dalej i jakie tu zaskakujące połączenia gatunkowe się pojawią. W Camino a las estrellas ogólnie klimat nieco lżejszy, choć pewne riffy mocne i jest tu jakiś element rockowego potraktowania melodyjnego gothic - takie dosyć proste jak na DARKSUN granie. No, ale już tytułowy Tocar el sol to melodic modern metal z riffami w wielu momentach po prostu szwedzkimi, by nie powiedzieć zapożyczony od IN FLAMES... Zgrabnie to wyszło, bez utraty iberyjskiej zwiewności takich refrenów się słucha zawsze z przyjemnością. Ależ to buja! Ánima ma w sobie tle samo latino romantyzmu, ile gothic metalu w stylu fińskim z linii ENTWINE i to jest także przebój, przy tym tak uniwersalny i niezobowiązujący. Kontynuują ten festiwal niezobowiązującej moden zabawy metalowej w bardzo dobrym Al morir los sueños, także gdzieś wynikającym z fińskich doświadczeń, ale i z zaznaczeniem pewnych akcentów progresywnych z pozoru tylko radiowej melodii. Takiego melodic modern jak Frágil można słuchać bez końca. Latino łagodność i potęga brutalności w umiarkowanym dawkowaniu. Teoretycznie kontrasty w stylu IN FLAMES z tego okresu, ale o ile to jest gładsze, bardziej potoczyste. Moc! Romantyzm, latino melodyjny romantyzm dominuje  w łagodnie przebojowym Despertar i ta łatwość przechodzenia do poruszających refrenów tu zachwyca. Także zachwyca pięknie płacząca gitara w solo. Estatuas de sal to przed wszystkim operowy dramatyczny refren w stylu DRAGONFLY i do niego tu nieustannie dążą. Może tylko w zwrotkach Dani G. zbyt wysoko miejscami śpiewa... A poza tym sporo progresywności w starym stylu DARKSUN w nowoczesnej oprawie brzmieniowej symfoniki. Bardzo interesująco łączą power metalowe gitary z planem klawiszowym w El fin de la eternidad i tu każdy element jest dopracowany wręcz perfekcyjnie. Kilka wątków melodycznych się tu nad wyraz interesująco przeplata. Świetne te melodie, po prostu świetne.

Do Anima chyba tu mają szczególny sentyment, bo jako bonus pojawia się inna wersja tej kompozycji z udziałem Víctora García Gonzáleza z WARCRY jako drugiego wokalisty...

Bogato aranżacyjnie, pomysłowo, chwytliwie grają na tej płycie. Grają też perfekcyjnie z nową sekcją rytmiczną, a Dani G. śpiewając ogólnie nieco wyżej jest w doskonałej dyspozycji.

Ponadto Dani G. ujawnił niewątpliwy talent do tworzenia świetnego technicznie bezbłędnego soundu o charakterze modern.

Tym razem to płyta z muzyką nie będącą sztuką dla sztuki, a atrakcyjną i interesującą dla słuchaczy otwartych na wysublimowane mieszanki gatunkowe.

ocena: 9,4/10

new 13.02.2023