Pathos

[Memorius]

Pathos - Hoverface (1997)



Tracklista:
1. Mask Of Fear 06:03
2. Hoverface 03:13
3. Wake Up Call 04:39
4. Next Arrival 00:58
5. What Now 04:07
6. Transform 05:37
7. Act on Impuls 03:40
8. Upstream 04:47
9. Monument of Man 04:08
10. Odium Dénouement 02:30
11. Violence Breeds 03:43
12. Scorned 05:06

Rok wydania: 1997
Gatunek: Progressive Heavy Power Metal
Kraj: Szwecja

Skład zespołu:
Stefan Carlsson - śpiew
Daniel Antonsson - gitara
Lennart Specht - gitara
Thomas Antonsson - bas
Esko Salow - perkusja

PATHOS to jeden z mniej znanych zespołów, grających heavy power ze Szwecji, zapewne i dlatego, że ich muzyka jest trudna w odbiorze i mało przystępna jak i dlatego, że okres świetności tego bandu przypada na czas burzliwego rozwoju melodic power metalu w różnych odmianach.
To, co prezentował PATHOS, jest mało z tą gałęzią metalu związane i jeśli szukać analogii, to trzeba by się odnieść zarówno do grania z Bolinas, jak i thrashu, a także amerykańskiego heavy power i klimatycznych odmian metalu z lat 90-tych w progresywnym często ujęciu. Zespół powstał w roku 1995 i pierwsza płyta była owocem dwuletniej pracy, dopracowywania szczegółów, cyzelowania i modelowania muzyki, jaką grupa chciała zaprezentować. Została wydana początkowo  nakładem własnym, a jeszcze w tym samym roku także przez Black Mark Production.
Efekt końcowy jest intrygujący, ale kontrowersyjny.

Gdyby całość albumu opierała się na takim pełnym Patosu ciężkim heavy power, jak otwierający "Mask Of Fear" można by powiedzieć, że PATHOS to nieznana konkurencja dla późnego TAD MOROSE czy MORGANA LEFAY. Potężne riffy, średnie tempo i dostojny, a nawet patetycznie posępny klimat to siła tej znakomitej kompozycji. Takiego oddziaływania nie ma "Hoverface" czy "Wake Up Call", zagrane jakby nieco lżej i z wokalem charakterystycznym dla epickiego doom. Wysoki, czysty śpiew Stefana Carlssona, gdzieś poniekąd inspirowany Marcolinem, w manierze doskonale pasuje do tej muzyki, smutnej i pełnej wewnętrznego napięcia, ale przecież energicznej, mimo prowadzenia tego w średnim tempie. Klimat "Wake Up Call" wskazuje na zainteresowanie grupy muzyką doom i to taką z okolic wczesnego SOLITUDE AETURNUS. Generowanie klimatu to ważny element na tym LP i z pewnością ambientowo-symfoniczny instrumentalny "Odium Dénouement" nie pełni tu roli wypełniacza. Chłodny, pełen podskórnego napięcia heavy powerowy "What Now" pokazuje, jak można grać metal z Bolinas, nie będąc MORGANA LEFAY, tyle że jest tu więcej progresywnego podejścia TAD MOROSE z pierwszego okresu działalności, jednak jest to znacznie cięższe granie. Takie też wrażenie sprawia "Transform" z melancholijnym, ale jaśniejszym i bardziej muzycznie optymistycznym refrenem. W skomplikowanych rytmicznie utworach o nerwowym rytmie, jak "Act on Impuls" czy"Monument of Man", gdzie miesza się epicki doom z heavy power słychać, jak wyśmienicie gra sekcja rytmiczna, jak wiele tu drobnych wartości, zaskakujących przejść i ciekawych rozwiązań w ramach wspierania gitarzystów. Progresywny, zdystansowany emocjonalnie power metal to "Upstream", gdzie są i elementy power doom, charakterystycznego potem dla MEMORY GARDEN. Gitarzyści rozdzielają sola oszczędnie, ale gdy te się pojawiają, są złożone, pokręcone, dołujące i zimne. "Violence Breeds" jest i brutalny i mistyczny poprzez dodanie chórków, jest też zapewne najbardziej w swojej konstrukcji złożony, mimo pozornej masywności i zwartości, ma też najwięcej odniesień do progresywnych eksperymentów w obrębie tradycyjnych form, jakie pojawiły się w USA w tym czasie. Muzyka PATHOS jest trudna i trudny jest też "Scorned" na zakończenie płyty. Ten pełen pędu i emocji utwór jest poniekąd kwintesencją muzyczną albumu.

PATHOS to zespół bardzo interesujący, ale jego hermetyczna muzyka nie zdobyła większej popularności. Następną płytę zespół przygotował szybko, ale żadna wytwórnia nie zdecydowała się jej wydać i ukazała się nakładem własnym.

Ocena: 8/10

15.08.2009