Nocturnal Rites

[Memorius]

Nocturnal Rites - Afterlife (2000)



Tracklista:
1. Afterlife 05:26
2. Wake Up Dead 03:49
3. The Sinner's Cross 03:48
4. Hell and Back 03:40
5. The Sign 03:50
6. The Devil's Child 03:18
7. Genetic Distortion Sequence 04:01
8. Sacrifice 03:21
9. Temple of the Dead 04:48
10. Hellenium 04:47

Rok wydania: 2000
Gatunek: Power Metal
Kraj: Szwecja

Skład zespołu:
Jonny Lindkvist: śpiew
Fredrik Mannberg: gitara
Nils Norberg: gitara, syntezotory
Nils Eriksson: bas
Owe Lingvall: perkusja
Mattias Bernhardsson: instrumenty klawiszowe


Century Media Records w listopadzie, a wcześniej w sierpniu (Victor) w Japonii wydały kolejny album NOCTURNAL RITES.

Zmiana wokalisty w zespole zbiegła się ze zmianą stylu grania i powstaniem tego, co niekiedy się nazywa "nocturnalowym brzmieniem". To nowe brzmienie w połączeniu z innym rodzajem melodii, jakie zespół zaprezentował na tym LP, wyodrębniło zespół z dywizjonu melodic power metalowych grup i NOCTURNAL RITES stał się swoisty i trudny do podrobienia.
Lindqvist zaprezentował inny styl wokalny od poprzednika pokazując śpiew może mniej technicznie doskonały, ale bardziej agresywny i nieprzewidywalny.
Gitary tym razem zupełnie inne, ciężkie masywne o stalowym brzmieniu, ponurym i bezdusznym. Nie ma tu miejsca na jasny i słoneczny sound dwóch poprzednich albumów. Nie ma też miejsca na te wycyzelowane sola Norberga, pełne neoklasycznych i hard rockowych odniesień. Ogólnie solówek tu prawie nie ma. Zastąpiły je nieraz zupełnie oderwane od głównych melodii skomplikowane serie dźwięków, nieraz dalekich od tych do jakich przyzwyczaja gitara w podobnym graniu. Podobną role pełnią klawisze. Bernhardsson gra zupełnie inaczej, wypełniając przestrzeń dźwiękami z pogranicza muzyki elektronicznej, pokręconymi i wyeksponowanymi w zaskakujących miejscach. Mocny bas i bardzo starannie przygotowane partie perkusji dopełniają całości.

Czy mamy wobec tego płytę eksperymentalną, dla wąskiego grona słuchaczy?
Gdyby takich kompozycji jak „Hellenium” było więcej, lub stanowiły one podstawę zawartego materiału, zapewne tak by było. Jednak NOCTURNAL RITES pozostaje zespołem znakomitych melodii. Tym razem nie są to melodie wyjęte z typowo rockowej rzeczywistości jak na poprzednim LP, nie są też przekształconymi z debiutu melodiami magii i miecza. Są bardzo chwytliwe wsparte świetnymi chórkami w refrenach, jak w „Wake Up Dead”, „The Sinner's Cross” czy też w nieco mniejszym stopniu w „Afterlife”.
”Afterlife” jest zresztą tu najbardziej standardową kompozycją power metalową i być może ten zabieg – „Afterlife” na początku i „Hellenium” na końcu ma określone znaczenie, pokazując, że zespół świadomie przechodzi do nowego etapu swojej twórczości. ”The Devil's Child” jest jeszcze takim utworem epoki poprzedniej, „Genetic Distortion Sequence” już zdecydowanie zwiastuje to co będzie w przyszłości. Zespół, mimo nowoczesnego podejścia nie kryje fascynacji starym heavy metalem lat 80tych w postaci BLACK SABBATH z Martinem. Echa tej muzyki są słyszalne w „The Sinner's Cross” chociażby i nie tylko tam. Jest też i pewna dawka typowego heavy power, jak w „Temple of the Dead”, który może kojarzyć się z późnym TAD MOROSE.

Niepokojący album, pełny melodii i niespodzianek, który mnie przy pierwszym zetknięciu i porównaniu z poprzednimi płytami nieco zaszokował.
Nowa jakość? Z pewnością i na pewno album inspirujący innych do poszukiwań alternatywnych rozwiązań dla power metalu.

Ocena: 9.5/10

6.10.2007