Eidon

[SteelHammer]

Eidon - Stolen Time (2018)



Tracklista:
1. Introduction 00:30     
2. A Thousand Stars 04:09     
3. Whisper 04:04     
4. Unexpected World 05:13     
5. Just like You 03:50     
6. Landscape of This World 03:32     
7. Twinkling Lights 03:40     
8. Interlude 01:57     
9. Lost Time 03:30     
10. For Several Nights 03:41     
11. Dust of Hope 04:54     
12. European Pyramid 03:37     
13. Ave Maria 05:57

Rok wydania: 2018
Gatunek: Symphonic Power Metal
Kraj: Francja

Skład zespołu:
Gabrielle Morché - śpiew
Thibaut Lemoine - gitara
Sébastien Gané - gitara
Geoffrey Fourmis - bas
Damien Morand - perkusja
Cécile Vollet - instrumenty klawiszowe

Na kolejny album EIDON przyszło poczekać sześć lat, ale w końcu, dzięki udanej kampanii i sfinansowaniu nagrań przez społeczność, wydano drugi LP nakładem własnym 21 czerwca 2018 roku.

Trudno uwierzyć, że to ten sam zespół, który na debiucie kurczowo trzymał się stylistyki NIGHTIWSH i niepewną wokalistką, której manieryczność mogła utrudniać odbiór. Tym razem jest muzyka bardziej podniosła, nie tak jednowymiarowa i jednoplanowa jak w 2012 roku. Aranżacje są bogatsze, tak jak gra gitarzystów, a Gabrielle Morché śpiewa delikatnie bez ekstatycznych, niemal groteskowych wysokich zaśpiewów, co słychać już w znakomicie poprowadzonym A Thousand Stars, w którym znakomicie słychać głęboki, metaliczny bas. Produkcja delikatna, ale selektywność typowo francuska i jest to sound zdecydowanie bardziej atrakcyjny od tego, co można było usłyszeć na debiucie.

Whisper to kolejny mocarny hit z cudownym akcentem neoklasycznym, delikatnie malowanym w tle przez gitarę i uroczym, łatwo wpadającym w ucho pastelowym refrenem. LP jest bardziej spójny od poprzedniego, z większą ilością hitów, Unexpected World czaruje motywem ancient jak EDENBRIDGE, podobnie zniewala magią European Pyramid, rewelacyjny jest nowoczesny Just Like You z nakładkami wokalnymi i rozwijającym się w power metal refrenie. Podniosły, delikatnie melancholijny Landscape of this World jest znakomity od początku do końca, w prostej, chwytliwej i wyrazistej melodii i refrenie. Bogato zaaranżowany Twinkling Lights jest dobry, ale przepych w dalszych planach spycha na dalszy plan refren i chyba nie taki był zamiar. Odstaje też bardziej rockowy For Several Nights, zbyt pastelowy i chwilami krużgankowy. Znakomity jest za to Lost Time w klimatach Century Child - Once, dobry jest Dust Of Hope, głównie dzięki planom klawiszowym.

Punktem kulminacyjnym jest Ave Maria, delikatnie mroczny i jest tutaj coś z delikatniejszej wersji ADAGIO. Zakończenie albumu ciekawe i znakomicie zrealizowane ze stopniowym budowaniem napięcia i ciekawym refrenem. Chłodnym, ale natychmiast zapadającym w pamięć.

O ile na debiucie można było mówić o grupie dobrych rzemieślników, tak tutaj wznieśli się na wyższy poziom, prezentując więcej Francji w orkiestracjach i klimacie, nie przesadzając zbytnio z elitarnością. Poziom wykonania nie jest tak pokrętny i technicznie dopracowany w najdrobniejszych szczegółach przy łączeniu wielu gatunków, ale ozdobniki gitarzystów są tutaj ciekawsze, tak jak sekcja rytmiczna i ozdobniki klawiszowe. Współpraca godna szacunku. Płyta podobna do debiutu, ale zagrana na znacznie wyższym poziomie oraz bardziej dopracowana w kwestii melodii i refrenów.

Po tym LP o zespole ucichło i od 2020 roku nie przejawia żadnej aktywności, a muzycy nie pojawili się w innych grupach.

Ocena: 9.2/10

SteelHammer