Arrayan Path

[Memorius]

Arrayan Path - Ira Imperium (2011)



Tracklista:
1. Dies Irae 04:32
2. Gnosis of Prometheus 03:47
3. Ira Imperium (The Damned) 04:15
4. Kiss of Kali 04:02
5. Katherine of Aragon 06:26
6. 77 Days ’til Doomsday 04:20
7. Emir of the Faithful 05:31
8. Hollow Eyes of Nefertiti 05:54
9. Amenophis 03:26
10. Lost Ithaca 05:25
11. I Sail Across the Seven Seas 04:50
12. The Fall of Mardonius 06:27
13. The Poet Aftermath 04:11

Rok wydania: 2011
Gatunek:
Kraj: Cypr

Skład zespołu:
Nicholas Leptos - śpiew
Alexis Kleidaras -gitara
Socrates Leptos - gitara
Vagelis Maranis -bas
Stefan Dittrich -perkusja
George Kallis - instrumenty klawiszowe
gościnnie :Tony Martin -śpiew

Jest to już trzeci album grupy kierowanej przez Nicholasa Leptosa, drugi wydany jego powrocie z USA i pierwszy pod nieco zmienioną nazwą ARRAYAN PATH , jako że poprzednia ARRYAN PATH budziła nazistowskie skojarzenia choć zespół w żadnym stopniu nie był z ideologią aryjskiej wyższości nigdy powiązany. LP został wydany przez Pitch Black Records w listopadzie 2011.
Obszerny sześcioosobowy skład tej grupy jest ściśle podporządkowany artystycznej wizji muzycznej Leptosa, wizji power metalu epickiego, melodyjnego, przesyconego duchem helleńskim i wzbogaconego o elementy zarówno progresywne jak i zaczerpnięte z innych metalowych podgatunków. Prace nad tym nowym LP rozpoczęły w zasadzie zaraz po nagraniu poprzedniej płyty "Terra Incognita", a nawet jeszcze wcześniej, bowiem pełen pomysłów Leptos fundamenty pod kompozycje przewidziane na tą płytę stworzył już dawno.

Mitologiczno-historycznej warstwie lirycznej towarzyszy odpowiednio dobrana muzyka i ma się wrażenie uczestnictwa w spektaklu barwnym i nasyconym emocjami i patosem.
Ten towarzyszy już od samego początku w podniosłym symfonicznym intro, które następnie przechodzi w pełny "ancient" motywów muzycznych utwór w części zasadniczej, gdzie wolniejsze partie w stylu epic heavy przemieszane są z fragmentami szybszymi typowymi dla power metalu. Taką power metalową kompozycją jest także "Gnosis of Prometheus" bardzo grecką w tym dumnym a niezbyt ciężkim refrenie i towarzyszącym wokaliście chórkom. Leptos jest mistrzem łagodnego ale mocno zagranego power metalu o teatralnym wymiarze i rozmachu. Pod tym względem "Ira Imperium (The Damned)" wypada imponująco, z bogatym tłem, chórami i mieszaniem wodewilu z folklorem w tychże chórach oraz znakomitym gościnnym występem ex wokaliisty BLACK SABBATH Tony Martina.
Folkloru jest także nieco w indyjsko rozpoczynającym się "Kiss of Kali" dynamicznym power metalowym kawałku napędzanym perkusją i z wysokim pełnym rozmachu i ekspresji wokalem Leptosa opowiadającego o okrutnej bogini. Tu też pojawiają się śladowe ilości zagrań progresywnych jakie Leptos wtrąca w swoje kompozycje jakby od niechcenia w nieoczekiwanych momentach. Opowieść o Katarzynie Aragońskiej "Katherine of Aragon" jest ponura, pełna ciężkich riffów, mroczna i tylko śpiew epicki rozjaśnia ten gitarowy mrok zwalistych powerowych miarowo podanych akordów. Jest to dobry utwór, jednak jak na ARRAYAN PATH niezbyt porywający, a i ta druga część z duetem wokalnym damsko-męskim zrobiona przeciętnie, mimo że niewiasta ma bardzo miły dla ucha głos.
"77 Days ’til Doomsday" to z kolei taki sztandarowy szybki i bardzo melodyjny numer powerowy Leptosa z super chwytliwym potoczystym refrenem, ciepły i dodatkowo rozgrzewany klawiszami w tle, do tego znakomite orientalne solo gitarowe i jest to jeden z najbardziej wpadających w ucho numerów z tego albumu."Emir of the Faithful" to bardziej tradycyjny heavy rycerski numer, który trochę zbyt długo rozpoczyna się słuchowiskowym wstępem i wyposażony jest w bojowy refren.
Leptos miesza klimaty i gatunki i już "Hollow Eyes of Nefertiti" to dramatyczny numer z symfonicznymi wstawkami, wokalami mieszanymi, przy czym Leptos śpiewa tu wyjątkowo wysoko. Pięknie prezentuje się tu fragment wolniejszy o charakterze dumnego hymnu. Staroegipskie motywy przeważają w mocnym heavy/power metalowym "Amenophis", gitarowo najcięższym na tej płycie, ale zarazem najprostszym w formie.
W "Lost Ithaca" Leptos tęskni wraz z Odyseuszem za utraconą Itaką, utwór ten ma w znacznej mierze charakter melodic metalowego songu z hard rockowymi inklinacjami i wielkiej epickości tu uświadczyć nie można, za to niezwykle sympatycznie prezentuje się gitara akustyczna.
"I Sail Across the Seven Seas" jest nieco kontrowersyjną próbą łączenia zagrywek progresywnych, melodic metalu i epiki i najlepiej z tego prezentuje się prosty wzniosły i bardzo dostojny refren w tradycyjnym heavy metalowym stylu.
Łagodna rycerska epicka opowieść "The Fall of Mardonius" z chórami męskimi, grzmiącą perkusją, w marszowym tempie znakomicie się rozkręca, a fragment z wykorzystaniem instrumentów jest zrobiony rewelacyjnie. Ogólnie epicki numer, w jakim Leptos łączy z właściwą sobie swobodą tradycyjny heavy metal z power metalem dumnie i z rozmachem zakończony.
Płyta kończy się poetyckim i nastrojowym, znakomicie zaśpiewanym przez Leptosa songiem z MANOWAR w tle, ale z pianinem na pierwszym planie "The Poet Aftermath" i jest to wspaniałe poruszające metalowe dusze zakończenie.

Jest to album bogaty formalnie, wybornie zrealizowany pod każdym względem i to bogactwo dźwięków ujawnia się przez to samoistnie. Wiele planów, to miękkie i ciepłe, to zimne i surowe brzmienie instrumentów i głosu wokalisty. Grupa wśród swoich członków nie ma wybitnych indywidualności, ale ci, którzy z Leptosem grają, tworzą team doborowy i rozumiejący się bez słów.
Może jedynie w tę bogatą muzycznie treść wdarło się nieco eklektyzmu i w porównaniu z poprzednim albumem jest to płyta w odbiorze nieco trudniejsza. Nnadal jest to jednak ten urzekający melodiami i pomysłami ARRAYAN PATH Leptosa, który w obecnej chwili jest jedną z najciekawszych postaci sceny melodyjnego inspirowanego epiką metalu w Europie.

Ocena: 8,7/10

4.11.2011