Dagor Sorhdeam

[SteelHammer]

Dagor Sorhdeam - Remnants (2024)



Tracklista:
1. Gates of Fate 04:41     
2. Saint Brave 05:32     
3. Face the End 05:40     
4. Redemption 04:13     
5. Lost Souls 04:07     
6. Age of Faith 04:30     
7. Retaliation 04:36

Rok wydania: 2024

Gatunek: Epic Power Metal

Kraj: Brazylia

Skład zespołu:

Gus Castro - śpiew

Bruno Sena - gitara, bas

Alex Cristopher - perkusja

Fe Nabhan - instrumenty klawiszowe, orkiestracje

Lata mijają, a skład się nie zmienia. Po trzech latach studyjnego milczenia przyszła pora na trzeci album, który wydany został wydany 1 marca 2024 roku.

Tym razem jest więcej progressive metalu w aranżacjach, klimat jest zdecydowanie chłodniejszy, bliski temu z ADAGIO (Saint Brave) czy X-OPUS (Face the End). Nadal jest to muzyka dumna, ale z dozą melancholii, którą znakomicie wykorzystują w każdej kompozycji, tworząc tym samym przestrzenne refreny, jak ten w Redemption z pięknymi klawiszami, tworzącymi plany dalsze. Te zmiany słychać już w bardzo udanym Gates of Fire z bezbłędnymi jak zwykle solami. Na pierwszym planie jest jednak Gus Castro, który tym razem jest bardziej poetycki, nadal trzymając się swojego szorstkiego, jakże wspaniałego, epickiego śpiewu. Kompletnie miażdży w Saint Brave, niszczą w masywnym Face the End, a Lost Souls to cudowne nawiązanie do poprzednich LP z obłędnym, power metalowym refrenem, jakże nostalgicznym i wzruszającym. Ile w tym ADAGIO, jaki wysmakowany shred oferuje tu Sena. Alex Cristopher tym razem lekko wycofany, ale jego przejścia są nadal wzorowe, a perkusja pełna mocy.

Fe Nabhan stworzył tutaj wspaniałe tło dla masywnej gitary i kruszącej mury perkusji. Jego gra wydaje się bogatsza niż na LP wcześniejszych, a na pewno bardziej naznaczona. Epicki klimat wylewa się z Age of Faith, a Retaliation to ładne, nostalgiczne zakończenie tej płyty z mocnym, dalekosiężnym refrenem.

Brzmienie jak zwykle w DAGOR SORHDEAM nie rozczarowuje, gitary rozdzierają ostrością, perkusja ma fantastycznie ustawione talerze, a Gus Castro to Mistrz przez duże M.

To nie jest album długi, trzymający się tradycyjnej długości longplaya, ale jest tutaj niemal perfekcyjne stężenie wszystkiego, co w DAGOR SORHDEAM jest najlepsze.

Ocena: 9.5/10

SteelHammer