Shadowkeep

[SteelHammer]

Shadowkeep - The Hourglass Effect (2008)



Tracklista:
1. Shadowkeep 05:55     
2. Incisor 04:44     
3. Ten Shades of Black 04:18     
4. Riot on Earth 05:29     
5. Six Billion Points of Light 04:25     
6. Waiting for the Call 05:22     
7. As the Hourglass Falls 04:45     
8. Leviathan Rising 06:00     
9. Heart Shaped Stone 02:54     
10. With Force We Come 04:52     
11. How Many Times Have We Tried to Save the World 03:07

Rok wydania: 2008
Gatunek: Heavy/Power Metal
Kraj: UK

Skład zespołu:
Richie Wicks - śpiew
Chris Allen - gitara
Nicki Robson - gitara
Stony Grantham - bas
Dave Edwards - perkusja (muzyk sesyjny)

Kryzys brytyjskiej sceny metalowej nie ominął SHADOWKEEP i niedługo po wydaniu A Chaos Theory odszedł Rogue M. razem z sekcją rytmiczną. To był ciężki czas dla zespołu, przewinęło się przez niego wielu muzyków z USA i Wysp, ostatecznie wokalistą został Richie Wicks, który przez chwilę zastępował Rogue M. w 2002 roku, ale odszedł jeszcze w tym samym roku z powodu zobowiązań względem  TYGERS OF PAN TANG.

Materiał powstawał długo, po starej znajomości na perkusji zagrał Dave Edwards jako muzyk sesyjny, a trzeci album wydała nieznana i młoda niderlandzka wytwórnia Melissa Records 21 listopada 2008 roku.

Sekcja rytmiczna gra tutaj bez zarzutu, grając tutaj w stylu JUDAS PRIEST z lat 80. ze skromnymi nawiązaniami do sceny USA, najbardziej to słychać w najlepszym choć topornym Ten Shades of Black, ale Incisor to już próba mieszania brytyjskiego pojmowania heavy metalu z Zagłębiem Ruhry. No nie wyszło to najlepiej, za mało power, aby porywać, i zbyt toporne, aby melodia wyróżniała się na tle tego wszystkiego.

Od strony gitarowej Allen i Robson grają z większą werwą i swoją grą chyba starają się tutaj nadrabiać brak interesujących melodii, pasażami bardziej progressive metalowymi próbują odciągnąć uwagę od tego, jak proste jest to granie. Tego przykładem jest Shadow Keep i szczególnie Riot on Earth, w którym Richie Wicks bardzo się męczy i nie pasuje kompletnie do takiej muzyki. DISTANT THUNDER jest słyszalne, ale jednak bez kunsztu gitarowego.

Co do samego Wicksa, to słychać, że to wokalista sprawny, ale ma głos zdecydowanie rockowy, jak TYGERS OF PAN TANG tamtego okresu, heavy power z inspiracjami LIEGE LORD czy CRIMSON GLORY są poza jego zasięgiem, ale w With Force We Come sprawdza się dobrze, nawet jeśli jest to manieryczne.

Rockową duszę chyba też wypatrzyli Allen i Robson, skoro jest tutaj nie jedna, nawet nie dwie, a trzy ballady. Six Billion Points of Light oraz Heart Shaped Stone są do siebie bardzo podobne w wykonaniu i grze gitary akustycznej i nawet nie ma sensu porównywać tego do hiciorów CHARIOT. Na plus wybija się How Many Times Have We Tried to Save the World. Może to nie jest poziom mocy HOUSE OF LORDS czy PHENOMENA, ale to tutaj Richie Wicks błyszczy. W ramach ciekawostki, to na pianinie zagrał tutaj Richard West z THRESHOLD.

Brzmienie jest typowo brytyjskie i Karl Groom z niczym tutaj nie eksperymentował. Brzmi to dobrze, selektywnie i niewiele jest do zarzucenia.
Ten LP to pocztówka kryzysu sceny brytyjskiej, którego eklektyzm jest najmniejszym problemem. Wybór wokalisty ogólnie chybiony, trzy różne wizje metalu i żadna nie została zrealizowana na poziomie chociażby przeciętnym, ale przede wszystkim wtórność i brak melodii, przypominający schyłek NWOBHM, co próbowali maskować progressive metalowymi aranżacjami na próżno.
Bardzo słaba promocja albumu i zamknięcie wytwórni jakiś czas po wydaniu tego LP sprawiły, że pierwsze wydanie ma jakąś wartość kolekcjonerską.
Muzyka to jednak nie są karty z przemiłymi stworkami do grania, zbierania i wymieniania, gdzie bycie limitowanym jest atutem. Tutaj najważniejsza jest treść, a ta jest tutaj niestety przeciętna z niewielką wartością artystyczną.


Ocena: 5/10

SteelHammer