Project Arcadia

[Memorius]

Project Arcadia - Of Sins and Other Tales (2024)

tracklista:

1.Rusty Cage 04:49

2.Of Sins Part I: Envy 04:38

3.Sweet Scented Madness 04:54

4.The Portrait 06:11

5.Of Sins Part II: Pride 04:05

6.To My Muse 04:35

7.The Forgotten Ones 04:28

8.The Hourglass 06:41

9.Of Sins Part III: Greed 04:49

10.Of Sins Part IV: Anger 03:23

rok wydania: 2024

gatunek: melodic progressive power metal

kraj: Bułgaria/ International

skład zespołu:

Deibys Artigas - śpiew

Płamen Uzunow - gitara

Milczo Kolew - gitara

Rich Gray - gitara basowa

Fabio Alessandrini - perkusja

Po dziesięciu latach powraca Płamen Uzunow ze swoim Projektem Arcadia. To nie jest po prostu odnotowanie faktu dotyczącego mało znanej bułgarskiej sceny metalowej - to jest wydarzenie światowego formatu. Uzunow tym razem zebrał skład zdecydowanie bardziej międzynarodowy i są to nazwiska rozpoznawalne na pewno, jeśli chodzi o sekcję rytmiczną. Włoch Fabio Alessandrini grał z Watersem w ANNIHILATOR, a od 2022 występuje w słynnym niemieckim rock/metalowym BONFIRE, Rich Gray też współpracował z ANNIHILATOR, a na co dzień występuje w brytyjskim progressive metalowym AEON ZEN. Milczo Kolew to znakomity bułgarski shred master, a Deibys Artigas Venegas z Wenezueli... O nim za chwilę.

Album ukazał się nakładem własnym, pod szyldem PA Music 30 stycznia.

Jest to album hipnotyzujący, jest to album zniewalający melodiami, jest to album zadziwiający techniką wykonania, jest to album zachwycający poziomem realizacji dźwięku (szwedzki Mistrz Marko  Tervonen).

Jest to album, od którego się oderwać nie można, bo śpiewa tu jeden z najwspanialszych głosów na metalowej scenie, Deibys Artigas Venegas z Wenezueli. Być może w Wenezueli odkryli go już dawno, ale Wenezuela to nie jest metalowa, powszechnie rozpoznawalna potęga. Tu odkrył go dla świata Płamen Uzunow i jak się okazuje, nie trzeba Urbana Breeda, by stworzyć muzyczne widowisko na światowym poziomie. Wspaniały, wspaniały głos i tu opisywać go nie ma sensu, bo trzeba go po prostu posłuchać. Posłuchać w openerze Rusty Cage i wszystko staje się jasne. Kapitalna melodia, niesamowity refren Rusty Cage... Często tak jest, że ta pierwsza kompozycja jest po prostu najlepsza i potem bywa różnie, gdy mamy do czynienia z progressive melodic power metal. Nie tym razem, bo tu jest dziesięć killerskich melodii i dziesięć killerskich refrenów. Często się to rozpoczyna niewinnie, jakby w pewnym oderwaniu od tego, co stanowi zasadniczą treść kompozycji, ale to jest już taki progresywny metalowy chwyt, który w PROJECT ARCADIA ekipa opanowała do perfekcji. Często jest też tak, i to dotyczy głównie grup włoskich i amerykańskich, że w tym stylu wkrada się dosyć szybko monotonia wykorzystywania jednego klimatu, jednego tempa. Tu jest bogato, jest różnorodnie, bo jest to złożony z czterech części Of Sins, gdzie Part I Envy to klasyczny, melodyjny progressive power metal o wielkiej przystępności, a ostatnia Part IV: Anger to dynamiczny heavy power metalowy numer w nowocześnie podanej formie. Kapitalny jest tu Fabio Alessandrini i niesamowite partie rozgrywa. Nic dziwnego, że jest tak rozchwytywany w ostatnich latach także jako gość specjalny i muzyk sesyjny. Bas jest w takiej muzyce bardzo ważny. Tu Rich Gray punktuje idealnie, zawsze we właściwym miejscu i czasie, i to jest ten styl, który prezentuje w AEON ZEN, styl progresywnego wykorzystania gitary basowej, jako instrumentu wychodzącego poza ramy sekcji rytmicznej. Taki skromny jest lider Płamen. On tu się nigdzie nie pcha przed zespół, nigdzie się specjalnie nie afiszuje swoimi umiejętnościami... Sola zagrał w większości Milczo Kolew i aż dziwne, że ten doskonały technicznie sheder nie pojawił się wcześniej w żadnym metalowym zespole. Elegancja i finezja jego gry momentami zapiera dech w piersiach. I tak grają zmieniając klimaty, ale nie zmieniając swojej tożsamości przepiękny, łagodniejszy i nastrojowy The Portrait.

Z rockowymi akcentami AOR w refrenie, grają monumentalny, poetycki The Hourglass, grają wszystkie pozostałe utwory, a Deibys Artigas czaruje, czaruje, czaruje..

Czasem, gdy ciężko coś sensownego powiedzieć w podsumowaniu po wysłuchaniu takiej muzyki, trzeba po po prostu napisać - jestem kompletnie pozytywnie zniszczony!

Absolutna ekstraklasa światowa.

ocena: 10/10

new 31.01.2024