DT
16.06.2018, 13:25:21
Annihilator - All For You (2004)
![[Obrazek: R-1951637-1481713015-3678.jpeg.jpg]](https://img.discogs.com/Y2GY5gqF0MERJi25dWwpJD0xFw4=/fit-in/600x600/filters:strip_icc():format(jpeg):mode_rgb():quality(90)/discogs-images/R-1951637-1481713015-3678.jpeg.jpg)
Tracklista:
1. All For You 04:29
2. Dr. Psycho 07:03
3. Demon Dance 05:12
4. The One 04:35
5. Bled 06:20
6. Both of Me 08:08
7. Rage Absolute 04:46
8. Holding On 04:06
9. The Nightmare Factory 05:40
10. The Sound of Horror 07:40
Rok wydania: 2004
Gatunek: Heavy Power/ Thrash Metal
Kraj: Kanada
Skład:
Dave Padden - śpiew
Jeff Waters - gitara, bas
Mike Mangini - perkusja
Ocena: 2,5/10
Tracklista:
1. All For You 04:29
2. Dr. Psycho 07:03
3. Demon Dance 05:12
4. The One 04:35
5. Bled 06:20
6. Both of Me 08:08
7. Rage Absolute 04:46
8. Holding On 04:06
9. The Nightmare Factory 05:40
10. The Sound of Horror 07:40
Rok wydania: 2004
Gatunek: Heavy Power/ Thrash Metal
Kraj: Kanada
Skład:
Dave Padden - śpiew
Jeff Waters - gitara, bas
Mike Mangini - perkusja
Umartwiajcie się! Oczywiście w ramach pokuty tylko "All For You ".
Wydawać by się mogło, że Remains w swojej koncepcji jest najgorszym pomysłem Watersa, ale pomysłowość ludzka nie zna granic. Pop & rap = metal scrap.
To udowadnia numer tytułowy, jaki serwuje nam pan Padden do spółki z Watersem i panem Mikem Mangini. Przetrwaliście ten numer? "Dr. Psycho" się przyda, bo jest kilka chwil ANNIHILATORA. Oczywiście łzawe zaśpiewy Paddena w refrenach natychmiast otrzeźwiają mających nadzieję... Do tego te ryki, a potem śmiechy itd. Po prostu beznadzieja. Gitara Watersa jest tu ciekawa, ale to nie wystarcza. "Demon Dance" pędzi donikąd... Choć Waters momentami wygrywa cudeńka.
Ja oczywiście rozumiem ogólną intencję. To mam być szalone i psychodeliczne, ale czy koniecznie kosztem zdrowych zmysłów i nerwów słuchacza?
"The One"... Czy to najgorsza ballada ANNIHILATOR - niech romantycy o tym decydują, nie ja. "Bled" posiada wszystkie mankamenty poprzednich utworów, ale niestety nie ma ich zalet. "Both of Me" od około 5 minuty raduje i ratuje, ale to minuta sensownego grania. Nawiązania do Never Neverland wręcz karykaturalnie tu skrzywione...
To, co słychać w refrenie "Rage Absolute" zmusza do zażycia pewnej dawki dowolnych środków uspokajających. Ewentualnie można posłuchać następnego "Holding On" lub - co jest wyjściem lepszym - poprosić kogoś o zdzielenie pałą w łeb w celu pozbawienia przytomności. Zaoszczędzi to nam słuchania scrap rapu w "The Nightmare Factory". W przypadku, gdy jesteśmy jednak przytomni "The Sound of Horror" możemy posłuchać. Nie ma tam Paddena, co już podnosi ocenę tego numeru o punkt lub dwa w górę. Można jedna te 5 minut poświęcić na rozmowę z rodziną lub sprzątanie czy inna pożyteczną czynność.
Winni powinni być ukarani słuchaniem tej płyty, resztę przestrzegam... Godzina straconego czasu.
Wydawać by się mogło, że Remains w swojej koncepcji jest najgorszym pomysłem Watersa, ale pomysłowość ludzka nie zna granic. Pop & rap = metal scrap.
To udowadnia numer tytułowy, jaki serwuje nam pan Padden do spółki z Watersem i panem Mikem Mangini. Przetrwaliście ten numer? "Dr. Psycho" się przyda, bo jest kilka chwil ANNIHILATORA. Oczywiście łzawe zaśpiewy Paddena w refrenach natychmiast otrzeźwiają mających nadzieję... Do tego te ryki, a potem śmiechy itd. Po prostu beznadzieja. Gitara Watersa jest tu ciekawa, ale to nie wystarcza. "Demon Dance" pędzi donikąd... Choć Waters momentami wygrywa cudeńka.
Ja oczywiście rozumiem ogólną intencję. To mam być szalone i psychodeliczne, ale czy koniecznie kosztem zdrowych zmysłów i nerwów słuchacza?
"The One"... Czy to najgorsza ballada ANNIHILATOR - niech romantycy o tym decydują, nie ja. "Bled" posiada wszystkie mankamenty poprzednich utworów, ale niestety nie ma ich zalet. "Both of Me" od około 5 minuty raduje i ratuje, ale to minuta sensownego grania. Nawiązania do Never Neverland wręcz karykaturalnie tu skrzywione...
To, co słychać w refrenie "Rage Absolute" zmusza do zażycia pewnej dawki dowolnych środków uspokajających. Ewentualnie można posłuchać następnego "Holding On" lub - co jest wyjściem lepszym - poprosić kogoś o zdzielenie pałą w łeb w celu pozbawienia przytomności. Zaoszczędzi to nam słuchania scrap rapu w "The Nightmare Factory". W przypadku, gdy jesteśmy jednak przytomni "The Sound of Horror" możemy posłuchać. Nie ma tam Paddena, co już podnosi ocenę tego numeru o punkt lub dwa w górę. Można jedna te 5 minut poświęcić na rozmowę z rodziną lub sprzątanie czy inna pożyteczną czynność.
Winni powinni być ukarani słuchaniem tej płyty, resztę przestrzegam... Godzina straconego czasu.
Ocena: 2,5/10
NIE JESTEM ATEISTĄ - WIERZĘ W HEAVY METAL
"Only The Strong Survive!"
"Only The Strong Survive!"