Sacred Steel

[Memorius]

Sacred Steel - Carnage Victory (2009)



Tracklista:
1. Charge Into Overkill 3:46
2. Don't Break the Oath 3:48
3. Carnage Victory 5:56
4. Broken Rites 5:46
5. Crosses Stained With Blood 4:57
6. Ceremonial Magician of the Left Hand Path 5:04
7. The Skeleton Key 5:34
8. Shadows of Reprisal 1:33
9. Denial of Judas (Heaven Betrayed) 5:24
10. Metal Underground 4:22
11. By Vengeance and Hatred We Ride 5:16

Rok wydania: 2009
Gatunek: Epic Heavy/Power Metal
Kraj: Niemcy

Skład zespołu:
Gerrit P. Mutz - śpiew
Jens Sonnenberg - gitara
Jonas Khalil - gitara
Kai Schindelar - bas
Mathias Straub - perkusja

Kontrowersyjny zespół z Niemiec po trzech latach od wydania albumu poprzedniego wraca z nową płytą, wydaną przez Massacre Records w październiku.

Co by nie nagrali, zawsze wzbudzają kontrowersje i zawsze spory wybuchają wokół wokalnej strony prezentowanego materiału. O ile fani surowego epic heavy/power metalu są zazwyczaj zgodni co do tego, że muzyka tej grupy coś w sobie ma i prezentuje poziom co najmniej dobry, to Mutz wskazywany jest jako to ogniwo słabe, lub co najmniej kontrowersyjne.
W przypadku nowej płyty kontrowersje mogą się rozszerzyć i na samą muzykę.

Do tej pory SACRED STEEL zazwyczaj pokazywał się jako band grający surowo, bardzo tradycyjnie i true, z wokalistą specyficznym, ale i rozpoznawalnym, a dla wielu - dodającym uroku i smaczku epickim kompozycjom zespołu. Tym razem grupa lekko złagodniała, postawiła na zwiększenie dawki prostych melodii, w zamyśle chwytliwych i wpadających w ucho, w praktyce zaś nie zawsze jednak interesujących. Piski i beczenie Mutza czasem trudne do zniesienia, są też momenty, gdy śpiewa z drżeniem w głosie jak w wolniejszym, melodyjnym „Carnage Victory”.
Ogólnie jest dużo melodii, jak dla przykładu w „Broken Rites”, przy czym dużo grania jest w średnim tempie z masywną sekcją rytmiczną i tłusto brzmiącymi gitarami. Nie mogło też zabraknąć typowo epickich numerów i takim jest „Ceremonial Magician Of The Left Hand Path” z niemal doomową rytmiką, dostojny, walcujący i o długości dobranej z dużym wyczuciem.
Zdecydowanie wyróżnia się miażdżący numer „Denial Of Judas”. Bezwzględny, narastający true metalowy atak i tu ocena maksymalna - killer, i owszem, może nawet jeden z najlepszych, jakie ten zespół nagrał w ogóle. Nie bardzo wiem, o co chodzi z „Metal Underground” - jakby niemiecka wersja true BLACK SABBATH gdzieś przebija i tu rodzi się pytanie - czy takie różnicowanie stylów na jednym albumie zespołu kojarzonego z jednym stylem było dobrym rozwiązaniem? Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie takie numery jak „Charge Into Overkill” czy „By Vengeance And Hatred We Ride”, no już mi się takich rzeczy po prostu nie chce słuchać.

Na płycie zdecydowanie surowej i epicko pierwotnej owszem, tu jednak, gdzie zespół złagodniał i otworzył się na fanów bardziej wypolerowanego melodyjnego, tradycyjnego heavy metalu takie numery raczej odstręczają. Reasumując, płyta nie jest zła, wokalnie bardziej ugłaskana, brzmieniowo bardziej dopracowana niż poprzednie, okraszona dobrymi solami i pewną liczbą ciekawych pomysłów podanych w zgrabny sposób. Tyle, że powstał album wypośrodkowany i tych, którzy SACRED STEEL cenili za surowość i pewną toporność może nie zadowolić. Nie zadowoli także fanów melodyjnego heavy power w rycerskiej oprawie, bo Mutz zwolenników wysokiej klasy heavy metalowych wokali nie przekona do siebie nawet w najbardziej zapadających tu w pamięć refrenach.
Heavy metal, jakiego wiele, wsparty doświadczeniem otrzaskanych w bojach muzyków.

Ocena: 7/10

23.10.2009