Pure Inc.

[Memorius]

Pure Inc. - Pure Inc. (2004)



Tracklista:
1. Fear My Eyes 4:12
2. Genius 3:18
3. Piece Of My Mind 2:19
4. On the Verge 4:40
5. Next to You 3:45
6. Promise 3:55
7. T.O.T 4:33
8. Black Tea 2:37
9. Believen' 3:41
10. Falling Season 7:21

Rok wydania: 2004
Gatunek: Alternative rock/metal
Kraj: Szwajcaria

Skład zespołu:
Gianni Pontillo - śpiew
Sandro Pellegrini - gitara
Andreas Gentner - bas
Dave Preissel - perkusja

Sami o sobie:
"Use 10 grams of Led Zeppelin, 20 grams of Alice In Chains, 30 grams of Black Label Society and 40 grams of Soundgarden, well-shaken and mixed and there goes the explosion called PURE INC.!"

Taki jest właśnie ten zespół z Bazylei, który początkowo miał problem z wokalistą, który by podkreślił charakter muzyki, jaką prezentują. Nie mógł się jednak znaleźć nikt lepszy niż Gianni Pontillo, człowiek o głosie Chrisa Cornella, ale z dodatkowym rockowym turbodoładowaniem. Zresztą, jak śpiewa, to trzeba po prostu posłuchać samemu. Ta rockowa stylistyka dodatkowo jest jest niego rozwijana w innym szwajcarskim zespole THE ORDER, grającym ekspresyjny przebojowy hard rock/heavy metal.
Ten debiut PURE INC. wydany przez AFM Records jest niezmiernie wciągający, ale i nieco mylący. Muzyka mieści się w melodyjnym nurcie alternatywnego grania rodem z USA, jednak przede wszystkim jest tu ogromna dbałość o przebojową melodię, taką od której w zasadzie potem się trudno uwolnić. Album pozbawiony jest też specyficznej brzmieniowej otoczki grupy z zadymionego klubu, jest to granie otwarte na szerokie przestrzenie i szeroką publiczność. Płyta została zmiksowana w Finnvox Studio. Samo brzmienie trudno nazwać fińskim, jest jednak czyste, selektywne przy wygenerowaniu stosownego umiarkowanego ciężaru i bez nadmiernego ugładzenia. W dużym uproszczeniu PURE INC. przedstawia słuchaczom własną wizję melodyjnego post grunge, ale jednak innego niż ten wyrosły na bezpośrednim kopiowaniu klasyków z Seattle. Jest w tym coś, czego w graniu z USA nie było i nadal nie ma. Zapewne dużą rolę gra tu ta szwajcarska umiejętność tworzenia rockowego przeboju w oparciu i bardzo proste motywy, na które jednak nikt jakoś wcześniej nie wpadł. Płyta jest kopalnią przebojów, przebojów rozkwitających w refrenach. Tak rozkwitającego w refrenach zespołu z tego nurtu ze świecą szukać. Te refreny pojawiają się nieoczekiwanie, wyłaniają z nieco gęstych i dusznawych motywów początkowych i przewodnich. Działają hipnotycznie, dominują natychmiast całą kompozycję, zmuszają do niecierpliwego oczekiwania na moment gdy pojawia się ponownie.
Te utwory w znacznej części są niedługie, ale ileż potrafili powiedzieć w takim Black Tea albo w Genious. Tu ten refren jest po prostu genialny i pojawia się po przecież prostym rockowym wstępie. Jest w tej muzyce i gniew i refleksja. Jest też kapitalny feeling jak w Next To You, który w dużym stopniu jest taką bramą do tego, co zespół grał później. W wersji light oczywiście. Believen' romantyczny i z jaką zagrany gracją rasowego balladowego przeboju. On the Verge to znów przykład co robią, gdy dołożą agresji i dynamitu.
To wszystko jest proste. Bez wydziwiania. Mocny, dudniący bas, głośna perkusja, gitara taka, jaką się zwykle słyszy w post grunge, ale jak to się wszystko pięknie łączy w zespołowej grze. Może i zarówno Piece Of My Mind, jak i mało wyrazisty Promise nie są tu hitami, ale pełen inteligentnej energii T.O.T już z całą pewnością tak. Albo rozmyty, ciężki, cornellowski Fear My Eyes. Tak będą grali na kolejnych płytach. Tak rozkwitają w refrenach, jak rozkwitają Dźwiękowe Ogrody od czasu do czasu. Na koniec długi jak na styl tego albumu Falling Season i pokaz tego co można w takiej muzyce zrobić, gdy się stopniowo rozwija jakiś temat.

Siła melodii na tym albumie niesamowita. Inna moc przybędzie na kolejnych albumach.
Zjawiskowy zespół.

Ocena: 9/10

26.09.2009