Rifforia

[Memorius]

Rifforia - Axeorcism (2024)

tracklista;

1.A Game That You Don't Understand 03:34

2.Sea of Pain 03:30

3.Well of Life 04:29

4.Built to Destroy 03:31

5.The Devil's Sperm 03:49

6.CC Cowboys 05:03

7.Evilized 03:14

8.Rifforia 03:46

9.Welcome to Hell 03:16

10.Death Row Child 03:24

rok wydania: 2024

gatunek: heavy/power/thrash

kraj: Szwecja

skład zespołu:

Nils Patrik Johansson - śpiew

Markus Bengts - gitara, gitara basowa

Petrus Granar - gitara

Nils Fredrik Johansson - perkusja

Raczej bez większego powodzenia działał w latach 2007 - 2015 thrash metalowy BROTHER TUCK, w 2009 przemianowany na TUCK FROM HELL, gdzie jako perkusista występował Nils Fredrik Johansson, syn Mistrza Nilsa Patrika Johanssona, którego zasług dla metalu światowego przypominać tu nie trzeba. Potem wokół tego zespołu zaległa cisza, a w roku 2016 zmienił on ponownie nazwę na RIFFORIA. Ostatecznie Nils postanowił dołączyć do, w połowie teraz rodzinnej, formacji i w lutym 2024 wytwórnia Metalville zaprezentowała pierwszy album RIFFORIA z Borlänge.

Jest tu muzycznie trochę inaczej niż tam, gdzie do tej pory Nils Patrik Johansson się pojawiał. Tu mamy bezkompromisowy heavy/power/thrash, zarazem melodyjny, jak ponury i miejscami umiarkowanie brutalny. Nils odnajduje się w takim stylu znakomicie i jest to jeden z jego najlepszych wokalnych występów w karierze. Jest to tym bardziej godne podkreślenia, że ściana gitarowa jest wręcz pancerna i przebić się przez taką, a co dopiero górować nad nią, to sztuka niełatwa i żadne sztuczki na stole mikserskim tego nie stworzą.

Jest poza mocą przekazu bardzo dużo znakomitych melodii w posępnym stylu i na pewno zaprezentowany na kapitalnym teledysku The Devil's Sperm to absolutny hit i w kategorii tego co chciał przekazać RIFFORIA. Mordercze sola gra na tej płycie Petrus Granar, który zaczynał właśnie w BROTHER TUCK jako "Shredder", a sławę zdobył w CIVIL WAR. Także otwierający A Game That You Don't Understand gniecie przepotężnie i to jest prawdziwy atrakcyjny heavy/thrash, gdzie się jeńców nie bierze. I tyle w tym melodii! Bezwzględnie wbijają w ziemię w miarowym, ponurym i ascetycznym Well of Life, wyborny heavy/thrash grają w szybkim i klimatycznym Built to Destroy krusząc czaszki pozerów i jeszcze bardziej je kruszą w dynamicznym Evilized, przypominającym dokonania METALLICA z połowy lat 80tych. Korzystają także z estetyki najlepszych death/thrashowych ekip, takich jak MONSTROSITY czy SINISTER w brutalnym atakowaniu technicznie zaawansowanymi riffami w Sea of Pain oraz  Rifforia i to jest naprawdę zniszczenie! Do tego jakże bojowa i epicka melodia jest w Rifforia i apokaliptyczne solo gitarowe!

Ostro, praktycznie w stylu death/thrashowym, w natarciach gitarowych agresywnie atakują w Welcome to Hell oraz w Death Row Child i ta końcówka albumu jest i najszybsza, i nasycona największą dawką melodyjnej brutalnej energii.

Tak trochę poza głównym nurtem albumu stoi CC Cowboys i to raczej takie przypomnienie tego, co robi CIVIL WAR oraz SABATON, z jeszcze jednym epickim refrenem w stylu tych ekip. Bardziej klasyczny heavy metal i także na świetnym poziomie. Piękna część instrumentalna! Jest to zresztą pierwsza publicznie zaprezentowana kompozycja zespołu i gdyby sądzić po niej, to można by odnieść wrażenie, że pojawił się kolejny klon CIVIL WAR...

Tak jednak nie jest, RIFFORIA gra muzykę oryginalną, ze świeżym spojrzeniem na ograne już motyw heavy/thrashu z gracją i elegancją wciskając słuchaczy w ziemię. Wykonanie znakomite, a młodszy z Johanssonów spisuje się świetnie, choć na pewno pozostaje w cieniu mocarnych gitar i posępnego śpiewu ojca. Martin Haglund, dawny członek ASTRAL DOORS zrobił mix i mastering, którego nie powstydziliby się najwięksi światowi spece od tworzenia soundu heavy/power/thrash.

Wyborna propozycja tego zespołu. Miejscami zdumiewająca, po prostu. Wypada tylko czekać na więcej takiego grania w wykonaniu RIFFORIA.

ocena: 9,5/10

new 28.02.2024