Isole

[Memorius]

Isole - Anesidora (2023)

tracklista:

1.The Songs of the Whales 06:02

2.Forgive Me 05:37

3.Monotonic Scream 06:52

4.Twisted Games 06:04

5.In Abundance 07:56

6.Open Your Mind 06:40

7.Vanity 06:59

Rok wydania: 2023
Gatunek: doom metal
Kraj: Szwecja

Skład zespołu:
Daniel Bryntse - śpiew, gitara
Crister Olsson - śpiew, gitara
Jimmy Mattsson - gitara basowa
Victor Parri - perkusja

Na 10 marca 2023 roku planowana jest premiera następcy "Dystopia", albumu zatytułowanego "Anesidora". Płyta zostanie wydana nakładem słynnej holenderskiej wytwórni Hammerheart Records.

Przy okazji takich albumów jak ten, zawsze pojawia się wątpliwość co do ram gatunkowych. To nie jest epic doom, a i różnica w klimacie w stosunku do płyty poprzedniej jest także znaczna. Gdy przypomnimy sobie te najłagodniejsze i najdelikatniejsze fragmenty i motywy z albumu poprzedniego, to z takich właśnie utkany jest zasadniczo "Anesidora". Te skromne growle i niby nawiązania do doom/death są tu tylko chwytem aranżacyjnym bez większego znaczenia (poza In Abundance, rzecz jasna) i generalnie nowa płyta jest muzyczną antytezą "Silent Ruins". W muzyce melodic doom, spoza sfery Hellhound, delikatny wokal jest nad wyraz ważny, a tutaj Daniel Bryntse śpiewa cały czas tak łagodnie jak nigdy dotąd, może nawet aż nazbyt pastelowo i delikatnie. Pewne wątki stają się w miejsce epickich eteryczne i oniryczne i pewnie najbardziej to słychać już w The Songs of the Whales, który zagrany mocniej i ciężej byłby bardzo udanym epickim doom killerem...

Wydaje się, że zamysł ISOLE jest na "Anesidora" inny, że chcą poprowadzić słuchacza przez swoisty pastelowy i rozwijający się z lekko zwolnionym tempie sen, gdzie najważniejsze są niuanse, które nie zawsze można wyłowić od razu. Taki jest chociażby najdłuższy i kilku wątkowy In Abundance. Przy okazji większości utworów (a najbardziej w przypadku Twisted Games) można sobie zadać pytanie, czy czasem ISOLE gdzieś nie kieruje się w stronę tego, co od jakiegoś czasu nazywa się post metalem, a co grają często zespoły, które odwróciły się od grania ciężkiego i zazwyczaj brutalnego na rzecz klimatu spoza podstawowych stylów gatunkowych. Z drugiej strony jednak nikt tak naprawdę nie dał do tej pory jasnej definicji post metalu. Może to jest Forgive Me, choć ktoś inny powie, że powraca SOLITURE AETURNUS z pierwszych płyt w doskonałym rozwinięciu. Jeśli powraca, to fragmentarycznie także Monotonic Scream.

 To album muzyki wysmakowanej, może nawet i elitarnej w pewnego rodzaju monolitycznym budowaniu określonego klimatu i znowu ktoś powie, że jest tu rys progresywny. Jest i gothic/ doom wypełniający treścią z lekka niepokojącą Open Your Mind. Podsumowaniem powinien być  i jest tu Vanity ogniskujący wszystkie najważniejsze muzyczne założenia tego LP, ale bez wstrząsającego w jakiś sposób słuchaczem zwieńczenia.

Brzmienie jest interesujące, bo gitarowo wymodelowany został sound nie będący ciężkim, a tylko taki pozorujący go poprzez stosowne rozmycie gitar w nieco modern, czy jak kto woli post metalowym stylu. Jest tu bardzo dużo wszelkiego rodzaju smaczków, tyle że żaden raczej niczym nie zaskakuje i mamy bardzo dobry, aczkolwiek przewidywalny atmosferyczny metal na doomowym fundamencie z bardzo dobrymi ogólnie melodiami, ale ani jedną taką, która zapadała by od razu w pamięć jak najsłynniejsze ich utwory z przeszłości.

Płyta spokojna, nawet odprężająca i fani epickiej strony ISOLE zbyt wiele dla siebie tu nie znajdą.

ocena: 8/10

new 22.02.2023

Przedpremierowa recenzja dzięki uprzejmości wytwórni Hammerheart Records.