Fraise

[Memorius]

Fraise - Hellicornia (2004)

Tracklista:

1. Hellicornia 01:04

2. Set Us Free 05:18

3. Fight with Fire 04:47

4. Ice Cold 04:44

5. Saratoga 04:36

6. July 03:32

7. Profile of the Day 04:25

8. Rise Again 04:59

9. Kings and Queens 05:53

10. X9 02:06

Rok wydania: 2004

Gatunek: Power metal

Kraj: Szwecja

Skład zespołu:

Jesper Max - śpiew

Anders Karlsson - gitara

Simon Lindholm - bas

Patrick Fransson - perkusja

Håkan Ivarsson - instrumenty klawiszowe

FRAISE wystartował w roku 2002 wykorzystując znakomitą koniunkturę na melodyjny power w Szwecji, jednak nie zdołał mimo to podpisać żadnego kontraktu płytowego i swój debiut "Hellicornia" wydał nakładem własnym w lutym 2004 roku.

Zagrali power metal melodyjnego środka, gdzie rycerskiego patosu prawie nie ma, ale i przymilania się do radiowej publiczności rockowej także specjalnie nie ma. Tak prezentują się szybkie i żwawo zagrane Set Us Free, Fight with Fire czy Profile of the Day, a przecież gotycko-symfoniczne klimatyczne intro Hellicornia może wskazywać, że usłyszymy tu zupełnie inną muzykę. Tak to w pewnym stopniu przypomina to, co niebawem na swoich albumach zaprezentował inny szwedzki power metalowy zespół - DREAMLAND. Dosyć blisko do tej konwencji jest także w innym dosyć szybkim i miarowo odegranym Rise Again. Gdy jednak jest więcej heroicznego ducha, jak w dostojniej galopującym Ice Cold, grupa jawi się jako kompetentny zespół power metalowy głównego rycerskiego nurtu. Potwierdza swoje spore możliwości i umiejętności w podobnie zagranym i nasyconym dramatyzmem Saratoga. Wzorem innych zespołów, na płycie umieszczony został balladowy song July z gitarą akustyczną i starannie zaplanowanymi partiami klawiszowymi w para symfonicznym stylu i jest to kompozycja poprawna, ale nie porywa i nie porusza. Także wzorowany na rycerskiej klasycznej odmianie power metalu szwedzkiego, najdłuższy na tym LP Kings and Queens jest co najwyżej dobry, bo i melodia niezbyt atrakcyjna i dzieje się tu raczej niewiele, choć są miejsca gdzie wydaje się, że to jakoś bardziej majestatycznie się rozwinie, jak po solo gitarowym przypominającym te z IRON MAIDEN.

Trzeba przyznać, że wykonanie jest bardzo dobre. Jesper Max jako wokalista sprawdza się, gra gitarzysty Andersa Karlssona jest w solach nieraz po prostu finezyjna i tu przykładem jest partia instrumentalna z Saratoga.

Poważnym mankamentem jest tu kiepska produkcja, choć przecież mastering wykonał solidny inżynier dźwięku Rickard Monsén. Ten stalowy i dosyć chłodny szwedzki power metalowy sound został tu doprowadzony do skrajności i wyszło to płasko i sucho w każdym aspekcie. Negatywnie wpływa to na ogólny odbiór całości.

Album, choć dobry, został przyjęty dosyć obojętnie nawet w Szwecji i w rezultacie tego, a także wobec problemów organizacyjnych ten skład FRAISE się rozleciał. Lider - perkusista Patrick Fransson musiał zebrać poza klawiszowcem zupełnie nowy zestaw muzyków i następna płyta okazała się dopiero kilka lat później.

ocena: 7,7/10

new 3.08.2023