Impellitteri

[SteelHammer]

Impellitteri - War Machine (2024)



Tracklista:
1. War Machine 03:34      
2. Out of My Mind (Heavy Metal) 04:21      
3. Superkingdom 04:03      
4. Wrath Child 03:05       
5. What Lies Beneath 04:28      
6. Hell on Earth 03:42      
7. Power Grab 03:45       
8. Beware the Hunter 04:26      
9. Light It Up 04:00      
10. Gone Insane 03:59      
11. Just Another Day 03:44

Rok wydania: 2024
Gatunek: Heavy/Power Metal
Kraj: USA

Skład zespołu:
Rob Rock - śpiew
Chris Impellitteri - gitary, instrumenty klawiszowe
James Amelio Pulli - gitara basowa
Paul Bostaph - perkusja

Amerykański Mistrz Shredu powraca z nowym materiałem i nowym perkusistą, Paulem Bostaphem, którego przedstawiać nie trzeba. 8 listopada 2024 roku album wydało Frontiers Records.

Twórczość Chrisa Impellitteriego jest niemal jak sinusoida i po każdym przeciętnym czy słabym wydawnictwie pojawiało się lepsze i godne poziomu muzyków tutaj zebranych. Po przeciętnym i głośnym The Nature of the Beast, przyszedł czas na melodyjny, lekki i nawiązujący do Stand in Line i Screaming Symphony "War Machine".

Otwarcie tytułowym War Machine to najbardziej klasyczne otwarcie albumu, jakie można było wymarzyć. Jest ostro, melodyjnie, neoklasyczny shred Chris Impellitteri jak zwykle robi wrażenie w tym heavy/power metalu inspirowanym RAINBOW, jakże przecież dla niego charakterystycznym. Jest lekko i luźno w niezbyt oryginalnym, ale porywającym  Out of My Mind, który bez wątpienia ma być koncertowym wymiataczem w stylu ALCATRAZZ. Paul Bostaph na tym albumie gra znakomicie i z niesamowitą finezją, o którą wielu mogło go nie podejrzewać. Gra zdecydowanie pełna energii, ale i z wyczuciem konwencji, jest nawet powrót do thrash metalowych zagrywek z System X w bardzo dobrym Superkingdom ze znakomitymi szarżami basowymi Pulliego, najlepszy Chris jest jednak w szybszych kompozycjach, jak Wrathchild, znów z lekko thrash metalową manierą i mrocznym klimatem i cudownym, epickim solem gitarowym.

What Lies Beneath to klasyczny killer w stylu IMPELLITTERI i słucha się go z nieukrywaną przyjemnością, od znakomitego, atomowego wybuchu gitarowego lidera, wbijającego się w pamięć refrenu, znakomitej pracy sekcji rytmicznej o chirurgicznej precyzji i znakomitej formie Rob Rock, który na tym albumie jest bezbłędny. Nie jest krzykaczem jak w 2018 roku, który musi się męczyć, aby przebić się przez głośną gitarę i sekcję rytmiczną. Jest w formie znakomitej, chociaż nie jest to LP tak ciężki i masywny jak Venom. Klasycznie i christian metalowo jest w nośnym Power Grab, którego refren mógł być jednak lepszy, mimo to utwór można uznać za udany w manierze heavy power metalowej, z tych mniej przystępnych w dyskografii zespołu.

Beware The Hunter jest solidny w ekspozycji melodii i zagrany wyjątkowo spokojnie i delikatnie szalony Light It Up jest całkiem udany w stylu klasycznego IMPELLITTERI, podobnie jak nośny Gone Insane w stylu Screaming Symphony.

Pewną dozą nowoczesności jest Just Another Day, zagrany spokojnie, w którym jest coś z Cruch i System X... Oraz niepotrzebnych unowocześnień w stylu Pedal To The Metal.

IMPELLITTERI nigdy nie brzmiało lepiej, a to zasługa Mistrza Jacoba Hansena. Znakomite brzmienie, z dozą thrash metalowego, amerykańskiego pazura.

Może nie jest to album tak nośny, jak Venom czy zjawiskowy, jak Screaming Symphony, ale Chris Impellitteri stanął na wysokości zadania i skomponował album więcej niż bardzo dobry, chociaż nie obeszło się bez kompromisów.

W wywiadach Chris podkreślał, że ten album zawiera taką muzykę, jaką chciał zagrać bez ścigania się z nowymi trendami i w większości jest to prawda. Elegancki przekrój bogatej twórczości IMPELLITTERI.

Cytując Out of My Mind - "let the music do the talking".

Ocena: 9.5/10

SteelHammer